“คุณอึดอัดหรือเปล่าคะ”

“เธอรู้ดีว่าฉันอดทนกับความอึดอัดได้ไม่นานหรอกนะสาวน้อย”เทเรสหลับตาลงช้าๆราวับว่ามันจะช่วยให้ความวาบหวิวที่เกิดขึ้นเพียงเพราะได้ยินเสียงอันแสนมีเสน่ห์ของแครอลดังอยู่ข้างหูสงบและดับลงไปได้บ้าง

ในอพาร์ทเมนต์ที่ตั้งอยู่บนถนนเมดิสันแห่งนี้เป็นที่ที่แครอลเคยบอกว่ามันเป็นเพียงห้องเล็กๆเท่านั้นเทเรสรู้ว่าถ้าเทียบกับบ้านหลังใหญ่ที่แครอล ฮาร์จและรินดี้เคยอยู่ด้วยกันมันก็คงเล็กนิดเดียว

แต่สำหรับเธอที่นี่มันใหญ่กว่าห้องเก่าเธอสองห้องรวมกันเสียอีกนะ! แถมทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ดีๆ..ก็แน่ล่ะแครอลตาแหลมเหลือเกินกับการเลือกอะไรพวกนี้ เพราะอย่างนั้นเธอคงไม่ต้องอธิบายเลยว่าร้านรับซื้อเฟอร์นิเจอร์เก่าของหล่อนจะไปได้ดีขนาดไหนในปัจจุบัน

เทเรสลูบไล้ไปตามท่อนแขนบอบบางหากแต่อบอุ่นที่โอบกอดเอวเธออยู่ในเวลานี้เบาๆ เธออยู่บนตักของแครอลมานานนับครึ่งชั่วโมงได้แล้วนับตั้งแต่หล่อนกลับจากการทำงานมาเอนพิงกายบนโซฟากำมะหยี่ตัวยาวด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนหลังจากจากการนวดไหล่ผ่อนคลายให้หล่อนเสร็จ เธอก็กลายเป็นตุ๊กตาให้แครอลโอบกอดไว้

มันเหมือนความฝันเลย..ตั้งแต่เธอได้มาพักอยู่กับแครอลจริงๆในฐานะคู่รัก(ที่ไม่มีใครรู้)  ทุกวันเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนผ่านไปก็ดูคล้ายความฝันจนเธออดกลัวไม่ได้เลยว่าสักวันมันก็จะจางหายไปเหมือนควันบุหรี่ที่ลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศรอบๆตัวเธอเวลานี้

“ที่รัก เธอคิดอะไรอยู่”

“ฉันอยากนอนกับคุณ”แค่นั้นเองเสียงหัวเราะทรงเสน่ห์ของเจ้าหล่อนก็ดังขึ้นหล่อนรักมันเหลือเกิน

“เราก็นอนด้วยกันทุกวันไม่ใช่หรือ”อาการไหวไหล่เบาๆพลางยิ้มออกมาคือคำตอบจากเทเรส แล้วในที่สุดเธอก็ต้องเอนกายพิงไปกับร่างกายอันงดงามที่รองรับฉันอยู่อย่างระทวยอ่อนเมื่อแครอลมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นอีกแล้ว

สายตาที่แสดงถึงความรักใคร่ เอ็นดูเหลือประมาณนั่น

เธอลุ่มหลงทุกอย่างที่เป็นแครอลนับตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เจอ และมันเพิ่มขึ้นทุกวันแม้จะผ่านมาเป็นปีๆได้แล้ว

เทเรสสูดหายใจเข้าลึกอัดควันบุหรี่ที่แครอลยื่นให้เธอเข้าไปเต็มปอด พ่นมันออกมา ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปรั้งลำคออีกคนให้โน้มลงมารับสัมผัสจากริมฝีปากของเธอเบาๆ เธอครางอืออย่างพอใจเมื่อรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของสัมผัสจากนิ้วเรียวสวยของอีกคนที่บริเวณลำคอและช่วงกรามของเธอ

“นางฟ้าของฉัน วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่า”

“ใกล้คริสต์มาสแล้ว”รอยยิ้มอายๆปรากฏขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะแบบนั้นอีกแล้วจากแครอล

“ทำไม เธอคิดถึงหัวหน้าที่แผนกของเล่นเด็กหรอ”คราวนี้เป็นตาที่เธอต้องหัวเราะออกมาบ้าง

“เปล่าค่ะ ฉันคิดถึงครั้งที่ได้เจอคุณครั้งแรก”

“ฉันจำได้ สายตาของเธอในตอนนั้น เธอเหมือนมาจากนอกโลกจริงๆ”

“แล้วตอนนี้ล่ะคะ?”จบประโยคคำถาม แครอลก็เพียงแค่ใช้ปลายนิ้วมือกดน้ำหนักลงเพียงเล็กน้อยให้เธอหันไปสบตาอย่างเนิ่นนานก่อนจะกระซิบตอบกลับมาเกือบจะแนบชิดริมฝีปาก

“เริ่มดูเหมือนมนุษย์โลกแล้ว”เธอยิ้มออกมาบางๆ

"แล้วมันแปลว่าดีหรือไม่ดีล่ะคะ"หลังจากนั้นเทเรสก็ได้รับคำตอบจากรอยประทับทีริมฝีปาก เธอถูกจูบอีกครั้ง..และอีกครั้ง