วันนี้ฉันตัดเสื้อคุณทำเป็นผ้าขี้ริ้ว มันไม่ใช่ผ้าขี้ริ้วที่ดีเท่าไหร่ แต่ก็เป็นเครื่องตัดใจที่ดีที่สุด
ระหว่างขยับกรรไกร จมูกเหมือนได้กลิ่นของคุณติดอยู่ที่เสื้อ

ในหัวเป็นภาพคุณที่ยื่นเสื้อให้ เสียงแว่วว่านี่เป็นเสื้อตัวโปรดของคุณลอยผ่านหู
คุณอยากให้รีบคืน เพราะมันเป็นเสื้อที่คุณชอบ แต่ฉันไม่ยอมคืนสักที จากคนรักกลายเป็นคนรู้จัก กลิ่นของคุณจางหายไปนานแล้ว
แต่ความทรงจำยังเหมือนเดิม เลือนลางไปบ้าง แต่ยังคงอยู่
ฉันใส่เสื้อตัวนี้ไปในที่ที่เราเคยไป 

ทุกครั้งที่เห็น 

ทุกครั้งที่สัมผัส 

คงไม่ต้องบอกว่าฉันคิดถึงใคร

ฉันใช้เสื้อของคุณถูห้อง เพราะพรุ่งนี้เธอจะมา
ไม่อยากฟังเธอบ่นว่าให้เก็บห้องบ้าง และการทำความสะอาดห้องครั้งนี้ถือเป็นของขวัญต้อนรับเธอ
ต่อไปนี้เสื้อของคุณจะไม่มีอีกแล้ว มีเพียงผ้าขี้ริ้วที่ใช้แล้วทิ้ง

ฉันกับเธอ และอนาคต