เล่มนี้ถูกชักชวนโดย
@wannchon เด็กขายหนังสือที่บูธบันลือว่าอ่านสนุกมาก เลยหยิบมาเป็นหนึ่งตัวเลือกในชั้นหนังสือ วันนี้กลับบ้านเลยหยิบมาเป็นตัวเลือกฆ่าเวลาระหว่างนั่งรถกลับบ้านแล้วกัน ตอนแรกว่าจะอ่านไปเรื่อยๆ หลายวันน่าจะจบ เพราะเห็นว่าหนังสือหนาพอสมควร ปรากฎว่าจบภายในวันเดียวบนรถเลย...
HOW I LOVE MY MOTHER เป็นผลงานของพาย ภาริอร ผู้หลงใหลงานเขียนมาตั้งแต่เด็กๆ จนสามารถทำให้ตัวเองมีหนังสือเป็นของตัวเองได้โดยได้รับการแนะนำจากพี่จิระเบลล์ ภายในเล่มนี้ก็ตรงตามชื่อหนังสือเลยครับ ว่าพายรักแม่อย่างไรบ้าง เพราะว่าพายต้องเป็นพยาบาลจำเป็นที่ต้องดูแลคุณแม่ที่เป็นอัมพาตครึ่งซีกทำให้ขยับตัวไม่ได้ ทำให้เราได้เห็นมุมมองของคนที่ต้องเป็นเสาหลักของบ้านที่จัดการทุกอย่างแม้กระทั่งจัดการชีวิตของคุณแม่ด้วย แรกๆ เราอ่านแล้วรู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อย เพราะรู้สึกว่าพายต้องเจอกับปัญหาตั้งแต่อายุ 16 ปี แต่ด้วยความคิดที่เกิดขึ้นระหว่างการดูและรักษาคุณแม่ ก็ทำให้เกิดความคิดดีๆ ขึ้นมาในใจมากมายจนกลายเป็นแรงขับให้พายลุกขึ้นสู้จนมาถึงปัจจุบัน
อารมณ์ของหนังสือเล่มนี้ไม่ดราม่าจนรุนแรงมากครับ อ่านได้สบายๆ แต่ถ้าเป็นคนรักครอบครัวด้วยแล้วระวังจะบ่อน้ำตาแตกไม่รู้ตัว (ตอนท้ายเล่มเราก็แอบซึมๆ) แต่ว่าระหว่างความดราม่าก็มีเรื่องราวตลกๆ ของสองแม่ลูกที่ควรไปเปิดคณะตลกได้เลย ทำให้อ่านแล้วก็เผลอขำออกมาจริงๆ และยังมีเรื่องราวโรแมนติกของพ่อพระอันประเสริฐของพายที่นอกจากจะรักพายมากๆ ก็ยังพร้อมที่จะรับปัญหานี้ไปแบ่งเบาด้วย ถ้าบอกว่าพระเอกดีๆ มีแต่ในนิยาย พี่วินของพายก็เหมือนพระเอกที่ถอดมาจากนิยายเลยทีเดียว
ยอมรับว่าเราเองก็กลัวเหมือนกันว่าวันใดวันหนึ่งของเราถ้าพ่อหรือแม่ต้องมีอุบัติเหตุจนทำให้เราต้องมาเลี้ยงดูท่าน เราก็คงต้องยอมพับโครงการต่างๆ ทิ้งไว้เหมือนกับที่พายต้องทิ้งช่วงเวลาความสุขในตอนวัยรุ่นเหมือนกัน แต่ถ้าเทียบกันตอนนี้พายดูจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากๆ คนหนึ่งที่ผ่านพ้นช่วงเวลาอันแสนทุกข์ใจออกมาได้แล้ว ต่อจากนี้ก็เพียงแค่ประคับประคองชีวิตทุกๆ วันให้มีความสุขมากที่สุด มีความรัก ความคิดถึงให้กันทุกวัน ส่วนเราเองก็ต้องตั้งใจทำความฝันของตัวเองให้ประสบความสำเร็จเหมือนที่สัญญากับพ่อและแม่ไว้ให้ได้ให้เร็วที่สุด
หลังอ่านจบต้องบอกว่ารู้สึกตื้นตันมากๆ รู้สึกว่าตอนนี้เราควรทำอะไรต่อมิอะไรให้เสร็จก่อนที่พ่อแม่เราจะไม่อยู่ และผู้อ่านไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าพายรักแม่อย่างไรบ้าง แค่รู้ว่าพายรักแม่มากๆๆๆๆๆ จนเราลืมไปเลยว่าพายรักแม่อย่างไร ที่สำคัญพอเราเองถึงบ้าน เรานี่รีบปรี่ไปหาแม่ก่อนเลย กอดแม่และหอมแม่ฟอดใหญ่ๆ นี่สินะที่เรียกว่ากำลังใจอันยิ่งใหญ่ของชีวิตของเรา :')
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in