ในห้วงเวลาที่เราได้พบกัน

คงคล้ายกับดาวเคราะห์น้อยๆ2ดวงในจักรวาลอันไร้ขอบเขตที่โคจรมาเจอกัน

ทฤษฎีมากมายดูไร้ความหมายเมื่อเทียบกับความบังเอิญที่เกิดขึ้น

แม้ว่าเราจะเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของจักรวาล

แต่เราก็เป็นเศษส่วนหนึ่งของความจริง

การได้พบกันคือเรื่องจริง

ในห้วงเวลาที่เราได้รักกัน

คงคล้ายกับดาวเคราะห์น้อยๆ2ดวงในจักรวาลที่เพิ่งรู้ตัวว่าส่องแสงสว่างได้ด้วยตัวเอง

ทฤษฎีมากมายดูไร้ค่าเมื่อเทียบกับความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น

แม้ว่าเราจะดำรงอยู่ภายใต้เงื่อนไขของกาลเวลา

แต่ในชั่วขณะหนึ่งนั้นราวกับว่าเวลาได้หยุดเดิน

โลกทั้งโลกได้หยุดหมุน

จักรวาลอันไม่มีที่สิ้นสุดคล้ายกับไม่มีอยู่จริง

ความรักที่เกิดขึ้นเท่านั้นที่เป็นเรื่องจริง

เราจะเจ็บปวดได้เพียงใด

ถ้าหาก...ทุกสิ่ง

ไม่ได้เป็นจริงดังที่หวัง

ในห้วงเวลาที่เราแสวงหาความจริงร่วมกัน

คงคล้ายๆกับการที่ดาวฤกษ์ดวงหนึ่งที่กำลังจวนเจียนจะแตกดับ

ทฤษฎีมากมายทำได้เพียงคาดการณ์ถึงผลที่กำลังจะเกิดขึ้น

แม้เราจะเป็นเพียงอนุภาคเล็กๆภายใต้กฎสารพัดที่สร้างขึ้นเพื่อหาคำตอบให้กับสรรพสิ่ง

แต่อย่างน้อยในกาลครั้งหนึ่งเราก็เคยเป็นเรา

แม้ว่าโลกจะไม่เคยหยุดหมุนก็ตามที

ความรักที่เกิดขึ้นยังคงสวยงามเหมือนที่เคยเป็น

แม้ว่าความจริงที่ถูกค้นพบจะเจ็บปวด

ความรักก็ยังคงเป็นความรัก

เราจะดำเนินต่อไปอย่างไร

ถ้าหาก...เรา

ไร้แล้วซึ่งความหวัง

ในห้วงเวลาที่เราเผชิญหน้ากับปลายทาง

คงคล้ายๆกับการบังเกิดขึ้นของหลุมดำ

ทฤษฎีมากมายสามารถอธิบายถึงการเกิดนี้

แม้ในความจริงจะเป็นการเกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไขของการแตกดับ

แต่เราต่างก็ยินยอมพร้อมใจที่จะยอมรับถึงข้อเท็จจริงนั้น

แม้กาลเวลาจะยังคงเป็นสิ่งอัศจรรย์ที่มีจุดกำเนิดอันลึกลับ

แต่เรากลับค้นพบห้วงเวลาอันเป็นนิรันดร์ขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวเรา

แม้สมการมากมายยังคงเป็นปริศนาให้ขบคิดจนหัวแตก

แต่สมการแห่งชีวิตกลับถูกถอดได้ด้วยทฤษฎีแห่งความรัก

แม้ความรักจะล่มสลายลง แต่ใช้ว่าทุกสิ่งต้องแตกดับตามลงไป

.

.

.

เราต่างก็ได้รับของขวัญจากจักรวาลแล้ว

The Theory Of Everything(2014)

ในขณะที่ยังมีชีวิต...นั่นคือความหวัง