เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
พูดไปเรื่อยLullapig
สำคัญ แต่ยังไม่ถึงเวลา
  • (วันนี้จะอ่านหนังสือ)
    ความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวฉันเสมอ ในช่วงเวลาที่ฝึกงานอยู่ เพราะอีก 6 เดือนข้างหน้าจะต้องสอบเพื่อจบมหาวิทยาลัยแล้ว 

    **กลับมาถึงหอ

    หิวจังงงงง ไปซื้อข้าวมากินที่หอดีกว่า
    (ก๊อกแก๊ก) เสียงไขประตู เดินเข้าห้องไปพร้อมกับวางถุงกับข้าวลง 
    ถอดรองเท้า จากนั้นเดินไปที่โต๊ะเพื่อวางกระเป๋าลง 
    ถอดถุงเท้า เสื้อผ้า อาบน้ำให้รู้สึกสดชื่น

    อ๊าาาาา สบายจังอาบน้ำแล้ว กินข้าวดีกว่า
    ไหนๆวันนี้มีรายการอะไรอัพเดทบ้างไหมนะ (จิ้มๆแอพ YouTube)
    รายการนี้ละกัน ...
    รายการดำเนินไปพร้อมกับเดินไปหยิบถุงกับข้าวมาเทใส่จานและนั่งกินไปพร้อมๆกับดูรายการใน YouTube 

    " สำหรับใครที่ชื่นชอบก็กดไลค์ กดสับตะไคร้ (เอ้ย! subscribe ม้้ยล่ะ) กดแชร์กันด้วยนะ " 
    ประโยคยอดฮิตของเหล่ายูทูปเบอร์

    มองดูนาฬิกามุมบนขวาของหน้าจอโทรศัพท์
    เอ้าสี่ทุ่มแล้ว ถึงเวลานอนละ 
    (ตี๊ด....) เสียงเปิดแอร์ 
    ปิดไฟ ห่มผ่า และผลอยหลับไป
    .
    ตึ่ง ตื่อดื้อดือออ ดื้อ ดือ
    บิดตัวขวาที ซ้ายที เอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์เพื่อปิดเสียง
    ชูสองแขนขึ้นแล้วเปล่งเสียง อ๊าาาาา (ท่าบิดขี้เกียจของเธอ)
    หกโมงแล้วหรือเนี่ย ต้องไปอาบน้ำละ

    เช็ดผม ใส่ผ้า เขียนคิ้ว ทาครีม ใส่ถุงเท้า คว้ากระเป๋า ปิดไป ล็อคห้อง ลงลิฟต์
    รอรถไปฝึกงาน....
    .

    ถึงเวลาเลิกงานละ
    ขึ้นรถ
    (ซ้ำ**)
    .
    .
    .
    ชีวิตประจำวันตลอดเดือนกว่าๆที่ผ่านมา
    แทบไม่ได้จับหนังสือยกขึ้นอ่าน
    เพียงเพราะ

    "  ไม่ใช่ไม่เห็นความสำคัญ
                                                      แต่แค่ยังไม่ถึงเวลา "

    ประโยคปลอบใจตัวเองไปวันๆ
    และปล่อยให้เป็นภาระของวันพรุ่งนี้แทน

    แล้วคุณล่ะ 
    จะยอมปล่อยให้เวลามันเดินหน้าไปง่าย
    โดยที่ไม่เริ่มลงมือทำสิ่งที่ตั้งใจ..ให้เป็นจริงกันหรือ
    #โตแล้วคิดเอง



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in