notes:
—–
ความจริงคือปัจจุบันมันเป็นเรื่องโง่ๆระหว่างคนสองคน
เงาที่ยืนอยู่กลางความมืด แสงจ้าจากเสาไฟฟ้าใกล้หอของผม และท้องฟ้ากลางคืนที่มีประกายดาวโปรยปราย
xxxx
เห็นดาวรึเปล่าวันนี้
มือถือผมสั่นในกระเป๋ากางเกง
ตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็น แล้วเราละ สั้นๆ บนหน้าจอ ไม่กี่นาทีหลังผมทักพี่นายไป พี่นายก็กลายเป็นคนเดียวที่ผมตั้งเตือนเมื่อมีข้อความส่งเข้ามา
ผมเดินไปที่ระเบียง แหงนดูท้องฟ้าสีดำสนิท ที่ทำให้ย่นจมูกใส่
หยิบมือถือแล้วยื่นมือไปนอกระเบียง กดเก็บภาพความมืดว่างเปล่าด้านนอก
ไม่เห็นซักหน่อยนี่ฮะ
xxxx
ความจริงคือผมเตรียมคิดประโยคที่จะพูดกับพี่นายซ้ำไปมา นานเกินเวลาที่ควรจะให้กับอะไรไร้สาระอย่างนี้
แต่ก็ความจริงอีกนั่นแหละ ที่ผมลืมทุกคำที่เตรียมไว้ เมื่อเห็นหน้าสวยหันมาหา ตรงริมระเบียงห้องผม
พี่นายสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ปลดกระดุมสองสามเม็ดแรก เผยให้เห็นผิวขาวจากคอ เหมือนจะยั่วประสาทผมเล่น
จะให้พูดตรงๆ ความคิดผมรวนไปหมดแล้วละ ตอนที่เห็นพี่นายยืนรอตรงล็อบบี้…
xxxx
ผมยืนชั่งใจอยู่ริมระเบียง เลื่อนนิ้วตามหน้าจอมือถือไปมา
จู่ๆนิ้วมือก็ลื่นด้วยเหงื่อซะงั้น
ความคิดที่เคยปั่นป่วนในหัวกลับเงียบงัน ไม่ช่วยอะไรผมตอนนี้เลย
แปลก พี่มองจากหน้าต่างก็เห็น
ข้อความเรียบๆจากพี่นายคงไม่ทำผมอึ้ง ถ้ามือถือไม่สั่นเตือนอีกรอบในอุ้งมือ
เราอยากมาดูดาวจากห้องพี่มั้ยละ
xxxx
ห้องของผมดูเล็กไปถนัดเมื่อผมเปิดประตู ก้าวนำพี่นายเข้าไปข้างใน
สายตากวาดรอบห้องครัวเล็กๆ บริเวณนั่งเล่น และห้องนอน อย่างลวกๆ ด้วยใจที่ยังไม่ยอมรับว่าต่อไปนี้ ความทรงจำกับห้องธรรมดาๆห้องนี้ จะมีพี่นายอยู่ด้วย
ความจริงคือผมอยากจะจำห้องๆนี้แบบนั้นเอง
รู้ทั้งรู้ว่าการเปิดประตูให้พี่นายเข้ามาในชีวิต ในห้อง ในโลกของผม เป็นการตัดสินใจที่ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขได้
คนอย่างพี่นาย–
—คนเพอร์เฟคจนน่าตกใจอย่างพี่นาย–
—ใครจะปล่อยให้หลุดหายไปจากความทรงจำง่ายๆกัน….
xxxx
!!! มึงไม่ได้ตาฝาด??
ไอ้แฮซตอบกลับมาในเสี้ยววินาที หน้าจอแชทกับพี่นายที่ผมแคปไว้คงน่าตกใจเบอร์นั้น
อ้าว กูก็อ่านเหมือนมึงนี่แหละ งั้นตาบอดทั้งคู่แล้วมั้ย
แอพแชทขึ้น read ได้ไม่ทันไร แฮซก็ส่งตอบมารัวๆ
มึง
ไป
มึงต้องไป!!
เผลอๆมึงจะได้ดูมากกว่าดาว!
ผมกัดริมฝีปาก พูดกับตัวเอง รู้น่า คิดว่ากูรีบบอกมึงทำไม ไอ้นี่ ก่อนจะพิมพ์ตอบ
เออ กูโคตรอยากเลย…
นึกขอบคุณตัวเองที่ไหวตัวสลับหน้าจอแชททัน ไม่งั้นละก็–
–เสร็จแน่… ไอ้แบร์
กล้าอยากก็กล้าบอกพี่เค้าสิวะ
ตามด้วยประโยคดันผมขั้นแรงสุด
พี่นายคงอยากได้มึง…มาดูดาว….ในห้องเค้าเหมือนกันแหละ
xxxx
“ดาวสวยนะ”
พี่นายเอ่ยขึ้นลอยๆ ทำเอาคนที่เดินเข้าไปหาอย่างผมแทบชะงัก
“ฮะ” ผมตอบสั้นๆ พิงแขนกับราวระเบียง ยืนมองพี่นายอยู่ข้างๆ
ความกล้าคือการที่ผมกล้าพูดประโยคต่อมาออกไปโดยไร้แอลกอฮอลชักใยความคิดในหัว
“…แต่ดาวอะไร–ก็ไม่น่ามองเท่าคนตรงหน้าผมหรอกฮะ”
พี่นายยิ้ม เอื้อมมือมากุมมือผมไว้
“แกล้งชมพี่…” นิ้วพี่นายไล่สัมผัสผิวหลังมือผม “แรกๆก็น่ารักงี้หรอก–“
แรกๆ
ความคิดผมเหมือนจะสะดุดหลุมกลางทาง
อย่าคิดหลงตัวเองเชียวว่ามึงเป็นเด็กคนแรกที่จีบพี่นาย!
xxxx
แน่นอนว่าคืนนั้นผมนอนไม่หลับ
ทั้งหัวใจและความคิดวิ่งวุ่นเมื่อกด send ตอบพี่นายไป
ให้ผมถามพี่ว่าว่างเมื่อไหร่ดีกว่า ;)
ทำเป็นพูดดี
xxxx
ความจริงคือปัจจุบันเป็นความเข้าใจตรงกันระหว่างเรา
ปัจจุบันของผมคือคืนนี้ ที่ระเบียงนี้ ใต้แสงดาวแบบนี้–
—กับผู้ชายคนนี้
“ผมไม่รู้เวลาข้างหน้า–“ ผมบอกพี่นาย สายตาไล่ตามกลุ่มดาวบนฟ้า ยังไม่ยอมสบตาผู้ชายข้างตัว
“แต่ตอนนี้….” ผมบีบมือพี่นายแน่นขึ้น บังคับตัวเองให้มองตาพี่นาย
“ตอนนี้พี่คือปัจจุบันของผม.”
xxxx
จูบแรกของเรา(ที่ไร้ตัวกลางอย่างวิสกี้)เกิดที่ริมระเบียงห้องพี่นาย
ความกล้าคือวินาทีที่ผมหยุดฟังความคิดวกวนในหัว เอียงตัวเข้าไปใกล้ร่างสันทัด สองมือค่อยๆประคองแก้มพี่
แล้วประทับปากลงบนปากคู่นั้น
“….จนได้นะ”
เสียงจากปากพี่นายเมื่อผมหยุดพักหายใจทำจังหวะหัวใจแปรปรวน
ผมโอบพี่นายแนบตัว เสียงตัวเองราวก้องจากที่ห่างไกลสักแห่ง
“ก็ได้ยินมาว่าใครบางคนไม่อยากเหงาดูดาวคนเดียว….“
xxxx
—-
notes:
อาจเป็นการตีความ truth or dare ที่แปลกไปได้อีก …
เคยเขียน truth or dare ตาม format คำถาม-คำตอบละรู้สึกเรื่องแข็งๆ ที่ต้องตามอะไรที่ร่างมาก่อน … เลยพยายามคิดอะไรที่ต่างออกไป (เพื่อแบร์อนายโดยเฉพาะ)
คิดถึงวิวนอก apartment เราเมื่อเทอมนึงที่ผ่านมาแล้ว
กับรุ่นพี่คนนั้นที่เคยส่งข้อความมายังงั้นจริงๆ
(แต่ไม่มีอะไรค่ะ555 ที่เหลือคือแบร์อนายเพื่อความบันเทิงล้วนๆ)
ติดตามตอนต่อไป “ริมฝีปาก” นะคะ
ขอบคุณที่สนใจและติดตามกันมาเสมอค่า <3
x
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in