Slainte!

(สะ—ลาน—ฉะ!)

เสียงประสานดังลั่นในผับ ผมชนแก้วกับเพื่อนๆ ดื่มชอตให้หมดในอึกเดียว

ไฟอุ่นๆของวิสกี้ไหลปราดลงคอแล้วค่อยๆกระจายในท้อง

….ยังงี้สิ ที่ผมรอมาทั้งอาทิตย์

ชอตที่เร็ว แรง ของน้ำใสๆ สีอำพันที่กระตุ้นความชาในเส้นประสาทได้ดี น้ำที่จะผสมเคล้าเข้าไปสูบฉีดกับเลือด ไปหล่อเลี้ยงหัวใจให้เต้นตามจังหวะของมันเองอย่างไม่แคร์ใคร

รสมึนๆ ขมหม่นที่ปลายลิ้น ที่จะลบความคิดต่างๆที่ตีกันยุ่งในหัวออกไป

ผมดื่มไม่หนักหรอก สักสองสามแก้ว พอเป็นพิธีเย็นวันศุกร์ก็เท่านั้น

(ไม่ได้เป็นเด็กดีอะไร แค่คิดว่าต้องขึ้นรถไฟใต้ดินแล้วเดินอีกเป็นสิบนาทีกลับหอ ก็น่ารำคาญชะมัด)

“เฮ้ย— ไอ้แบร์​ นั่นพี่แกะที่มึงเล็งไว้ป่ะวะ–“

เสียงกวนๆของเจ้าแฮซ​ปลุกผมจากความคิด ไม่พูดเปล่า เพื่อนตัวดีกระทุ้งศอกผมจนสะดุ้ง ต้องหันไปตามเสียงมันที่บาร์

พระเจ้า.

วิสกี้จะออกฤทธิ์เร็วไปมั้ย

ผมหันขวับกลับมาที่แฮซ​ “มึงเห็นแค่หลังพี่เค้า รู้ได้ไงว่าใช่”

หนุ่มสถาปัตย์หัวเราะร่า ใช้แก้วชี้ไปที่หลังคนผมหยิก ณ บาร์

เราอยู๋โต๊ะประจำของกลุ่ม ใกล้ทางออกไปสูบบุหรี่ มุมนึงของผับที่เห็นคนทั้งบาร์​ ตั้งแต่ริมทางเข้าจนถึงประตูทางออก

‘พี่แกะ’ อยู่ตรงข้ามที่นั่งผมพอดี

ยังกับว่าฟ้าเล่นตลก

นี่มันผับของผมกับเพื่อน เข้ามาดื่มกันตลอดๆ ก็ไม่เคยเห็นพี่เค้าจะปรากฏตัว ที่นี่มันเหมาะกับคนอย่างพี่เค้าที่ไหนละ

“เอาน่า” ไอ้แฮซว่า กระดกเหล้าอีกอึก “กูแน่ใจของกู​ ไม่เชื่อมึงไปหาพี่เค้าเองไป”

ผมจ้องเพื่อนสนิทแรง

“ห่- ผิดก็เสียแผนเลยนะเว้ย มึงก็รู้ว่า–“

“เออ กูรู้… พี่อนายคือแบบ–” แฮซทำตาโต แสร้งเพ้อแรง วอนหมัดเอามากๆ “–เจ้าชายในฝันของมึง”

ผมเบ้ปาก เอียงแก้วเปล่าเล่นที่โต๊ะ ตาก็มองคนผมหยิกที่นั่งคนเดียวคนนั้นตรงบาร์

…

………

ภาพลวงตาชัดๆ

เมาละเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว ไอ้แบร์

“เอ้า” รู้สึกอะไรเย็นๆแนบแก้ม แฮซมันเอาแก้วเหล้าเปล่าๆมาชนแก้มผมอีกแล้ว

“มองพี่นายอย่างเดียว มึงจะแ–กแต่อากาศหรอ” แฮซพยักเพยิดไปด้านบาร์​​ “เหล้าเค้าจะหมดแก้วแล้ว เดี๋ยวก็–“

“พอ!” ผมยกมือห้ามปากเพื่อน วางแก้วในมือไว้บนโตีะ “กูไปเอง”

พูดน่ะมันง่าย มึงลองมาจีบพี่เค้าเองสิ

ริมฝีปากพี่อนายน่ะรสวิสกี้

….อย่างน้อยก็คืนนี้

……อย่างน้อยก็คืนนี้ที่ผมได้ชิมรสมัน

………อย่างน้อยก็คืนนี้ที่ผมได้โอบพี่นาย มองตาสีเขียวแก่คู่นั้นใกล้ๆ … ใกล้พอที่จะเห็นเงาตัวเองสะท้อนกลับมา

“แค่ผมมองพี่ – ผมก็เมาแล้ว…”

รุ่นพี่ที่แสนเพอร์เฟคหัวเราะเบาๆกับประโยคเสี่ยวๆของผม ขณะแอลกอฮอล์​ที่เพิ่งดื่มไปทำให้เลือดสูบฉีดแก้มสองข้างนั้น

ให้ตาย

อยากจะหยอกพี่เค้าไปนานๆ ให้หมดมุขที่มี–

เขินแล้วน่ามองเป็นบ้า.

“ก็เราเมาอยู่แล้วน่ะสิ ใช่มั้ย” ประธานรุ่นถาม แก้วตัวเองที่บาร์เหลือวิสกี้เพียงจิบเดียว “เห็นดื่มไปหลายแก้วเหมือนกัน”

….อะ

…….

อะไรนะ

ผมเหลือบตาไปที่โต๊ะ แต่ไอ้แฮซดันรีบหลบสายตา ทำเป็นมองสาวโต๊ะข้างๆ

“พี่—“

“พี่รู้” พี่อนายพูดยิ้มๆ ตาจ้องผม “พี่รู้ว่ามีเรานะ แบร์รี่”

ไอ้ #$#@y*#$#$!!!???

ฟ้าจะถล่ม

ถ้าหัวไม่ได้หน่วงเพราะวิสกี้ที่ดื่มเข้าไป ผมคงช็อกไปแล้วแน่ๆ

คิดเหรอ ว่าเดินมาทักพี่อนายในผับ จะเจออะไรแบบนี้ พี่สุดป๊อปที่หนุ่มสาวติดกันทั้งมหาลัย พี่คนที่ไม่เคยเดทใครให้คนเห็น พี่คนที่เป็นกองหน้าทีมบอลคณะ และเทเนอร์​วงประสานเสียง พี่คนที่ผมไม่เคยคิดว่า–

“….ไอ้แฮซ–“ ผมดื่มวิสกี้ในแก้วอีกอึกใหญ่ “หรือผมเมากว่าที่คิด”

พี่อนายส่ายหน้า เอื้อมมือมาจับมือผม ข้างที่ถือแก้วอยู่

“พี่รู้ของพี่น่า” เสียงนุ่มๆก้องในหู​ แก้วเหล้าเย็นเฉียบในมือ แต่มือพี่อนายอุ่นแนบผิวผม อุ่น พอๆกับแก้มทั้งสองข้างตอนนี้

“เราเองก็ไม่ได้จีบใครเงียบๆนิ”

อาาา…..

หมดกันไอ้แบร์​ มึงตาย ตายแน่ๆ ตายสนิท

ตาย—

…แต่ถ้าสวรรค์มีพี่อนายก็เอาวะ

“งั้นที่ผ่านมา–“

มืออุ่นยังกุมมือผมอยู่ ส่วนผมปล่อยแก้วที่จับไว้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

“ดื่มเหล้าผับไหนๆก็เหมือนกันแหละ จะต่างก็ที่คนในผั—“

รู้ตัวอีกที ผมก็ขยับเข้าไปใกล้พี่อนาย มืออีกข้างวางที่ต้นขาพี่เค้า และปาก–

—ปากประทับปากคู่สวย ดื่มรสวิสกี้ขมๆทุกหยดนั้นอย่างกระหาย ราวไม่มีวันหมดแก้ว

หัวใจผมเต้นแรง คล้ายจะเตือนให้รู้ว่าผมไม่ได้ฝันไปและกำลังฝันในเวลาเดียวกัน

พี่นายคือวิสกี้ที่อร่อยที่สุดที่เคยดื่มมา คือเหล้าที่ผมพร้อมจะเสี่ยงความมึนหัวในเช้าวันรุ่งขึ้น คือไฟอุ่นๆที่ปะทุในอก แล้วแล่นลามไปขั้วประสาท

คือรสที่ทำให้ชาชินต่อสิ่งรอบข้าง…

คือแก้วชอตที่ทำให้ผมตื่นและเคลิ้มได้พร้อมๆกัน

….ที่ทำให้หัวผมโล่ง ความคิดต่างๆหยุดเงียบไปชั่วคราว เว้นแต่คำถามที่ว่า–

—

พี่นายคิดอะไรถึงเลือกคนอย่างผมนะ….