ขึ้นรถเมล์เข้าเมือง นอกจากจะสับสนเรื่องทางวิ่งของรถที่ตรงข้ามกับบ้านเราแล้วยังสันสนเรื่องเส้นทางซึ่งส่วนใหญ่เป็นวันเวย์อีกด้วย

นั่งรถเมล์ไป Herzl St. (เฮอเซิล สตรีท) เป็น shopping street ของเมือง เดินดูของไปเรื่อยๆ ซื้อน้ำ ของกินนิดหน่อย เดินลงไปอีกหน่อยเจอตลาดคล้ายตลาดสด ขายของสด ของแห้ง ผลไม้ ได้ติดมือมาหลายอย่าง

ระหว่างทางที่เดินและที่ป้ายรถเมล์มีพวกฟิลิปปินส์มาทักอีกแล้ว เพื่อนบอกว่าส่วนใหญ่มาทำงานบ้านหรือดูแลคนแก่มีทั้งที่ถูกกฎหมายและลักลอบทำงาน ซึ่งมีการตรวจตราอย่างเข้มงวด

วันหนึ่งป๋าจะมารับไปบ้านลูกสาวคนเล็กด้วยความที่ไม่อยากให้คนแก่เดินขึ้นเดินลงมาก จึงมานั่งคอยที่สวนสาธารณะคอยอยู่นาน ป๋าไม่มาซักที ซึ่งผิดปรกติมาก กำลังจะโทรศัพท์ จู่ๆรถเก๋งคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอด ผู้ชายที่นั่งด้านผู้โดยสารนั่งคอยอยู่ในรถส่วนผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นคนขับลงมาถามว่า เป็น  Philipino หรือเปล่า พร้อมแสดงบัตรประจำตัวบอกเป็น Immigration Police ขอดู passport & visa

แม้จะตื่นเต้นและค่อนข้างตกใจแต่ถามกลับไปว่ามีอะไรเหรอ เจ้าคนแสดงตัวเป็นเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองบอกว่าตรวจสอบคนเข้าเมืองผิดกฎหมายแล้วถามอีกหลายคำถาม

ขณะตอบคำถามในมือกำโทรศัพท์พร้อมกด speed dial  หาเพื่อน ผู้ชายคนนั้นรับ passport ไปพลิกดูพอเห็นว่ายื่นโทรศัพท์ให้พูดกับเพื่อน รีบส่งพาสปอร์ตคืน แล้วออกรถไปเลย

พอป๋ารู้เรื่องเท่านั้นแหละดุเสียยกใหญ่ ตำรวจจริงหรือปลอมก็ไม่รู้ บอกให้คอยอยู่ในบ้าน ขึ้นมาทำไม เพื่อนบ้านอยู่บ้านทำไมไม่โทรเรียกขึ้นมา

โธ่...ป๋า เหตุปัจจุบันทันด่วนขนาดนั้นหนูจะทันคิดอะไรได้มากมาย

ป๋าบอกให้ระวังตัวให้มากๆมิจฉาชีพมีอยู่ทุกแห่งในโลก ยิ่งถ้าเป็นแรงงานผิดกฎหมาย ยิ่งเสียเปรียบ

จ้า...จะจำไว้