ในตอนแรกของการ์ตูนเรื่องนี้ มีชื่อตอนว่า Is There a Doctor? ซึ่งนอกจากจะมีความหมายกว้างๆ ว่า ‘แถวนี้มีหมอมั้ย?’ อีกนัยหนึ่งก็สามารถแปลได้ว่า ‘คนนี้ใช่หมอแน่เหรอ?’ ซึ่งก็สอดคล้องกับความเป็นหมอของแบล็คแจ็คที่น่าสงสัยพอดี

เป็นเรื่องธรรมดาที่เรามักจะตัดสินคนอื่นจากภายนอก หรือแค่แวบเดียวที่เราเห็น ยิ่งภาพลักษณ์อย่างแบล็คแจ็คด้วยแล้ว อย่าว่าแต่เป็นหมอเลย ถ้าเจอตัวเป็นๆ ตามท้องถนน เราก็คงรู้สึกไม่สบายใจ ไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้เท่าไหร่ พูดง่ายๆ คือดู ‘ไม่ค่อยเป็นมนุษย์’ ซึ่งอาจไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเท่าไหร่ เพราะการสร้าง ‘ภาพ’ ของแบล็คแจ็คก็ดูเหมือนว่าจะมีการอ้างอิงไปที่ ‘แฟรงเกนสไตน์’ อสูรกายชื่อดัง ภาพจำของปีศาจที่ปรากฏตัวทุกครั้งในงานวันฮาโลวีน 

แฟรงเกนสไตน์ถือกำเนิดขึ้นจากซากศพ (จากความต้องการที่จะสร้างมนุษย์) ส่วนแบล็คแจ็ค ถ้ามองเผินๆ เราก็คงคิดว่ามันไม่ต่างจากแฟรงเกนสไตน์ แต่แท้จริงแล้ว ร่างกายที่ปุปะนั้นเต็มไปด้วยเรื่องราวของการตกเป็นเหยื่อ (และความแค้น) แถมเหตุผลที่แบล็คแจ็คมีสีผิวไม่เหมือนกันก็เป็นเพราะว่าเขาได้รับการบริจาคผิวหนังส่วนนั้นมาจากเพื่อนสนิท!

เห็นมั้ยครับว่า ‘ภาพลักษณ์’ ของแบล็คแจ็คทำให้เราคิดไขว้เขวไปได้ขนาดไหน

มาที่พฤติกรรมความร้ายกันบ้าง ความร้ายของแบล็คแจ็คทำให้เราได้เห็นความคลุมเครือ ได้กลับมาทบทวนเรื่องความถูกต้อง ความดีงามทั้งหลาย โดยเฉพาะประเด็นเรื่องกฎเกณฑ์สารพัดที่สังคมตั้งขึ้น 

จริงๆ แล้วแบล็คแจ็คก็ทำการรักษาหรือช่วยชีวิตคนไม่ต่างอะไรกับหมอในระบบ (ขณะเดียวกัน ระบบการแพทย์ก็เป็นธุรกิจอย่างหนึ่งเหมือนกัน—หมอในระบบเองก็มีดีชั่วปะปนกันไป) เพียงแต่อาจจะถอยห่างออกจากสังคม ปฏิเสธกฎเกณฑ์ที่สังคมตั้งเอาไว้ แล้วตั้งกฎเกณฑ์หรือศีลธรรมเฉพาะตัวขึ้นมา 

ในกรณีตัวอย่างที่หมอใหญ่ยินดีแลกใบอนุญาตกับการรักษาในด้านหนึ่งก็เป็นทุจริตเหมือนกัน แถมเป็นการทำลายกฎเกณฑ์จรรยาบรรณแพทย์ที่ยึดถือ ว่าจริงๆ ระบบ กติกาอะไรพวกนี้ก็ไม่ได้ศักดิสิทธิ์เท่าไหร่นี่นา ซึ่งในที่สุดก็บอกไม่ได้อย่างเต็มปากว่ากฎเกณฑ์ชุดไหนกันแน่ที่ถูกต้องที่สุดหรือผิดที่สุด 

เหมือนภาพของหมอที่ดูขาวแต่ก็ไม่แน่ว่าจะขาว ภาพของแบล็คแจ็คที่ดูดำก็เลยไม่แน่ว่าจะดำไปทั้งหมด

แบล็คแจ็คที่ถูกวาดให้ไม่มีความเป็นมนุษย์ อยู่ในเงามืด อยู่นอกระบบ ก็ไม่ได้เป็นคนเลวโดยสมบูรณ์ ไม่ได้อยู่ข้ามกับความดีงามขาวสะอาดอย่างสิ้นเชิง 

มันก็เหมือนกับภาพเส้นผมของแบล็คแจ็คที่มีทั้งสีขาวสีดำปะปนกัน 

สุดท้ายอาจทำให้เห็นว่าในคนคนหนึ่งหรือที่ที่หนึ่งก็มีทั้งดีและชั่วปะปนกันไป ไม่อาจตัดสินลงไปได้ง่ายๆว่าเป็นขาวหรือดำ

เรื่องราวใน Black Jack บอกเราว่าโลกอันแสนบริสุทธิ์ที่สีดำเป็นสีดำ สีขาวเป็นสีขาวนั้นไม่มีอยู่จริง จริยธรรม ระบบ หรือกฎเกณฑ์ต่างๆ เป็นเพียงกฎเกณฑ์ชุดหนึ่งจากหลายๆ ชุดที่คนเราตั้งขึ้นมาใช้แยกดำและขาวออกจากกัน โดยลืมไปว่าแท้จริงโลกใบนี้เต็มไปด้วยเฉดสีเทาอันซับซ้อนที่ต้องการการคิดใคร่ครวญมากกว่าการใช้เกณฑ์หรือไม้บรรทัดอันใดอันหนึ่งไปตัดสินว่า ถ้าทำแบบนั้นคือ ‘ดี’ แบบนี้คือ ‘เลว’

เพราะไม้บรรทัดแต่ละอันอาจมีหน้าที่วัดหน่วยหรือลักษณะที่แตกต่างกัน

แบล็คแจ็คอาจกำลังจะบอกกับ ‘คนไข้’ หรือ ‘ผู้อ่าน’ ของเขาอย่างนั้น

“I’m not too fond of rules. I won’t be a doctor by the mould.”
“ฉันไม่ชอบกฎกติกานักหรอก แล้วก็จะไม่เป็นหมอที่ถูกตีกรอบด้วย”

—Black Jack