เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องสั้นphotongkam
ร้อยมาลัย
  •           ณ​ ลานกว้างบ้านทรงไทยเรือนหนึ่ง​ มีหญิงสาวรูปงาม​ สวมชุดไทย​สง่า​ นั่งพับเพียบตามมารยาทไทย​ มือขวาหยิบดอกมะลิแรกเกิดที่กระจัดกระจายอยู่บนพานรองรับ​ มือซ้ายจีบมือจับเข็มมาลัยยาวอย่างระมัดระวัง​ หญิงผู้นั้นนำดอกมะลิเสียบใส่ปลายเข็มอย่างอ่อนช้อยเหมือนอย่างที่ฝึกมา​ พลันคิดถึงเจ้าดอกมะลิที่งดงามแต่กลับน่าสงสารยิ่งนัก​ มิน่าเกิดมามีรูปโฉมเพื่อรองรับความเจ็บปวดอย่างนี้เลย​ แต่ช่างกระไร​ เจ้าเกิดมาคุ้มแล้ว​ เมื่อใดที่ข้าได้เรียงร้อยเจ้าและเพื่อนพ้องของเจ้าเป็นอันเสร็จ​ เกิดเป็นพวงมาลัย​ มาลัยของเจ้าจะนำคุณประโยชน์และความดีงามที่ผู้ใดยากจะลืมเลือนได้เลย 

              รุ่งอรุณ​วันใหม่​ ร้อยมาลัยพวงนั้น​ ได้มีบริบทอันสำคัญของพิธีอันศักดิ์สิทธิ์​ ณ​ เรือนละครใหญ่แห่งหนึ่ง​ มันได้ขึ้นสู่มือของครูบาอาจารย์ผู้มีพระคุณสูงส่ง​ มีหญิงสาวผู้นั้นน้อมลงกราบ​ พนมมือดั่งดอกบัวตูม​ หัวจรดพื้นแนบชิดเท้า​ครูอย่างประณีต​ ​ พร้อมเสียงเครื่องดนตรีไทยบรรเลงพร้อมเพรียงอย่างไพเราะ  เจ้าและเพื่อนๆของเจ้าคงมีความสุขสำราญไม่น้อย​ คุ้มกับความเจ็บปวดอันยาวนานนี้ 

                แต่แล้ว​ ร้อยมาลัยนี้มิอาจอยู่นิรันดร์​ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นมาแล้ว​ ย่อมมีวันโรยราสู่ธุรี​ เจ้าและเพื่อนของเจ้าที่สดใสในวันนั้น​ อาจต้องเหี่ยวเฉาในอีกกี่วันไม่ช้า​ กลับสู่พิภพที่เจ้าได้กำเนิดมา​ สู่ดอกใหม่ที่พร้อมเติบโตสู่มาลัยบริสุทธิ์​พวงต่อไป
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in