เค้าว่ากันว่า กิเลส มี โลภ โกรธ หลง
? "โลภ" ความอยาก ..อยากมี อยากได้ อยากเป็น
? "หลง" เนื่องจากเรายังไม่รู้ความจริงของชีวิต
? "โกรธ" การบันดาลโทสะ ความมักโกรธ
อารมณ์ร้อน ไม่พอใจต่างๆ

ในวัยเด็ก ถ้าเราไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้
เราจะเริ่มรู้สึกขัดเคืองใจ
เวลาไม่ได้ของเล่นที่ต้องการ
ก็อาจโวยวาย อาละวาด
หากพ่อแม่ใจเย็น ค่อยๆอบรม ไม่ตามใจ
เด็กๆเค้าจะค่อยๆเรียนรู้ ไม่ใจร้อน
รู้จักการรอคอย ได้ของเล่นในเวลาที่เหมาะสม

วัยมัธยม มหาลัย..
เด็กวัยรุ่นอารมณ์จะรุนแรงบ้างตามฮอร์โมน
แค่มองหน้า ก็เข้าใจผิดกันได้ว่ามองหาอะไร
บ้างก็ยกพวกตีกันตามสถาบัน

เราจำได้ มีครั้งหนึ่ง
เด็กวิศวะยกพวกมาที่คณะบัญชี
ถือไม้เขียนแบบตัวที เฮกันมา
พวกเราสาวๆก็หลบที่ในตึกคณะ
กลัวโดนลูกหลงเหมือนกัน

ในวัยทำงาน
เคยถูกหัวหน้าที่เก่งมาก แต่อารมณ์ร้อน
ดุว่าหากทำงานไม่ทันใจเขา
รู้เลยว่าตัว "โกรธ" เป็นอย่างไร
มันคับแค้นใจ แต่ต้องทน ?
จนมีครั้งหนึ่งบอกไปว่า
ยอมย้ายตำแหน่ง ..ไม่ง้อนะ
แล้วก็ร้องไห้ ถือกระเป๋า กลับบ้านเลย
หัวหน้าเจอไม้นี้ ไปไม่ถูกเลย ?
และขอโทษในวันถัดมา..

ยามมีครอบครัว
หากมีเรื่องที่มีความเห็นต่างกัน
ให้พยายามใจเย็น รับฟังความเห็นกัน
เรียนรู้ที่จะเข้าใจซึ่งกันและกัน ให้อภัยกัน

ถ้าต่างคนเอาแต่ใจตลอด
รับรองว่าต้องมีเรื่อง โกรธ งอน ทะเลาะกันแน่
และสังเกตบ้างไหม
ตอนโกรธ หน้าตาเราจะดุดัน
เสียงขึ้นสูงมาก ดัง 100 เดซิเบลเลยทีเดียว

หากอีกฝ่ายใจเย็น นิ่งๆไว้
รับฟัง ไม่พูดอะไร หน้าตาเรียบๆเข้าไว้
สักพัก คนที่โกรธ ก็จะสงบลง
และเมื่อไม่มีเชื้อไฟเข้าไปสุมเพิ่มขึ้น
คลื่นลมก็กลับมาสงบ
และจะเริ่มไตร่ตรองด้วยเหตุผล
คราวนี้ ก็กลับมาพูดจากันใหม่
ด้วยโทนปกติ มีสติกลับคืนมา
.
.
เมื่อผ่านประสบการณ์
โกรธบ่อยๆ หลายครั้งเข้า
เราจะเริ่มทบทวนว่า เราโกรธทำไม
เพราะเรามีอัตตา นั่นเอง
เรามีตัวตน.. นี่ตัวเรานะ
ตำแหน่งนี้นะ ..สถานะอย่างนี้นะ

ทำไมมาปฏิบัติอย่างนี้กับเรา
มันช่างขัดใจจริงๆ
ความไม่ได้ดั่งใจ ตามที่เราคาดหวัง
ก็เกิดเป็น ความคับข้องใจขึ้นมา

ตัวโกรธ ก็เริ่มทำงานซิ
การแสดงออก ก็ออกมาด้วยน้ำเสียง
คำพูดทึ่ไม่ไพเราะ ประชดประชัน
คนฟังก็เสียใจ รับไม่ได้

เราทุกคนล้วนเป็นคนมักโกรธบ้าง
ทำให้คนอื่นโกรธบ้าง
แล้วก็จะมีแต่บรรยากาศน่าอึดอัด
เป็นความไม่สบายกาย ไม่สบายใจ
.
.
เมื่อลองมาทบทวน
ในยามที่เรามีสติ รู้ตัวอยู่
เราสุขกาย สุขใจ
เราจะเห็นความแตกต่าง
ระหว่างความสบายใจ กับ อารมณ์โกรธ

จึงมีวิธีการฝึกตน
เราจะละความโกรธได้อย่างไร
ณ เวลาโกรธ ..ให้เราถอยออกมา
ดูตนเองที่กำลังโกรธ หรือ อาการหงุดหงิดนั้น
จิตผู้รู้ กำลังดู ความโกรธ มันทำงาน
ความโกรธ เมื่อ มันมีจิตผู้รู้เห็นเข้า
มันจะค่อยๆ สงบลง

บางตำรา เค้าจะสอนให้นับ 1-10
บางคนให้หายใจเข้า-ออก ยาวๆไว้
เป็นการเบี่ยงเบนความสนใจ
ออกจากความโกรธนั่นเอง

และหากเราฝึกให้มีสติบ่อยๆเข้า
และลดความไม่มีตัวกูของกู
การไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่างๆ
ตามที่ท่านพุทธทาสสอนไว้

ไม่มีตัวเราที่จะโกรธ
อีกฝ่ายก็ไม่มีตัวตนนี่นา
คำด่า คำพูดที่ไม่ไพเราะต่างๆ
ก็เป็นเพียงคลื่นเสียงที่ทำงาน

เป็นความคิดปรุงแต่งของเราที่รับไว้เอง
ทุกอย่างมันดับ มันจบไปแล้ว
เมื่อไม่มีอะไรให้ยึด ก็ไม่มีอะไรให้ทุกข์เลย
มันเป็นเช่นนั้นเอง

และให้พึงระลึกว่า
หากเราได้รับการกระทำอะไร
ทุกอย่างเป็นไปตามเหตุและปัจจัย
เราล้วนเคยทำมาก่อน
มาบัดนี้เราจึงได้รับผลกระทำสิ่งนั้น
เราจงยอมรับผลการกระทำนั้นไปเถิด

เรามาเริ่มต้นแก้ไขที่ตนเองก่อน
คิดดี พูดดี ทำดี ในวันนี้ให้ดีที่สุด
เราจะค่อยๆละกิเลส โลภ โกรธ หลง
อยู่อย่างสันติสุขกันนะคะ

?????