หนุ่ม : คนเราเกิดมาทำไมครับ
เป้าหมายของชีวิตคืออะไรหรือครับ

หมอสันต์ : ผมไม่ต้องการให้คุณเชื่อหรือไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น แต่ต้องการให้คุณมีประสบการณ์
กับความจริงของชีวิตด้วยตัวคุณเอง

ชีวิตนี้ไม่มีความหมายอะไร
เพราะ "ความหมาย" เป็นโจทย์ที่ตั้งขึ้นมา
โดยอีโก้ของเราเอง

ชีวิตที่แท้จริงไม่มีความหมาย
มันเป็นการดำรงอยู่ (existence)
คือตื่นอยู่และรับรู้ได้เท่านั้น

ความหมายใดๆถ้าจะมีล้วนเป็น
ความหมายหลอกที่อีโก้
หรือสำนึกว่าเป็นบุคคลของเรา
สร้างขึ้นมาจากความจำเก่าๆ
และจินตนาการของเราเองทั้งสิ้น

สิ่งสำคัญคือการใช้ชีวิต
ซึ่งในการใช้ชีวิตนี้เราใช้กันที่ที่นี่เดี๋ยวนี้
ไม่ใช่ไปตามหาเอาที่ในอนาคต

ถ้าคุณมัวไปตามหา ..
คุณก็หมดโอกาสที่จะได้ใช้ชีวิต
แล้วคุณอาจจะตายเสียก่อน
ขณะที่ยังมัวตามหาอยู่โดยไม่ทันได้ใช้ชีวิต

ผมจะบอกวิธีให้คุณว่าคุณจะใช้ชีวิตอย่างไร
คุณจึงจะเบิกบานและไม่ทุกข์
แค่ถอยความสนใจของคุณ
ออกมาจากความคิด
ถอยออกมาเป็นแค่ผู้สังเกตเห็น
ความคิดผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไป
ไม่ต้องไปผสมโรงคิด ตัดสิน หรือพิพากษา

แค่สังเกตดูเฉยๆ..
เหมือนท้องฟ้ามองเห็นก้อนเมฆลอยมา
แล้วก็ลอยผ่านไป

คุณสังเกตอยู่อย่างนี้บ่อยๆครั้งเข้า
ครั้งละนานๆเข้า
ในที่สุดความคิดมันก็จะฝ่อหายไปหมด
เหลือแต่ความรู้ตัว
ตรงนั้นแหละ ตรงที่ความรู้ตัว
ยามปลอดความคิด
คุณจะได้ใช้ชีวิตที่เบิกบานและไม่ทุกข์

เพราะความรู้ตัวมันเป็นธรรมชาติ
ที่แท้จริงของคุณอยู่แล้ว ..
เพียงแต่คุณไม่รู้ คุณจึงไปเข้าด้วย
หรือไป identify กับความคิด
นึกว่าความคิดคือคุณ

เมื่อใดที่คุณถอยออกมาจากความคิดเสียได้
เมื่อใดที่คุณเห็นว่าความคิดไม่ใช่คุณ
เมื่อนั้นคุณก็ได้ใช้ชีวิตอย่างเบิกบาน

ไม่เป็นทุกข์ เพราะความซึมเศร้าก็ดี
ความทุกข์ทั้งหลายก็ดี
ล้วนเกิดจากการที่คุณไปเข้าด้วย
กับความคิดของคุณทั้งสิ้น

Cr. คุณหมอสันต์ ใจยอดศิลป์

เราเคยอ่านตำราเกี่ยวกับการนั่งสมาธิ
ให้ลองหลับตาเฉยๆ นั่งนิ่งๆ ไม่คิดอะไร
ให้ดูลมหายใจเข้าอออกของตนเองสบายๆ..

เชื่อไหม นั่งไปสักพัก ไม่กี่นาที
เจ้าความคิดนี้ เหมือนลิงซน
มันจะคิดโน่น นี่ ไปมา ไม่หยุดเลย

ให้เราสังเกตว่าเมื่อเรานิ่งๆ
เราจะเริ่มเห็นเจ้าลิงซน ที่คิดไปมานี้
เปรียบเหมือนเรามีตัวรู้ หรือ สตินั่นเอง
ที่ค่อยๆเห็นเจ้าตัวความคิด
ซึ่งไม่ใช่ตัวเราที่แท้จริง
เป็นความคิดปรุงแต่ง ณ เวลาต่างๆ

เราลองฝึกสังเกตไปเรื่อยๆ
เมื่อไรคิดอะไรที่ทำให้ทั้งสุข หรือ ทุกข์
หยุดสังเกตมัน ..สักพักมันจะหายไปเอง
เพราะความรู้ตัว หรือเรามีสตินั้นเอง

เมื่อเราอยู่กับปัจจุบันขณะบ่อยๆเข้า
เราจะมีสติกำกับ และตื่นรู้เบิกบาน
มีกำลังในการทำกิจกรรมต่างๆ
มึเป้าหมายชีวิต ทำได้ ณ เดี๋ยวนั้นแล

?????