จริงๆ ก็พยายามมาหลายวันแล้วแหละ คิดว่าหนึ่งเดือนที่เหลือจะใช้ให้คุ้มค่าที่สุด เหมือนเป็นโบนัสเหมือนกันนะที่อยู่ๆ ก็ได้อยู่ต่ออีกเดือน เก้าเดือนที่ผ่านมามันผ่านไปไวเหลือเกิน เพราะมันไม่มีอะไรพิเศษ ไม่มีอะไรน่าจดจำ นอนไปวันวันเหมือนผักเหมือนปลา เราอยากจะใช้ช่วงเวลาโบนัสนี้ให้คุ้มค่า แต่ก็ผ่านมา 5 วันแล้วที่มันไม่มีอะไร แถมยังดูจะแย่กว่าเดิม จริงๆ ชีวิตเราก็เป็นแบบนี้มาตลอดแหละ ไม่เคยทำอะไรได้สำเร็จหรอก แต่ก็อยากจะพยายามดูอีกสักที

เรานอนเช้าตื่นเย็นมาหลายวันแล้ว พยายามจะอดนอนให้ได้สักวัน ให้มันรีเซ็ตใหม่ แต่ก็ยังทำไม่ได้สักวัน ไปแพ้ตรงช่วงแปดโมงตลอดเลย แต่วันนี้รู้สึกว่าไม่ได้แล้ว ต้องทำให้ได้ได้แล้ว ตอนกลางคืนถึงขั้นเขียนแพลนไว้เลยว่ามื้อเช้าจะกินไร มื้อเย็นกินไร ต้องไปตลาดซื้ออะไรบ้าง แปดโมงลุกไปอาบน้ำสระผม รู้สึกได้ว่าวันนี้แหละ มาแน่ แต่งตัวเสร็จลงไปเซเว่นซื้อน้ำเปล่า เดินกลับขึ้นห้อง เหนื่อยจัง ไม่ได้เดินขึ้น-ลงบันไดมาหลายวันแล้ว พักผ่อนสักแปปก็ขุดตัวเองเดินไปตลาด อิดออดอยู่สักพักเหมือนกันแต่ก็ลุกออกไปได้ เดินไปแบบเหลืออีกแค่บล็อกเดียวถึงตลาดแล้ว นึกขึ้นได้ว่าลืมกระเป๋าตัง เดินกลับไปเอาที่ห้อง ขึ้นบันไดเหนื่อยจัง นอนพักแปปนึง อืม นอนแบบนี้ก็สบายดีนะ ไม่อยากลงไปแล้วอะ ฟู้ดแพนด้าเพื่อนรักชั้นเลือกนาย

สัปดาห์นี้เราสั่งฟู้ดแพนด้า / อูเบอร์อีตทุกวันเลย เหมือนตื่นมาก็เย็น ไม่ได้อาบน้ำ ขี้เกียจอาบด้วย เลยไม่อยากออกไปข้างนอก ก็ต้องสั่งมากิน วันวันก็คือไม่ได้เจอใครเลยนอกจากพี่คนส่ง การได้พูดบ๊ายบายพี่คนส่งคือความสุขหนึ่งเดียวของเราเลย วันนี้สั่งมาสองคน คือสั่งข้าวคนนึง สั่งเครื่องดื่มคนนึง จริงๆ เมื่อเช้าลงไปซื้อน้ำเปล่ามาแล้ว แต่ว่าอยากกินกาแฟเลยต้องสั่งเครื่องดื่มอยู่ดี สั่งกาแฟแก้วเดียวก็เกรงใจ ก็เลยสั่งเค้กมากินด้วยอีกสองชิ้น สั่งของ 85度 เพราะเขามีกาแฟดัลโกนาขาย เพิ่งเคยกินวันนี้ครั้งแรกเนี่ย ก็อร่อยดีนะ แต่นี่อยากกินกาแฟเพราะรู้ตัวเลยว่าเริ่มง่วงๆ กลัวจะหลับ แต่กาแฟดัลโกนามันอ่อนมากก แทบไม่มีกลิ่น-รสกาแฟเลย นี่กินยังไม่ทันหมดแก้ว หลับแล้วจ้า หลับตอนเที่ยงๆ มั้ง รู้สึกตัวอีกทีหกโมงเกือบทุ่ม แพลนล่ม

แต่ตื่นมาแล้วก็พยายามจะทำอะไรดีๆ ให้วันนี้ไม่สูญเปล่าเหมือนวันอื่นๆ นอนเล่นสักพักก็เริ่มเก็บห้อง คือเราพยายามจะเก็บห้องมาหลายเดือนแล้วแต่ทำไม่ได้สักที นั่งมองแล้วก็ไม่รู้เลยว่าจะเริ่มจากตรงไหน รกไปหมด รกทุกภาคส่วน ตอนพยายามจะเก็บห้องครั้งล่าสุดคือเก็บไปได้แปปเดียวก็มีประโยคนึงมันพุ่งขึ้นมาในหัว รีบเปิดเวิร์ดพิมพ์ "จัดห้องก็เหมือนจัดการชีวิตตัวเองนั่นแหละ เราทำไม่ได้หรอก" แต่ว่าวันนี้จะต้องเคลียร์ให้ได้จริงๆ แล้ว เพราะนอกจากจะทนไม่ไหวแล้วยังมีปัจจัยอื่นอีกคือใกล้ต้องกลับแล้ว เดี๋ยวก็ต้องคืนห้อง มีคนเช่าใหม่มาดูห้อง ต้องรีบเก็บให้ได้ภายในสองสามวันนี้แหละ

(นี่ถ่ายรูปห้องรกๆ ไว้ อยากแปะไว้ดูว่ามันรกมากเหมือนไม่ใช่ห้องคน แต่ทำไมแปะรูปไม่ได้อะ เดี๋ยวขอศึกษาก่อนแล้วจะมาอีดิตนะ มือใหม่หัดใช้บล็อก)

จริงๆ คิดไว้ว่าเดี๋ยวตอนกลางคืนจะไปนั่งร้านกาแฟแถวนี้ ปิดตีสี่ ชอบมาก แต่ว่าช่วงนี้ที่หอเจอแมลงสาบบ่อยมาก เมื่อคืนก็เจอ กลัวว่าตอนตีสี่กลับมา มันยังมืดอยู่อะ กลัวกลับมาแล้วเจอ เลยไม่อยากออกไปไหนละ จริงๆ ก็คือขี้เกียจเดินออกไปด้วย อยู่ห้องเก็บของต่อไปแล้วกัน

ตอนนี้ยังเก็บไม่เสร็จ เริ่มท้อแล้วเหมือนกัน เริ่มนั่งมองแบบไม่มีจุดหมายแล้ว เห็นว่าใกล้จะหมดวันแล้วก็เลยรีบมาพิมพ์ก่อน อยากโพสต์ภายในวันนี้แต่ก็ไม่ทันอยู่ดี เที่ยงคืนกว่าแล้วจ้า งั้นโน้ตเอาไว้แล้วกันว่าที่เล่ามาคือวันที่ 6 มิ.ย. 2020 นะะ