เธอเคลื่อนตัวเหมือนพายุไซโคลนแคตากอรี่ 5 ที่ความเร็ว 220 กิโลเมตร/ชั่วโมง ฉันมองอย่างหมดหวังไปยังใจกลางพายุที่มีสีเหลืองอำพัน เธอปรี่เข้ามาจากทะเลทางตะวันตก ระหว่างทางก็ก่อร่างสร้างตัวและความวุ่นวายไปในทุกที่ที่เธอเยี่ยมเยือน เมื่อเท้าของเธอแตะพื้นดินที่มั่นคงเธอเหมือนจะวิ่งช้าลงและดูสงบขึ้นเล็กน้อย ท้องฟ้าเป็นสีเข้มเกือบจะดำสนิท ก้อนเมฆหนาหนักสีม่วงอมเทาควันบุหรี่ลอยต่ำจนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งกับผืนดิน แต่เส้นขอบฟ้าเป็นเส้นตรงยาวสีทองตัดแบ่งขอบโลกกับสิ่งที่อยู่เหนือขึ้นไปชัดเจน

ฉันเกือบจะได้เจอเธอแล้ว แต่ฉันก็ไม่เคยตามเธอทัน เธอจากไปก่อนที่ฉันจะไปถึง และก็กลับมาเมื่อฉันเดินไปทางอื่นเสมอ ฉันได้แต่มองเส้นขอบฟ้าสีทองและก้อนเมฆหนาหนัก และในขณะที่พายุคลายตัวลง ฉันเชื่ออยู่อึดใจว่าจะได้เจอเธอในที่สุด เธอหายตัวก็ไปโผล่อยู่กลางมหาสมุทธที่อีกซีกโลกเสียแล้ว

ความเป็นไปได้ที่เราจะได้เจอกันแอบอยู่ในพุ่มใบของโรสแมรี่ที่เติบโตอยู่กลางสี่แยกในโตเกียว มันช่างห่างไกลความจริงจนฉันอยากจะระเหิดหายไปเสียเอง