พี่ฉันมีโอกาสพาแม่และฉันไปทะเล แน่นอนว่ามันเทสกาลวันแม่ วันแม่ปีนั้นเป็นปีทีี่พวกเราตัวดำมาก เห่ยยยยยยยยยยไม่ใช่ เป็นปีที่ยิ้มแบบไม่ต้องหาเหตุผลจะยิ้ม รูปที่ถ่ายที่ดีที่สุดคงเป็นรูปจากโทรศัพท์มือถือธรรมดาๆเครื่องนึง กว่าจะถ่ายให้เห็นครบทั้ง 3 คน กับวิวสวยๆนี้อยากมาก 

ฉันเคยสงสัยนะว่าตอนที่แม่เป็นเด็ก แม่จะสดใสเหมือนพวกฉันไหม หรือว่าจะเหนื่อยเอาซะมากๆ จนแม่ค่อยๆเดินเลาะชายหาด พร้อมๆกับแสงแรกของวันค่อยๆส่องแสงขึ้นมาจากผิวน้ำ น้ำทะเลเย็นๆกับคลื่นฟูๆ ค่อยๆกระทบขาของแม่ฉัน แม่ทิ้งพวกฉันให้นั่งโม้กันอยู่บนหาด ส่วนแม่นะรึนู้นนนนนนนนเดินไปเกือบสุดท้าย เก็บหอยเก็บปู แม่คงจะกลับไปสดใสเหมือนวัยเด็กอีกซินะ ฉันนั่งคิดกับพี่ ฉันได้แต่หวังว่าแม่จะอยู่กับพวกฉันให้ได้นานมากที่สุด ถึงจะอยู่ได้ไม่ตามที่ฉันหวัง แต่ก็อยากให้เขาได้เห็นความสำเร็จของลูก 2 คนนี้ก่อน อยากให้รู้ว่าพวกเราพยายามอย่างมากที่จะอัพตัวเอง ครอบครัว เพื่อให้พวกเรามั่นคง และมีความสุข แน่นอน 2 สิ่งนี้มันเป็นสิ่งที่ค่อนข้างจะสวนทางกัน คือถ้ามัวแต่สร้างความมั่นคงก้จะไม่ค่อยมีเวลาสร้างความสุขให้ครอบครัว เอาจริงๆถึงมีก็ทำได้น้อยจริงๆ อย่างน้อยวันที่เราเหนื่อยๆ กลับไปหอมแก้มสักจุ๊บก็ยังดี จะกอดคนนี้ไม่ไปไหนเลย :  )

รูปมันจางแล้ว ไปเติมสีีรูปกันนะ