ตอนแรกรู้สึกหนักใจอย่างมากในการรับบทนำครั้งแรก แต่ว่าการรับบทนำในฐานะนักแสดงหน้าใหม่ก็เป็นสิ่งที่ต้องทำและผ่านมันไปให้ ดังนั้น "ไหนๆ ผู้กำกับและนักเขียนบทเชื่อใจให้แล้วก็ลองทำมันออกมาให้ได้แล้วกัน" เมื่อถึงเวลาถ่ายทำบรรยากาศของการถ่ายทำเป็นอะไรที่ดีมากครับ ผู้กำกับก็รับฟังความคิดของผม ดีใจที่ทำงานเสร็จได้อย่างสบายครับ

ได้รับบทเป็นนายตำรวจที่คอยปกป้องรักแรกจากความสูญเสียในอดีตและยังเป็นลูกชายของฆาตกร คาแรคเตอร์นี้ไม่ง่ายเลยใช่มั้ย?
         ในตอนแรกนั้นคิดว่ายากมากและกังวลมากว่าจะทำได้อย่างที่คิดไว้มั้ย เพราะมันเป็นสถานการณ์ที่ไม่ธรรมดาเลยกับการเป็นลูกผู้มีพ่อเป็นฆาตกรที่ดันฆ่าล้างครอบครัวของรักแรกของตัวเอง ในที่สุดแล้วก็ต้องหาคำตอบจากในบทครับ และก็ได้พูดคุยกับผู้กำกับบ่อยครั้งถึงในส่วนที่ยากเกินจะแก้ครับ ซึ่งก็ได้ค่อยๆ แก้ปมที่ยุ่งเหยิงกันไปอย่างนี้แหละครับ

หลังจากละครจบลงแล้ว ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?
          ได้ไปเที่ยวกับครอบครัวมาแล้วครับ หลังจากนั้นก็กลับมาถ่ายแบบโฆษณาทันทีเลย นานมากแล้วแต่ที่ไม่ได้พักและไม่ได้กินอะไรตามที่ใจอยาก ตั้งแต่ละครเรื่อง Go Back Couple, My Mister มาจนถึง Come and Hug Me ทำงานมาตลอดไม่ได้พักเลยครับ

ดูเหมือนว่าความสนใจและการจับจ้องในเรื่องการแสดงของคุณจางกียงจากผลงานชิ้นนี้เปลี่ยนไปมากเป็นพิเศษ
          ขอขอบคุณคุณผู้ชมที่มองมาแบบนี้มากครับ ถ้าได้ยินอะไรแบบนี้ก็อยากจะทำให้ดีขึ้นมากอีกครับ ในผลงานชิ้นใหม่ก็จะเป็นการบ้านของผมอีกอย่างหนึ่งที่จะแสดงให้เห็นถึงด้านอื่นๆ ของนักแสดงจางกียงด้วยครับ แล้วก็หวังว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้หลังจากที่ผลงานชิ้นต่อๆ ไปจบลงแบบนี้อีกครับ

โดยส่วนตัวแล้วอยากได้รับบทบาทแบบไหน?

          ในตอนนี้ก็มีอยากลองบทอย่างนั้นอย่างนี้อยู่เหมือนกัน แต่ว่ายังไม่มีโอกาสแบบนั้นเลยครับ ผมคิดว่าด้วยอายุที่ยังน้อยของผมเลยอยากได้รับบทที่หลากหลายมากกว่าการเลือกเอง อย่างในเรื่อง Go Back Couple ก็ได้บทเป็นรุ่นพี่มหาวิทยาลัย หรืออย่างเรื่อง My Mister ก็เป็นนักเลงเจ้าหนี้ของตัวนางเอก และได้บทเป็นตำรวจจากในเรื่อง Come and Hug Me จนถึงตอนนี้ถ้าบทที่ยังไม่ได้ลองก็คิดว่าน่าจะเป็นบทที่สามารถแสดงออกมาได้อย่างสนุกสนาน

เทรดมาร์คของจางกียงคือสายตาที่แน่วแน่แต่แฝงด้วยความเศร้า

ในแต่ละผ่านงานที่ผ่านๆมา เจอแต่ตัวละครที่มีคาเรคเตอร์ดาร์คๆ หนักๆ มาอย่างนี้แล้วตัวจริงของจางกียงเป็นคนยังไง?
         จริงๆ แล้วเป็นแบบที่ทุกๆคนคาดไม่ถึงครับ อย่างจากในละครจะรู้กันว่ามีภาพเย็นชา ดูดาร์คๆ ตัวจริงของผมจะอายเวลาอยู่กับคนแปลกหน้า แต่ถ้าสนิทกันก็ยิ้มง่าย ชอบแหย่เล่น และชอบสกินชิปด้วยครับ จะเรียก "ฮยอง~(พี่ครับ)"ก่อนแล้วเข้าไปกอด และก็จะร่าเริงแสนซนแบบนี้ครับ ถ้าดูจากคาแรคเตอร์ที่สร้างขึ้นมาในงานแสดง ผมแทบไม่รู้เลย ตอนที่เจอว่า 'รู้สึกอย่างนี้กับผมเหรอ' ยิ่งสนุกขึ้นไปอีก ผมก็สงสัยเหมือนครับ ว่าต่อไปผมจะเปลี่ยนไปยังไงอีกนะ

มีความฝันที่อยากเป็นนักแสดงมาตั้งแต่แรกเลยไหม?
         ตอนเด็กๆ ก็คิดเหมือนกับคนอื่นๆ ทั่วไปเช่น เป็นครู หรือเป็นพนักงานบริษัท แต่ว่าพอถึงตอนช่วงมัธยมปลายปีที่ 3 ได้มีโอกาสสมัครและไปลองถ่ายแบบแฟชั่นโดยบังเอิญ เวลาอยู่บนรันเวย์หรือถ่ายแบบก็คิดว่าเป็นอะไรที่น่าสนใจและสนุกดี แล้วก็เหมือนว่าตัวผมเองก็น่าจะทำมันได้ดีด้วย จากนั้นมาแทนที่จะค่อยทำตามคนอื่นไปเรื่อย ก็คิดอย่างจริงแล้วว่า "อะไรที่เราทำได้ดีจริงๆ บ้างนะ?"

การทำงานเป็นนายแบบนั้นเป็นโอกาสดีที่ทำให้เข้าสู่การเป็นนักแสดงใช่มั้ย?
         น่าจะเกี่ยวกันแหละครับ ในตอนแรกเริ่มจากเป็นแบบ ถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณา จนมาได้เดินในแฟนชั่นมากๆเข้า แต่ละอย่างที่ว่ามาล้วนเป็นงานที่ต้องอยู่ต่อหน้าคนจำนวนมาก ก็เลยคิดว่าเป็นโอกาสที่ดีที่ฝึกการแสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติ และได้โอกาสไปโอดิชั่นมามากอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังตกรอบอยู่ตลอด มีคิดอยู่เหมือนกันว่า 'ทำไมเราทำไม่ได้? อะไรหรือตรงไหนที่เราทำไม่ได้กัน?' ขณะที่คิดอย่างนั้นก็มีความคิดว่าต้องได้บ้างสักครั้งหนึ่ง แต่ไม่เคยคิดที่อยากจะได้แบบทันทีทันใดเลย อยากได้รับโอกาสแบบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ ก้าวไปทีละขั้น

ใช้เวลาว่างทำอะไรบ้างไหมที่นอกเหนือจากการแสดง
         อยู่บ้านครับ ฮาๆ ผมชอบที่จะพักผ่อนอยู่ที่บ้านครับ เวลาอากาศร้อนมากๆ เป็นพิเศษอย่างเช่นช่วงนี้ ตอนอยู่บ้านผมจะชอบดูหนังหรือฟังเพลงครับ เป็นความสุขที่สุดอย่างหนึ่งเลย

ตอนที่ละครเรื่องนี้ฉายอยู่ ก็มีผู้คนรู้จักมากขึ้นต่างจากเรื่องก่อนๆ หน้านี้ใช่ไหม?
         มีคนรู้จักมากขึ้นครับ รู้สึกดีใจมากด้วยครับ ฮาๆ ตอนที่เป็นนายแบบก็จะมีรู้จักแต่ในกลุ่มเด็กๆ หรือเพื่อนๆ เท่านั้น แต่พอละครเรื่องนี้จบ ก็เริ่มกลายเป็นที่รู้จักตั้งแต่คนอายุน้อยๆ ไปจนถึงผู้หลักผู้ใหญ่เลยครับ ซึ่งก็รู้สึกดีใจมากแต่ขณะเดียวกันก็ยิ่งรู้สึกว่าต้องพยายามทำให้ดีมากขึ้นอีกในฐานะนักแสดง แล้วก็คุณพ่อคุณแม่ก็ดีใจด้วยมากเหมือนกัน ฮาๆ ตอนที่ผมยังได้ออกหน้าจอเพียงนิดหน่อยพวกท่านก็ดีใจแล้วครับ แต่ว่าพอเรื่องนี้ได้รับบทนำ ได้ออกหน้าจอมากขึ้นกว่าเดิม พวกท่านทั้งมีความสุขและภูมิใจมากครับ พอเวลาผมมาอุลซาน (บ้านเกิด) ก็ต้องมาเซ็นลายเซ็นไว้เสมอๆ ตลอดเลยครับ ฮาๆ เป็นสิ่งที่ทำให้หายเหนื่อยได้มากที่สุดเลยครับ คุณพ่อจะคอยพูดว่า 'ตอนนี้หนะ สิ่งที่ลูกทำดีดีอยู่นี้เป็นความสุขของพ่อกับแม่เลย' เวลาที่เหนื่อยพอคิดถึงคำพูดของคุณพ่อก็แทบจะหายเหนื่อยเลยครับ

อยากเป็นนักแสดงแบบไหนในความทรงจำของคนอื่น?
        นักแสดงที่ผมชื่นชอบที่สุดคือ ฮีธ เรดเจอร์ ครับ ทุกๆ ผลงานของเขา การแสดงที่ออกมาไม่มีเหมือนกันเลยครับ ตอนนี้ก็ยังคิดแบบนี้อยู่เวลาที่ได้ดูผลงานอื่นก็จะว่ามันแตกต่างกันมากอีกแล้ว ผมชอบมากกับการแสดงที่แสดงออกมาแล้วเปลี่ยนไปจากเดิมจนทำให้คิดว่า 'นี่ใช่คนเดียวกันรึเปล่า' ผมเองก็อยากจะเป็นนักแสดงแบบนั้นจากในทุกๆ ผลงานแสดง