(เธอมีทั้งด้านสว่าง และด้านมืด แต่เธอคือประกายสีสันในสายเลือดของฉัน 
เธอสามารถช่วยเยียวยาได้ ในขณะเดียวกันเธอก็ทำให้เจ็บปวดได้เช่นกัน                                                                    มีเพียงเธอเท่านั้นที่ฉันต้องการที่จะสัมผัส ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า มันจะมีค่ามากมายมหาศาลขนาดนี้)

(ปล่อยให้ฉันเป็นคนพาเธอไปสู่อวกาศ ที่ดาวเทียมของเรา เพื่อที่เธอจะได้มองเห็นโลกใบนี้ โลกที่เธอทำให้ฉันเห็นว่าโลกนี้มีชีวิตชีวาแค่ไหน)

(สัมผัสฉัน เหมือนอย่างเคย เธอจะมัวรีรออะไรอยู่ล่ะ) 

แดเนียลจับซองอูให้หันหน้าเข้าหาเขาก่อนจะสัมผัสริมฝีปากที่เขาคิดถึงและโหยหามาตลอด แดเนียล ดูดกลืนความคิดถึงผ่านริมฝีปากหวานอย่างนั้นอ่อนโยน

♪Fading in, fading out On the edge of paradise ♪

(ค่อย ๆ เพิ่มทีละนิด ค่อย ๆ ลดลงทีละน้อย บนขอบของสรวงสวรรค์ ) 

ความร้อนแรงเข้ามาแทนที่ความอ่อนโยนตามเพลงที่ถูกเปิดคลอๆไว้ แดเนียลดันซองอูไปจนติดกับแพงก่อนจะถาโถมดูดกลืนความหอมหวานที่ปากของอีกฝ่ายอย่างเอาแต่ใจ 

มือหนาไล้ไปตามเอวและแผ่นหลังของคนตัวเล็กในอ้อมกอดอย่างเอาแต่ใจ เขาปล่อยให้ซองอูได้พักหายใจแต่ยังไม่ทันได้ร้องท้วงอะไรแดนก็ประกบเข้าไปดูดกลืนเสียงของซองอูอีกครั้งมีเพียงเสียงอื้ออึงในลำคอที่เล็ดลอดออกมา มือหนายังคงสัมผัสทุกส่วนของซองอูจนอีกฝ่ายหายใจหอบ

♪Every inch of your skin is a holy grail I’ve got to find Only you can set my heart on fire, on fire ♪

(ฉันค้นพบว่า ทุก ๆ อณูบนร่างกายของเธอ คือ แบบที่ฉันชอบมากที่สุด มีเพืยงเธอเท่านั้นที่ทำให้หัวใจของฉันร้อนรุ่ม) 

''แดน พอแล้ว''

ซองอูใช้มือบางดันอกแดนออกจากตัว ไอ้หมานี่มันจะไม่ถนอมเขาเลยหรือไง!!

''ยังไม่หายคิดถึงเลย ไม่ได้จูบมากี่วันแล้ว''                                                                    

แต่แดนก็คือแดนที่เอาแต่ใจใช้ช่วงที่ซองอูเผลอเขาดูดกลืนกลิ่นอายของความหวานอีกครั้ง...และอีกครั้ง

''พอแล้ว''                                                                                                                                        

''อ่ะ ยอมก็ได้''

แดนดึงซองอูออกจากกำแพงก่อนจะสวมกอดจากด้านหลังโดยให้ตัวของซองอูอยู่หน้าจอที่สไลด์ภาพของพวกเขาทั้งสองพร้อมเสียงเพลงที่แทนใจทั้งหมดของแดเนียลที่มีต่ออง ซองอู เจ้าแมวขี้งอแงที่เขารักที่สุด เพลงกับภาพถูกรันไปเรื่อยๆตามโปรแกรมที่ถูกตั้งไว้ แดเนียลโยกตัวซองอูไปตามเสียงเพลงพร้อมกับพูดความในใจทั้งหมดของเขาที่มี

''แมว มึงรู้ป่ะกูไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยนะ''                                                                                  

''...''                                                                                                                                                 

''มึงรู้ใช่ป่ะว่ากูเป็นคนปากหมา ใจก็หมา ที่ผ่านมากูขอโทษนะที่ทำตัวไม่ดี ชอบทำให้มึงเสียใจ กูรู้นะมึงแอบร้องไห้ทุกครั้งที่มีคนถามเรื่องของเรา''                                                                                    

''....''                                                                                                                                                

''มึงรู้ป่ะทุกครั้งที่มึงร้องไห้กูก็เจ็บไม่แพ้กันหรอก ยิ่งมึงร้องไห้เพราะกูด้วยแล้วอ่ะกูแม่งโคตรรู้สึกแย่เลย คนเหี้ยๆแบบกูได้แต่บอกให้มึงอดทน เชื่อใจ แล้วมึงก็ทำมัน''   

''เพราะเป็นมึงไงแดน กูถึงได้อดทนและเชื่อใจ''                                                                          

''อือ ขอบคุณจริงๆ กูแค่รอเวลาให้มันถึงเวลาที่ดีที่สุดเพราะเป็นมึงกูถึงอยากให้มึงได้รับแต่สิ่งที่ดีที่สุดที่คนแบบกูจะทำให้ได้''                                                                                                              

''...''                                                                                                                                 

''ขอบคุณที่อดทนนะ ต่อจากนี้มึงไม่ต้องทนแล้วนะ''                                                                     

''...''                                                                                                                                                

''เป็นแฟนกันนะ''                                                                                                                         

''...''                                                                                                                                                 

''อ้าว ร้องไห้อีก จริงๆเลยนะมึง''                                                                                                      

แดนใช้มือเกลี่ยน้ำตาให้อ๋งก่อนจะบ่นตามประสาหมาปากร้าย 

''แค่ขอเป็นแฟนทำไมต้องร้องไห้วะ''                                                                                 

''ก็...ฮึก...มึงอ่ะ''                                                                                                                            

''กูทำไมอีกละ จริงๆเลย หยุดร้องแล้วตอบมาดิ กูเล่นใหญ่ขนาดนี้มึงตอบตกลงได้อย่างเดียว''         

''กูยอมตกลงก็ได้เพราะสงสารมึงหรอกนะแค่นี้ก็ไม่ค่อยมีใครรักอยู่ละ ชีวิตน่าสงสาร''                      

''แค่มึงรักกูก็พอคนอื่นไม่ต้องการ''                                                                                                    

 ''กูรักมึง''

แดเนียลชะงักที่อยู่ๆซองอูก็พูดคำนี้ด้วยท่าทีจริงจัง ซองอูหันหน้าไปเผชิญกับแดเนียลก่อนจะพูดคำเดิมซ้ำๆ 

 ''กูรักมึง''

 ''กูรักมึง''

 ''กูรักมึง''

 ''กูรักมึง''

ซองอูพูดซ้ำๆก่อนจะยกแขนขึ้นคล้องคอคนตัวสูงแล้วโน้มมันลงมาจนระดับหน้าอยู่ในระนาบเดียวกัน

 ''กูรักมึง''

 ''กูรักมึง''

 ''กู''

''รัก''

''มึง''

ซองอูใช้สองแขนดันคอแดเนียลให้เข้าหาตัว ปากบางเป็นกระจับของตัวเองโถมเข้าหาแดเนียลอย่างไม่กลัวความร้อนแรงที่กำลังจะได้รับต่อมา แดนยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเจ้าแมวน้อยเป็นฝ่ายเริ่มเสียบ้าง เขาปล่อยให้เจ้าแมวทำตามอำเภอใจอยู่สักพักก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเกมด้วยตัวเอง

''แดน..อื้อ''                                                                                                                            

 ''มึงเริ่มก่อนนะแมว มึงยั่วกูเอง''

เจ้าหมาเริ่มเผยธาตุแท้ในตัวดันซองอูที่ตัวเล็กกว่าจนอีกฝ่ายถอยหลังจนชนเข้ากับปลายเตียงแล้วล้มลงอย่างเสียไม่ได้ เจ้าหมาไม่ปล่อยให้แมวน้อยของเขาได้มีโอกาสลุกขึ้นแม้แต่น้อยร่างหนาโถมเข้าไปทับคนใต้ล่างอย่างรวดเร็วก่อนที่ปากกับมือจะทำงานรับกันอย่างอัตโนมัติ

''แดน..อือ...หยุดก่อน''

ซองอูส่งเสียงห้ามเมื่อไอร้อนจากปากของแดนเริ่มแผ่ไปทั่วร่างกายเขา เจ้าหมางับหูเขาเล่นอย่างเคยชินก่อนจะไปเล่นซนอยู่แถวคอของซองอู มือหนาลูบไล้ร่างบางด้วยความโหยหา

''แดน พอแล้ว'' ซองอูใช้มือดันแดนไม่ให้ถลำไปมากกว่านี้                                                              

''มึงอุตส่าห์ทำวิดีโอมาจะไม่ให้กูดูเลยหรือไง''                                                                                  

 ''เดี๋ยวส่งไฟล์ให้ ตอนนี้ทำอย่างอื่นก่อนแล้วกัน''                                                                    

 ''ไม่เอา กูจะดู ลุกไปไอ้หมายักษ์''

แดนจิปากอย่างขัดใจแต่ก็ยอมลุกแต่โดยดี

'ยังไงคืนนี้แมวก็หนีไม่รอด ตอนนี้จะปล่อยไปก่อนแล้วกัน'

ซองอูนั่งพิงอกแดนที่มานั่งซ้อนเจ้าตัวมองวิดีโอที่แดเนียลทำให้ด้วยหัวใจที่เต็มอิ่ม

'เจ้าหมาของเขานี่น่ารักจริงๆ'          

''ขอบคุณนะมึง ที่อุตส่าห์มาทำอะไรแบบนี้ จริงๆแค่มึงพูดออกมาไม่ต้องมีอะไรพวกนี้กูก็ซึ้งแล้ว'' 

''เพราะเป็นมึงไงกูเลยทำให้''                                                                                                       

''....''                                                                                                                                             

''รักมึงนะแฟน''                                                                                                                             

 ''รักมึงเหมือนกันแฟน'' 

''สรุปเป็นแฟนกันแล้วนะแมว''

''อือ เป็นแฟนแล้ว''

''รักแฟนมากกกกกกกกกกกกก''

แดเนียลก้มลงไปหอมแก้มซองอูซ้ำๆ ด้วยความรัก ระหว่างที่ซองอูมองภาพที่ฉายไปเรื่อยๆ แดเนียลก็เอาแต่มองซองอูไปเรื่อยๆอย่างไม่วางตา 

'ทำไมน่ารักขนาดนี้วะ'

รอยยิ้มนั้นเป็นของเขา

ปากหวานๆนั่นก็ของเขา

ตาหวานๆนั่นก็ของเขา

ซองอูของเขา

แมวของเขา

แฟนของเขา

ทุกอย่างที่เป็นซองอูคือของเขา

...ของคังแดเนียลเพียงคนเดียว

----------------------------------------------------------END----------------------------------------------------------------