Day1 สุ่มหนังสือหรือเรื่องสั้น นำประโยคสุดท้ายมาเป็นคำเริ่มต้นเรื่อง
|ก่อนที่ใครบางคนเดินเข้ามาวางมือลงบนไหล่ของผมอย่างอ่อนโยน ความคำนึงของผมล้วนเป็นเรื่องของทะเล|
"ถามผมสิว่าทะเลลึกเท่าไหร่"
"ทำไม?"
"ถามเถอะ"
"ทะเลลึกเท่าไหร่"
"หกไมล์"
"อื้อ"
แล้วเขาทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน
เป็นตอนจบของหนัง Submarine ที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด แต่ติดตรงที่ไม่ค่อยเข้าใจความนัยบางอย่าง
"เราว่าโอลิเวอร์คงอยากแสดงความมั่นใจให้จอร์ดานาเห็นละมั้ง ที่ผ่านมาเธอถามอะไรเขาก็ตอบไม่รู้ นี่ไง ลองถามเรื่องที่เขารู้ดูสิ" แล้วเธอก็หัวเราะให้กับสมมติฐานของตัวเอง
เหตุผลที่จริงนั้นคืออะไร ผมไม่รู้
มีคนเคยถามผมว่า ชอบภูเขาหรือทะเล ผมไม่แน่ใจ ผมกับเธอเคยไปทะเลด้วยกัน เธอชอบไปทะเล แต่แปลก เธอกลับไม่ชอบเล่นน้ำ เพียงเอาเท้าจุ่มทราย รอให้คลื่นพัดพาน้ำทะเลเย็นๆซึมผ่านมา เธอชอบฟังเสียงคลื่น มันทำให้ใจสงบ เธอกล่าว
เธอเป็นคนเงียบๆและชอบความสงบแบบนี้แหละ ผมดีใจที่เธอเปิดประตูให้ผมเข้าไปในโลกของเธอ ซึ่งผมหวังว่าวันหนึ่งมันจะกลายเป็นโลกของเรา
สิ่งที่เราทำด้วยกันริมหาดคือช่วยกันก่อปราสาททราย และอย่างที่รู้ปราสาททรายอาจถูกคลื่นซัดหายไปได้ทุกเมื่อ
...ไม่เหลืออะไรเลย แหลกสลายลงไปกับตา เหลือเพียงทรายที่ว่างเปล่า กับฉันคนเดียวเท่านั้น...
ผมไม่โทษใครทั้งนั้น ไม่โทษทราย ไม่โทษคลื่น ไม่โทษเธอ ไม่โทษตัวเอง บางทีผมอาจจะไม่เหมาะกับทะเล
เมื่อเส้นผมไม่บังภูเขาแล้ว ผมจึงเห็นภูเขา ผมว่ามันสวยและมั่นคงดี ถ้ามีใครมาถามผมตอนนี้ว่า ชอบทะเลหรือภูเขา ผมคงตอบว่าเริ่มชอบภูเขาแล้วล่ะ ผมมั่นใจอย่างนั้น แล้วใครบางคนก็เดินเข้ามาวางมือลงบนไหล่ผมอย่างอ่อนโยน
"เธอ ไปเที่ยวภูเขากันไหม?"
"ไปครับ ไปกัน"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in