ตั้งแต่ชีวิตที่ต้องย้ายเข้ามาเรียนที่กรุงเทพ ผมก็เริ่มห่างหายจากการทำอาหารกินเอง เพราะปกติแล้วผมเป็นหนึ่งในคนที่ชอบทำกับข้าวแบบง่ายๆ ทานกินเองที่บ้าน หรือที่ห้องพักมากๆเลยล่ะ หากถามทำไมไม่ชอบซื้ออาหารกิน งกหรอ? ก็บอกได้คำเดียวเลยว่าเป็น มนุษย์บ้าน ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากออกจากบ้าน ถ้าเป็นวันหยุด ก็จะขอพักผ่อนใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านแล้วกัน
จำได้ว่าตอนไปเรียนที่ออสเตรเลีย โฮสจะชอบพาไปกินอาหารนอกบ้านอย่างน้อยก็สัปดาห์ละหนึ่งครั้ง จากนั้นเขาก็จะให้เราเลือกเมนูที่เราชอบ มาหนึ่งเมนูเพื่อลองเอาไปทำกินกันเองที่บ้าน จำได้ว่าเมนูที่ผมชอบกินมากคือ Australian chicken schnitzel เป็นเมนูง่ายๆ สามารถทำได้ และวัตถุดิบ ผมรับประกันว่าหาได้ไม่ยากเลย
แต่พอกลับมาที่ไทยแล้ว ก็มีข้ออ้างเยอะแยะในการหาเหตุผลมาเพื่อจะไม่ทำอาหารกินเอง โดยเฉพาะเมื่อเข้ามาอยู่กรุงเทพนี่แหละ แต่อย่างไรก็ตามผมก็ใช้ชีวิตมาจนเกือบจะหนึ่งปี โดยที่ส่วนมากจะซื้อกับข้าวกินเอง เป็นส่วนใหญ่ ถึงขนาดที่ว่าพี่ๆที่เรียนอยู่ด้วยกัน เขาแนะนำแอปปิเคชั่นที่สามารถสั่งอาหารและจะมีคนขับรถมาส่งเราถึงหน้าห้องพักกันเลยทีเดียว
ผมชอบนะ การพัฒนาและความสะดวกสบายในปัจจุบัน ทุกอย่างมีข้อดีของมัน แต่ผมมานั่งคิดว่ามันจะดีแค่ไหนที่เราได้เลือกรสชาติอาหารที่เรากินเองด้วยตัวเอง แม้ว่ารสชาติมันจะออกมาแย่ มีผิดบ้างถูกบ้าง ทั้งหมดมันก็คือกระบวนการเรียนรู้นิ
จุดเริ่มต้นของผมด้วยการหาซื้อกะทะไฟฟ้า ใบเล็กๆ ไม่ต้องใหญ่มากนะครับสำหรับคนที่ชอบทำอะไรได้แปปๆแบบผม จากนั้นหาซื้อตะหลิวสักอัน ผมเลือกอันที่เป็นแบบไม้ เน้นทำอาหารไม่หนักเช่น ผัดมาม่า (อาหารเด็กหอ) ไม่ก็ถ้าอารมณ์ดีๆ ก็ข้าวผัด สปาเก็ตตี้ หรือจะเป็นไข่เจียวแหนม ก็โอเค
เครื่องปรุงถือว่าเป็นสิ่งที่ต้องลงทุนนะ แล้วแต่ความชอบของแต่ละบุคคล สิ่งที่ผมขาดไม่ได้เลยคือการมีน้ำปลาดีๆสักขวดติดบ้านไว้ และก็ seasoning หรือใครชอบผงปรุงรสก็แล้วแต่เลย ไข่ไก่ เนื้อหมูสับ ไก่ นม ไส้กรอก หรือจะแฮมก็ได้ คือสิ่งที่ต้องติดตู้เย็นไว้เสมอ
ส่วนด้านของขนมหวาน อันที่ขาดไม่ได้เลย สำหรับผมชอบกินขนมปังหรือเค้กมาก Saint Etoile ร้านนี้ขอแนะนำเลย ทั้งรสชาติและราคาเป็นมิตรมากๆ ไม่ก็ร้านขนมปังที่อยู่ชั้นบนสุดของ Central World ได้พายสักชิ้น กินกับโกโก้ร้อน เปิดเพลงโทนเบาเบา ก่อนเริ่มอ่านหนังสือหรือเขียนวิจัย นี้มันคือฟินมากๆเลยนะ
ไม่รู้สิผมคิดว่า คุณภาพชีวิตของคนที่อยู่เมืองกรุง มันควรจะเริ่มต้นกับสิ่งที่อยู่ในห้องพักก่อนนี่แหละ ไม่จำเป็นต้องหรู ไม่จำเป็นต้องกว้างใหญ่ ขอแค่มีห้องที่เป็นระเบียบ ขอแค่มีห้องที่ไม่เหม็นอับ มีอาหารติดตู้เย็น มีแสงแดดผ่านหน้าต่าง มีความสงบในแง่ของเสียง ถือเป็นสถานที่ที่รอเยี่ยวยา ความอ่อนแอ่ของคนเราทุกคน แค่นี้ก็เพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้คน โดยเฉพาะในเมือง ที่ต้องออกไปเผชิญสิ่งต่างๆที่วุ่นวาย ข้างนอกได้แล้ว
ว่าแล้ว เช้าวันหยุดวันนี้ ผมมีเมนูง่ายๆคือ ข้าวผัดไข่กับกุนเชียง กินกับน้ำส้มที่มีติดตู้ไว้มานานแล้ว หยุดการติดต่อ หยุดการรีบเร่ง พลิกหนังสือสักเล่มขึ้นอ่าน และขออยู่กับตัวเองที่ห้องเพื่อชาร์ตคุณภาพชีวิต
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in