13 ปีต่อมา หรือปีเดียวตามไทม์ไลน์หนัง ดอรี่ได้มาอาศัยอยู่กับนีโม่และเมอร์ลิน ปัญหาเรื่องความทรงจำของเธอยังคงทรงอยู่ไม่หายไปไหน จากความแปลกที่ดูตลกเป็นสีสัน เริ่มกลายเป็นความจำใจและอดทนของคนรอบข้างที่ต้องดูแลปลาทุพลภาพอย่างเธอ แต่แล้วก็เหตุการณ์บางอย่างก็ไปสะกิดต่อมความจำของเธอขึ้น เธอจำครอบครัวของเธอได้ และดอรี่ต้องไปหาพวกเขา เรื่องคงจะดูสัมัญธรรมดาและจบลงอย่างไร้ความตื่นเต้น ถ้าดอรี่ไม่บังเอิญถูกจับตัวไปซะก่อน ทิ้งให้เมอร์ลิน(เจ้าเก่า) และนีโม่ ต้องออกตามหาเธอ

หนังทำออกมาได้ดี ตลก สนุก แต่เชื่อว่าทุกคนคงตอบเป็นเสียงเดียวกันได้ ถ้าถามว่าสนุกเท่าหรือมากกว่าภาคแรกไม๊ ไม่เรียกได้ว่าสมแล้วที่รอมา 13 ปี ก็ไม่อีกทำไมนะทำไม เราลองมาไล่ดูกัน

อย่างแรก ด้วยความที่มันเป็นภาคต่อ มันทำให้สูญเสีย wow factor ที่จะได้จากการสร้างและแนะนำจักรวาลนี้ให้กับคนดู แทบทุกอย่างในหนังไม่เห็นมาแล้ว ก็สามารถจินตนาการถึงได้ไม่ยาก

หนังพยายามจะฉีกเส้นเรื่องออกไปจากเดิม ไม่อยากดำเนินตามสูตร แต่ยังทำได้ไม่เฉียบ ไม่สดพอ กลายเป็นว่ากลับสูญเสียเสน่ห์บางอย่างของหนังภาคต่อ เช่นการเลยเรื่องความขนานของเส้นเรื่อง (เป็นผม ถ้าดอรี่ถูกจับไปที่ดูคลินิกหมอฟัน แล้วดูว่ามันจะตอบสนองต่างกับนีโม่ยังไง ยังแอบน่าสนใจมากกว่า) เป็นของแถมไปอีก

อีกอย่าง ในความเห็นผมนะ ตัวละครบางตัวละคร มีจุดประสงค์ที่จะเกิดมา ไม่ซับซ้อน หรือ ควรจะ remain unexplained ไป การพยายามสร้างเนื้อหนังให้กับดอรี่ ทำให้ความพิเศษของเธอลดลงไปอย่างมหาศาล ความละเมียดละมัยในโปดักชั่นภาพรวมก็น้อยลงนะ อย่างการเอาเพลง 'Somewhere, beyond the sea' มาใช้ในภาคแรกผมว่ามันดีมาก

ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งที่ชอบก็มีไม่น้อยนะครับผมชอบการตบมุกภาษาปลาวาฬในภาคแรกมาก นับเป็นมุกที่ฉลาดสุดๆป่ายยเลยนะหว่าหม่าอ๊ายยยยย วาฬใหม่ทั้งสองตัวก็น่ารักและใจดีเป็นบ้า เดสทีนี่กับเบลี่เอฟซีสุด

มุกซิกอร์นีย์ วีเวอร์ คือดีเหมือนกัน (เจ๊คือนางเอก เอเลี่ยน ที่ยุคหลังๆ คนมักจะชอบ 'tribute' หรือคารวะสรรเสริญเจ้าแม่หนังไซไฟด้วยการเชิญมา ฟีต นิดๆหน่อยๆ เช่นพากย์เป็นระบบปัติบัตการ เล่นเป็นตัวประกอบนี่นั้น แม้กระทั่งพิกซาร์เองก็เคยเชิญเธอเชิงล้อเลียนมาพากย์เสียงใน Wall-E แล้ว มาเรื่องนี้คือไปอีกขั้น บอกชื่อกันโต้งๆ ไปเลย แถมขยี้มุกมันบ่อยๆ ให้ดอรี่พูดอยู่นั่น 5555)

สุดท้าย คือชื่นชมการใส่ massage เรื่องความหมายของการอนุรักษ์สัตว์ในหนัง ที่เอาจริงก็ไม่ได้แนบเนียนนะ แต่ซ่อนได้มีศิลปะมากกว่า แต่นำเสนออย่างไม่ตัดสินเท่าไร เหมือนหนังไม่ได้ตำหนิแต่เพียงเตือนให้เราหยุดคิด ว่าเรา เผลอลืมอะไรไปบ้างหรือเปล่า

- การจับปลามาบำบัดนี่ แน่ใจได้อย่างไรว่าปลาทุกตัวต้องการ

- สุดท้ายก็มีการคัดปลาบางส่วนเลี้ยงไว้ใน aquarium อยู่ดี ทั้งที่บอกว่าหายดีแล้วจะปล่อยกับสู้ทะเล

- บ่อสัมผัส ที่ผิดเผินดูสนุก เปิดโอกาสให้เด็กได้เรียนรู้ แต่มันดูสำหรับสัตว์น้ำหรือ

- การขังปลาวาฬเดสทีนี่ไว้ เพราะเธอสายตาไม่ดี ว่ายชนกำแพงอยู่นั่น ยังไม่พร้อมออกสู่ทะเลกว้าง โดยลืมนึกไปว่าในมหาสมุทร มันไม่มีกำแพง

เจ็บสุดคือมุกหลัง End credit ที่ล้อกับภาคแรก ที่เหล่งลุงป้าน้าปลาหลบนี้ออกจากร้านหมอฟันได้ โดยการผลักตัวเองลงน้ำทั้งถุงพลาสติก เวลาผ่านไปหนึงปีในหนัง หรือคิดในอีกแง่นึงคือ 13 ปีในชีวิตจริงพอถึง End credit ของ ภาคนี้ เหล่าปลาก็ยังติดอยู่ในถุงพวกนั้นในสภาพที่ตะไคร่ขึ้นน่าสงสาร ไม่มีท่าทีว่าวัสดุสังเคราะห์นั้นจะย่อยสลายไปได้ง่ายๆ ดูผิวเผินอาจจะตลก แต่พอคิดดูแล้วมันแรงไม่ใช่เล่น

โดยรวมแล้วตัวหนังทำได้...คล้ายกับหนังสั้นต้นเรื่อง (ชื่อ Piper เกี่ยวกับนกขนปุยที่ฝึกหาหอยกินได้โดยที่ไม่กลัวคลื่น) คือน่าพอใจ เพียงแต่ขาดความพิถีพิถัน ไม่มีความพิเศษและเสน่ห์อย่างที่หนังพิกซาร์ยุคแรกเกือบทุกเรื่อง และยุคหลังบางเรื่อง ทำได้ ซึ่งผมมองว่ามันเป็นจุดแข็งและจุดขายของสตูดิโอเลย

1. Sing street
2. Money Monster
3. Green Room

4. Mr. right
5. Captain America: Civil war

7. The Conjuring 2

8. The VVitch

9. High-rise

10. Me Before You

11. Equals

12. Bad Neighbors 2

13. If Cats Disappeared form the world

14. Hardcore Henry

เคริตภาพ

http://img.cinemablend.com/cb/9/a/8/f/a/2/9a8fa2110784f89bf3d7e4966152285b0e9936d500cb28740ee3040ef8bd4f26.jpg
http://www.korsgaardscommentary.com/wp-content/uploads/2016/06/finding-dory-whale-shark.jpg

http://ia.media-imdb.com/images/M/MV5BMTUzNDE0NTE1Nl5BMl5BanBnXkFtZTgwNzQwNzk5ODE@._V1_.jpg