• Dracula ของ แบรม สโตเกอร์ อันนี้แน่นอนครับว่าที่ 1 ของเราในปีนี้จริงๆ คือเล่มนี้อ่านค้างไว้ตอนปี 1 กลับมาอ่านอีกครั้งตอนจบปี 4 อ่านซ้ำไปสามรอบ บทว่าด้วยบันทึกกะลาสีรัสเซียที่บรรทุกโลงท่านเคานต์มาด้วยนี่ชอบจริงๆ สยองมาก ถึงสำนวนแปลของ อ.สายสุวรรณ จะเก่าและค่อนข้างเชย แต่ก็ไม่รู้สึกเป็นปัญหาอะไร ชอบด้วยซ้ำ ไม่แน่ใจว่ายังมีขายทั่วๆไปไหม แต่ถ้ามีโอกาสแนะนำนะ ต้นฉบับของแวมไพร์คลาสสิค (ไม่นับคาร์มิลล่ากับลำนำแวมไพร์ที่เป็นแรงบันดาลใจให้อีกทีนะ) จริงๆตอนอ่านเนี่ยชอบจินตนาการภาพหนังเวอร์ชั่นปี '31 ที่เบล่า ลูโกชี่ เล่นเป็นแดรกคิวล่าด้วย เพราะชอบหนังเวอร์ชั่นนั้นมาก

• Frankenstein ของ แมรี เชลลี ชอบพอๆกับแดรกคิวล่าเลย เรื่องราวโศกนาฏกรรมของปีศาจที่เยาว์ต่อโลก ความทุกข์ระทม ความน้อยเนื้อต่ำใจที่ตนเองถูกทอดทิ้ง และรังเกียจ จากผู้สร้าง การพยายามจะปรับตัว จะทำสิ่งที่ดี ถูกทำลายด้วยความแค้น สิ่งที่ชอบมากที่สุด (และน่าจะเป็นส่วนที่ชอบมันมากกว่าแดรกคิวล่าด้วย) คือปีศาจของแฟรงเกนสไตน์ เป็นตัวละครที่มีมิติมากที่สุด มีอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ไม่ได้ผุดขึ้นมาเพื่อเป็นผีร้ายที่จ้องเอาชีวิตคนดีๆเสียเฉยๆ จริงๆแล้วเรารู้สึกว่ามันเป็นภาพสะท้อนของมนุษย์ที่แปลกแยกจากคนอื่นๆได้อย่างดี บางบทบางตอนอาจทำให้คุณเสียน้ำตากับมันได้ง่ายๆด้วยซ้ำ 

• วิธีเดินทางกับแซลมอน ของ อุมแบร์โต เอโค  เอาจริงคือไม่เคยอ่านหนังสือแล้วขำกับมันได้ขนาดนี้ มันเป็นเรื่องสั้นที่ช่างประชดประชัน กับสำนวนภาษาติดจะเย้ยหยันนิดๆ จริงๆสองจิตสองใจเรื่องนี้อยู่กับคิดถึงคิสซิงเจอร์ แต่เราว่านี่แหละฮาสุด ทุกเรื่องจริงๆ (ว่าแต่ สมัญญาแห่งดอกกุหลาบนี่ยังไม่เคลียร์เลยง่ะ)

• Love in the Time of Cholera ของ กาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ "โฟลเรนตีโน อารีซานั้น ไม่เคยหยุดคิดถึงเธอแม้แต่ชั่ววินาที นับตั้งแต่เฟร์มีนา ดาซา สลัดรักเขาหลังจากห้วงรักอันยาวนานปั่นป่วนเมื่อ 51 ปี 9เดือน กับ 4วันที่ผ่านมา" โอ้โหหหหห บางทีเวลาเจอประโยคไหนที่มันโดนจริงๆ เราก็ชอบมันไปเลยทั้งเล่มได้เหมือนกันนะ และไม่ว่ามองดาดๆมันจะว่าด้วยความรักของผู้เฒ่าที่เลยวัยมานานมากขนาดไหนก็ตาม บทแฟลชแบ็คในวัยหนุ่มสาวของตัวละครเป็นอะไรที่โรแมนติกเอามากๆ หวังว่าปีหน้าจะอ่าน 100 ปี แห่งความโดดเดี่ยว ได้จบสักที