เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My DiaryPhoenix
สิบเอ็ดนาที
  • มันเป็นหนังสืออีกเล่มที่ถูกสปอยอยู่ในแทกของ #จินยองอ่าน และฉันก็ได้ไปอ่านรีวิวของหนังสือเล่มนี้มา

    "กาลครั้งหนึ่ง มีโสเภณีคนหนึ่งชื่อมาเรีย..."



    เพียงแค่เห็นคำโปรย ฉันก็รู้สึกสนใจ แต่ฉันเดินไปหาร้านหนังสือที่เซนทรัลก็ไม่มี ที่โลตัสก็ไม่มี ที่ไหนรอบรั้วมหาวิทยาลัยก็ไม่มี ฉันเปิดดูเว็บไซต์เพื่อที่จะสั่งออนไลน์ ก็ไม่มี... ฉันยอมแพ้...

    จนฉันย้ายที่อยู่ เพื่อไปฝึกสอนต่อเทอม 2 ... ฉันขับรถเล่นเพื่อสำรวจพื้นที่ คล้าย ๆ กับการเล่นเกม RPG ที่จะต้องเดินเปิด MAP ไปเรื่อย ๆ นั่นแหละ... เวลาตอนนั้นมืดมากแล้ว ฉันขับรถกลับ แต่ผ่านร้านหนังสือที่ให้อารมณ์ย้อนยุคอยู่ร้านหนึ่ง

    ด้วยความที่เป็นหนอนหนังสือ และสถานที่นั้นไม่มีห้างสรรพสินค้าเลย ทุกอย่างย้อนยุคหมด... ชีวิตที่เคยอยู่ในที่ที่มีทุกอย่าง แล้วต้องมาอยู่ในที่แบบนี้... ฉันถอนหายใจออกมา... อย่างน้อยก็มีร้านหนังสือที่ให้กลิ่นอายแบบนี้ ก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากนักหรอก... ชีวิตก็ไม่ได้เร่งรีบแบบคนเมือง มันก็โอเคแล้วนินา...

    ฉันจอดรถ เดินเข้าไปยังร้านหนังสือร้านนั้น... มันเป็นร้านหนังสือที่ผสมกับร้านเครื่องเขียน ฉันเดินเข้าไปในโซนหนังสือและก็ต้องผิดหวัง เพราะมันมีแต่หนังสือแบบฝึกหัด หนังสือติวสอบ และหนังสือเรียนอื่น ๆ สำหรับหนังสือนวนิยายนั้นมีเพียงชั้นเดียว...

    มีเพียงชั้นเดียว... จะหาหนังสือที่ต้องการเจอได้ยังไง
    ร้านใหญ่ ๆ ยังไม่มีเลย...

    แต่ก็นั่นแหละ... หนอนหนังสือยังคงทำงาน ฉันเดินวนรอบชั้นตัวนั้น ค่อย ๆ ไล่นิ้ว หนังสือที่วางอยู่บนชั้นเป็นหนังสือที่เก่ามาก สภาพใหม่เอี่ยมนะ แต่ปีที่พิมพ์ครั้งล่าสุดของแต่ละเล่มอ่ะ ย้อนไปได้หลายปีเลย... เหมือนทางร้านสั่งมาเมื่อสมัยก่อน วันเวลาผ่านไป แต่ก็ยังขายไม่หมด ประมาณนั้น...

    ฉันเดินอ้อมไปด้านหลังของชั้นหนังสือ จะมีอีก 1 ชั้นอยู่ตรงนั้น เป็นโซนของ Nanmeebooks โดยเฉพาะ เจอทั้ง "เก้าอี้ว่าง" เจอทั้ง "Harry Potter" แต่ไม่มีหนังสือที่ฉันต้องการเลย "ก่อนที่โลกจะขานรับ" "แช่มช้า" ฯลฯ อยู่ตรงไหนกันนะ...

    ระหว่างที่ฉันกำลังไล่นิ้วไปตามสันหนังสือ สายตาของฉันก็สะดุดเข้ากับคำว่า "สิบเอ็ดนาที Eleven Minutes" ที่ลอยเด่นหราออกมาจากสัน ฉันกรีดร้องแบบไร้เสียง พลางคว้าเอาหนังสือเล่มนั้นออกมาจากชั้น

    ฉันกอดมันไว้ราวกับแม่ที่ได้เจอลูกที่พลัดพลากจากกันไปนาน... ฉันไม่คิดเลยว่าหนังสือที่ฉันถอดใจไปแล้ว จะมาอยู่ในร้านหนังสือย้อนยุคร้านนี้... ฉันเริ่มที่จะมีความหวังว่าฉันจะเจอเล่มอื่น ๆ บ้าง ... ฉันไล่นิ้วไปเรื่อย ๆ จนสุดชั้น แต่ก็ไม่เจออะไรแล้ว นอกเสียจาก "สิบเอ็ดนาที" อีก 2 เล่ม...

    ฉันเดินไปจ่ายค่าหนังสือแบบไม่คิดอะไรทั้งสิ้น...
    งานการฉันก็เยอะ แต่ฉันจะเจียดเวลามาอ่าน....

    เราค่อย ๆ อ่านเล่มเดียวกันไปเรื่อย ๆ แล้วนะ... ฉันจะค่อย ๆ ตามเก็บ... แต่กระนั้น ฉันก็จะยังไม่ทิ้งความเป็นตัวของฉัน ฉันจะอ่านตามเธอ แต่ฉันจะไม่อ่านทุกเล่มที่เธออ่าน...

    ฉันทำตาม แต่ฉันยังคงความเป็นฉัน

    ขอบคุณนะ
    ขอบคุณมาก


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in