เมื่อแม่ฉันโดนหลอกโอนเงิน (เขียนใหม่ - จบในตอน) - อยากจะเขียน อยากจะจดให้มันหมด

ฉันกำลังระลึกถึงวันที่แม่ฉันโดนหลอกให้โอนเงิน ว่าทำไมกันนะ ถึงเกิดเรื่องพลาดขึ้นมาได้ เป็นความผิดของฉัน หรือแม่ฉันกันแน่ ที่ชะล่าใจจนไม่ทันได้ระวังตัว และฉันก็หวังให้ครั้งนี้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ที่ได้ถูกโกงเงินจากมิจฉาชีพทางโทรศัพท์

เดิมทีแม่ฉันเป็นคนที่บอกตามตรงคือเรียกว่าขี้งกและขี้ระแวงมาก ตามประสาคนเกิดปีเถาะ ดังนั้น จึงเป็นเรื่องยากที่แม่จะถูกหลอกถูกโกงจากมิจฉาชีพ

แม่ผ่านชีวิตมาแล้ว 58 ปี และสามารถฝ่าด่านกลโกงต่างๆ มาได้ตลอด ไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง แต่แม่ก็มาพลาดเอาจนได้ในปีที่ผ่านมา

วันหนึ่ง มีเบอร์แปลกโทรเข้ามือถือพ่อ พ่อรับโทรศัพท์ แล้วได้ยินเสียงพูดกลับมาว่า

"หนูขอสายป้าหน่อย"

พอถามซ้ำอีกครั้งว่าใครโทรมา คนปลายสายก็พูดย้ำคำเดิมๆซ้ำๆ อีกครั้ง

"ใครโทรมาก็ไม่รู้ พูดแค่ว่า ขอสายป้าหน่อย ขอสายป้าหน่อย" พ่อบอกกับแม่

แม่ตอบว่า "ไอ้แก้วรึเปล่า มีแต่ไอ้แก้วนั่นแหละ ที่จะโทรมา"

"ฉันก็ไม่รู้"

แม่ชักสีหน้าไม่พอใจ "เอามานี่มา"

แล้วแม่ก็เอาโทรศัพท์ไปคุยกับสายปริศนาคนนั้นอยู่นานหลายนาที ราวกับสนิทสนมกัน จนฉันหายระแวง อาจจะเป็นพี่แก้วจริงๆ ก็ได้มั้ง

พี่แก้วคนนั้น บอกว่าตนทำโทรศัพท์หาย แม่เลยให้ฉันแอดไลน์ใหม่พี่แก้วให้แม่ ฉันก็ทำให้ แต่ก๋พูดกับแม่ว่า

"วันก่อนหนูยังคุยไลน์กับเขาอยู่เลย"

เช้าวันเสาร์ ขณะที่ฉันกำลังนอนหลับสบายอยู่นั้น

"พลอย ! ตื่นเร็ว !"

แม่เข้ามาปลุกฉันแต่เช้าด้วยเสียงดังปานสายฟ้าแลบ การมาอย่างกะทันหันของแม่ ทำให้ฉันสะดุ้งตื่นตกใจ ขณะที่ฉันกำลังงัวเงียอยู่นั้น

"โอนเงินให้พี่แก้วให้หน่อย" แม่ยื่นกระดาษที่เขียนเลขบัญชีและจำนวนเงินมาให้ฉัน

"เอ้า ! ฟังซิ ใช่พี่แก้วรึเปล่า" แม่ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน

"ฮัลโหล" ฉันพูดทักทาย ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า

"ขอสายป้าหน่อย"

น้ำเสียงและสำเนียงคลับคล้ายคลับตลากับพี่แก้วไม่มีผิด

ฉันจึงตอบแม่ไปว่า "พี่แก้วแหละแม่"
ฉันจัดการโอนเงินให้พี่แก้ว แต่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อบัญชีปลายทาง เป็นชื่อผู้ชายชื่อ "มนัส นามเดช" แต่ด้วยความมือไว ฉันก็ได้กดโอนเงินไปแล้ว

พอมาคุยกับแม่ แม่ก็บอกว่า พี่แก้วคนนั้นขอยืมเงินแม่ไปจ่ายค่าซื้อของ ตอนแรกแม่ก็ไม่อยากให้ยืมหรอก เพราะเราก็มีเงินไม่มาก แต่ด้วยความขี้เกรงใจของแม่ และแม่เห็นว่าเป็นลูกเป็นหลาน แม่ก็เลยให้ยืมไปง่ายๆ

ฉันแชทไปหาพี่แก้ว ส่งสลิปโอนเงินให้พี่แกดู พี่แก้วก็ส่งสติ๊กเกอร์ขำๆ มาให้ ฉันก็โมโหว่าเขาขำอะไร ไม่ได้คุยต่อ

พอตกเย็น แม่เพิ่งมาเอะใจภายหลังได้ ว่าไม่น่าจะใช่หลานจริงๆ ฉันเลยแชทไปคุยกับพี่แก้ว ปรากฏว่าพี่แก้วบอกว่าไม่ใช่ตน

"โทรศัพท์หายอะไร ฉันเพิ่งคุยกับแกไปเมื่อวันก่อนเอง แล้วเงินเยอะขนาดนั้น พี่ไม่กล้ายืมหรอก"

กลายเป็นโอละพ่อเลย พวกเราโดนหลอกจริงๆ ด้วย แม่รู้สึกทั้งเสียใจและเสียดายเงิน ถึงแม้ว่าจะเป็นเงินจำนวนหลักพัน แต่มันก็ถือว่าเยอะสำหรับบ้านเรา

ฉันรู้สึกสงสารแม่ และรู้สึกผิดที่โอนเงินไปด้วย จึงโทรไปหาธนาคาร ว่าจะทำเรื่องโอนเงินกลับคืนมาได้ไหม ทางธนาคารตอบว่า จะต้องไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเพื่อเอาใบแจ้งความไว้เป็นหลักฐานก่อน แล้วค่อยติดต่อดำเนินเรื่อง

ฉันฟังพ่อกับแม่คุยกัน พ่อบอกว่าเอาคืนได้ยาก แม่ก็เล่าให้ฟังว่าขนาดน้องสาวแม่โดนโกงแชร์เป็นหมื่น ไปรวมตัวกันแจ้งความ ยังไม่ได้เงินคืนมาเลย ส่วนคนโกงก็ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ในเฟซบุ๊ก คนโดนโกงก็ทำอะไรไม่ได้ ฉันรู้สึกว่า ตำรวจไทย พึ่งพาอะไรไม่ได้เอาเสียเลย มีแต่ประชาชนอย่างเราๆ ที่จะต้องระมัดระวังและคอยเตือนกันเอง ฉันรู้สึกผิดหวังมาก และครอบครัวเรา ก็จะจำกรณีนี้ เป็นบทเรียนไว้ไปอีกนาน

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น