เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จมากๆ สำหรับหนังใหญ่เรื่องที่สองของผู้กำกับขั้นเทพอย่าง Damien Chazelle ที่ผ่านการกำกับ Whiplash มาแล้ว โดย La La Land ได้สองนักแสดงนำ Ryan Gosling และ Emma Stone มาวาดลวดลายการแสดงทำให้กวาดรางวัลไปมากมาย ซึ่งล่าสุดก็สามารถทำลายสถิติเข้าชิง Golden Globe Awards 7 รางวัล และกวาดเรียบหมดทั้ง 7 รางวัล  

แต่เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่างมัน สำหรับผมไม่มีอะไรพิสูจน์ได้ดีเท่ากับการได้ลองไปดูเอง และหลังจากได้ดูในระบบ IMAX ที่ต้องถ่อไปถึงสยามก็บอกได้เลยว่า "เพอร์เฟคท์" ครับ มันเพอร์เฟคท์ยังไงผมจะรีวิวให้อ่านกันในอีกหลายย่อหน้าต่อไปครับ 

       เอากันตั้งแต่เริ่มเรื่องเลย เวทย์มนต์ของพ่อมดนาม Damien Chazelle ก็เริ่มทำงานเลย เปิดเรื่องมาด้วยความอลังการดึงผู้คนเข้าไปสู่มหานครลอส แองเจลลิส บนสะพานที่เต็มไปด้วยรถแน่นเอี้ยด อัดแน่นไปด้วยเหล่าผู้คนที่เปี่ยมล้นด้วยความฝัน เป็นการเปิดเรื่องที่ตื่นตาตื่นใจสำหรับผมมากๆ ทั้งบทเพลง เครื่องแต่งกายที่มีสีสันและดูคลาสสิคไปในตัว ผสานเข้ากับท่วงท่าลีลาในการเต้นของนักแสดงประกอบแต่ละคน นี่ขนาดแค่ฉากเปิดนะเนี่ย 

       แต่ใช่ว่าจะดีงามแค่ฉากเปิดอย่างเดียว เรียกได้ว่าแทบทุกฉากในเรื่องนั้นลื่นไหลไปด้วยเวทย์มนต์ กอสลิ่งและสโตนนั้นทำให้หนังเรื่องนี้สดใสเกินกว่าคอสตูม งานภาพ การลำดับภาพโคตรดี อ่านไปก็จะหาว่าอวยแต่ถ้าได้ไปดูรับรองจะชอบ ยิ่งถ้าได้ดูในระบบ IMAX ยิ่งเพิ่มพลังให้กับเสียงดนตรีเพลงในหนังยิ่งกระหึ่มไปอีก แต่ก็ต้องรีบหน่อยเพราะระบบ IMAX ฉายถึงแค่วันพุธที่ 18 เท่านั้นก่อนที่จะถึงคิวของ xXx ภาคใหม่ 

      นอกจากนี้ตอนดูยังรู้สึกว่ามีกลิ่นของแจ๊สที่ดาเมียนผู้กำกับของเรื่องโปรดปรานอย่างที่เคยสัมผัสใน Whiplash ยิ่งเพลงแจ๊สที่เคยโผล่ในเรื่อง Whiplash ออกมาในเรื่องคือร้องเชี่ยออกมาเลย เปรมมาก แถมยังมีเทคนิคการถ่ายทำบางซีนที่เอามาจาก Whiplash เป๊ะๆด้วย 

       จบไปสำหรับเรื่องทางภาพยนตร์ มาที่เรื่องของสิ่งที่ได้รับจากเรื่องดีกว่า สำหรับเราคิดว่าในช่วงตอนที่มีความฝันความมุ่งมั่นของตัวละครหลักทั้งสองคนเนี่ย โทนของหนังจะออกแนวสดใสค่อนข้างไปทางเพ้อฝันเลยล่ะ ยิ่งบวกกับปัจจัยที่เรียกว่าความรักเข้าไปนี่ยิ่งโลกสวยไกันใหญ่เลยล่ะ แต่พอถึงช่วงหนึ่งของชีวิตตัวละครหลักทั้งสองคนที่มีช่องทางที่จะสามารถเป็นใบเบิกทางให้ฝันของตัวเองได้ ช่วงที่ตัดสินใจเลือกทางนั้นเพียงวินาทีเดียว อาจจะเปลี่ยนทุกทางของชีวิตตัวละครไปเลยก็ได้ ซึ่งเปลี่ยนหนังให้กลายเป็นโทนหม่นอย่างทันทีทันควัน

        การตัดสินใจของเพื่อความฝัน แม้อาจจะสูญเสียหลายสิ่งอย่างที่สำคัญ อย่างเช่นแรงขับดันของความฝันที่เรียกว่าความรัก แต่มันก็ดันให้เราถึงฝั่งฝันได้เหมือนกัน 

        สุดท้ายที่ได้เรียนรู้จากหนังก็คือ สิ่งที่ขับดันความฝันที่ดีที่สุดคือความรักนั้นแหละ แม้ความรักจะดันเราเข้าใกล้ความฝันจนไกลจากความรักไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายแล้วเราก็จะพบว่าเราก็โหยหาทั้งความรักและความฝันพอๆกันนั้นแหละ 

        นี่คือ La La Land สำหรับผมที่คิดได้ระหว่างฝืนสังขารพิมพ์ หลังจากที่ฝืนความป่วยไปดูหนังเรื่องนี้ให้ได้ครับ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมจะเขียนเพิ่มอีกแน่นอนครับ  

  

        

อ้างอิงจากทวิตเตอร์ของผมเองครับ อาจจะไม่มีสาระอะไรมากแต่ถ้าอยากพูดคุยกันก็เชิญได้ครับผม

ครั้งหน้าอยากจะไปดูเรื่อง Tomorrow I Will Date With Yesterday You ครับ ถ้าร่างกายแข็งแรงทันวันที่ 20 มกรานี้ก็น่าจะมีรีวิวให้คนที่สนใจอ่านแน่นอนครับ สำหรับรีวิวนี้ขอบคุณครับที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้ :)