เมอร์ซิเรส เบนซ์รุ่นคลาสสิคคำรามกระหึ่มขณะขยับเคลื่อนไปบนถนนเส้นเล็กแสนคดเคี้ยว เรากำลังแล่นอย่างเชื่องช้าผ่านป่ายาง ลมรำเพยผ่านเข้ามาในห้องโดยสารที่ลดกระจกลงทั้งสี่ด้าน บรรยากาศในเย็นวันนั้นราวกับเราทั้งคู่หลุดเข้าไปในฉากหนึ่งของภาพยนตร์ฝรั่งเก่าๆ สักเรื่อง

ผมจับพวงมาลัยด้วยมือขวา พี่คีบบุหรี่ด้วยมือซ้าย มือซ้ายของผมและมือขวาของพี่กุมกันอยู่เหนือเกียร์ ฝ่ามือของเราเปียกชื้นด้วยเหงื่อ พี่อัดควันลึก ปล่อยไอพิษเป็นกลุ่มผ่านริมฝีปากออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะเริ่มฮัมเพลง ทำนองนั้นเป็นทำนองอันคุ้นเคย เนื้อหากล่าวถึงการสรรเสริญคนที่รักอย่างหลงใหลไคล้คลั่ง

พี่เคาะบุหรี่กับขอบหน้าต่างแล้วจึงหันหน้ามามองผมพร้อมรอยยิ้มลึกลับชนิดหนึ่งที่ทำให้หัวใจผมกระตุก พี่ร้องออกมาท่อนหนึ่ง

"I worship high praises. My longing drives me crazy for you"

ผมฟังแล้วได้แต่ยิ้ม พี่ร้องเพลงนี้เพราะชอบ พี่ไม่ได้สรรเสริญผมอย่างที่ร้องเลย

มีแต่ผม...มีแต่ผมที่สรรเสริญเทิดทูนพี่ มีแต่ผมที่คลั่งไคล้พี่อย่างไร้สติ มีแต่ผมที่มอบทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเพื่อบูชาพี่

และคงมีแต่ผม...ที่อยากป่าวประกาศความสัมพันธ์ลับๆ ของเราให้ทุกคนรู้