บ่ายวันนั้นอากาศค่อนข้างอ้าว ฟ้าครึ้ม เมฆฝนก่อตัวลอยต่ำมาแต่ไกล เราสองคนอยู่ระหว่างการพักครึ่ง งานเขียนเผาผลาญพลังงานของเรามากมายกว่าที่คิด

"สูบบุหรี่สองตัวพร้อมกันได้พี่สูบไปแล้ว" พี่งึมงำขณะจุดบุหรี่ตัวที่สอง ไอพิษจากบุหรี่ตัวแรกยังลอยคลุ้งในอากาศเอื่อย

ผมนึกภาพตามแล้วก็อดขำไม่ได้ เรายืนอยู่ใต้กรอบประตูเดียวกัน พี่ยืนคีบบุหรี่อยู่ด้านนอกระเบียง ผมยืนกอดอกอยู่ด้านในห้อง

บทสนทนาไร้สาระของเราหยุดลงเมื่อโทรศัพท์มือถือพี่สั่นครืด มันสั่นติดกันสามครั้ง พี่จึงหยิบมันขึ้นมาดู ผมเหลือบตามอง

โทรศัพท์สั่นครั้งที่สี่ ทั้งหมดเป็นข้อความจากเธอ

'พี่ทำอะไรอยู่'

ข้อความของเธอถาม พี่มีสีหน้าเบื่อหน่ายขึ้นมานิดหนึ่งหากผมไม่ได้เข้าข้างตัวเอง

โทรศัพท์สั่นครั้งที่ห้า เธอส่งสติ๊กเกอร์มา ส่วนผมยื่นหน้าไปจูบพี่

"ตอบไปสิครับว่าทำอะไรอยู่"

พี่เหลือบตามองผม มือคีบบุหรี่อยู่ข้างตัว กลุ่มควันลอยอ้อยอิ่งอยู่ระหว่างริมฝีปากของเราทั้งคู่

ผมมองตาพี่ มองที่ตาซ้าย พี่มองตาผม มองที่ตาข้างไหนผมไม่แน่ใจ

โทรศัพท์สั่นครั้งที่หก ผมจูบพี่อีกครั้ง
.

"ตอบเธอสิครับว่ากำลังยืนให้ผมจูบ"