"Do u already have any plans for this Sunday? Would you like to go PNE with us" ประโยคที่แอนพิมพ์มาถามบีม (เพื่อนญี่ปุ่นในคลาส) บีมเลยตอบกลับไปว่า PNE คืออะไร 555555 ก็คนมันไม่รู้จักจริง ๆ นี่หน่า โอเคบีมจะมาบอกทุกคนไว้เผื่อมีใครมาชวนไป PNE 

บีมไปถึงที่สวนสนุกก่อนเวลาเปิดประมาณ 20 นาที เริ่มมีผู้คนต่อคิวเพื่อเข้าไปในสวนสนุกอยู่เยอะกว่าที่คาดการณ์ไว้ นัดกับแอนว่าจะเข้าไปเจอกันข้างในเพราะแอนเข้าอีกประตู พอเข้าไปในสวนสนุกได้กว่าจะหากันเจอใช้เวลาไปเกือบ 40 นาที มันกำลังจะต้องเริ่มแล้วสินะ.....เราก็คุยกันเพื่อเลือกเครื่องเล่นแรก และสิ่งที่ถูกเลือกก็คืออออ Flume เป็นเครื่องเล่นที่มีลักษณะคล้ายท่อนไม้และเคลื่อนที่ไปตามราง สุดท้ายไหลลงมาทางลาดชันเพื่อเปียกน้ำ ซึ่ง Flume ที่นี่มี 2 ระดับ คือ ระดับที่ไม่ค่อยสูง และระดับสูง คนที่เล่นทุกคนจะต้องเจอทั้งสองระดับ เป็นเครื่องเล่นที่เหมือนรู้ว่าบีมมาเพื่อวอร์ม และทำหน้าที่เครื่องวอร์มใจบีมได้ดีเลยแหละ บีมผ่านมันไปได้อย่างไม่ยากนัก มีความเสียวท้องเล็กน้อยแต่ถือว่าอยู่ในระดับโอเค หลังจากที่เปียกแล้ว เราก็ต้องไปเล่นอะไรเพื่อปั่นแห้งตัวเองกันซักหน่อย เครื่องปั่นแห้งของพวกเรานั้นก็คือไวกิ้ง สารภาพตามตรงว่าไม่เคยขึ้นไวกิ้งมาก่อนเลยทั้งชีวิตนี้ ไม่ว่าจะไปสวนสนุกมากี่ครั้งก็ตาม ไวกิ้งดูเป็นเครื่องเล่นที่ไม่น่ากลัวมาก แต่ได้รับเสียงล่ำลือมาหนาหูมากว่ามันเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ทำให้บีมไม่เคยกล้าเสี่ยงที่จะเอาใจลงไปเล่นกันมันสักเท่าไหร่ ต่อคิวได้ไม่นานก็ถึงคิว บีมเลือกที่นั่งค่อนข้างจะกลางของไวกิ้งเพื่อให้รู้สึกเซฟและเสียวน้อยที่สุด ทุกคนรู้ไหม บีมก็ยังแย่อยู่ดี 55555 ตอนมันดึงบีมขึ้นไปข้างหลังมันทำให้บีมโดนกระชากวิญญาณออกมา แล้วได้แต่คิดในใจว่าจะจบรึยังน้าาา จบเถอะนะ บีมขอร้อง เป็นเวลาเพียงไม่กี่นาทีแต่บีมกลับรู้สึกยาวนานนับเดือน ไวกิ้งทำบีมเดินเซอยู่นะ บีมขอพักยกก่อนนะทุกคน ดีนะที่พี่แนนชวนเล่น Bump Car ต่อแถวนานมากเหมือนให้บีมได้พักจากอาการมวนท้อ ในแถวมีแต่เด็กอายุไม่น่าเกิน 10 ขวบ กับพ่อแม่ที่มาเล่นเป็นเพื่อนลูก มันยิ่งทำให้เหมือนบีมมาแย่งเด็ก ๆ เล่น พอได้เล่นจริง ๆ ก็สนุกไปตามแบบฉบับของมัน หลังจากที่ตัวแห้งแล้วก็ถึงเวลากินข้าวพอดี สวนนี้มีขนาดใหญ่มาก มีเครื่องเล่นที่จริงจังกว่าสวนสนุกที่ตั้งถาวรซะอีก มีร้านเข้ามาเปิดเยอะมากด้วยราคาไม่ได้ต่างจากข้างนอกเลย เราก็เลือกร้านกันไม่นานแล้วก็จัดการเติมพลังกันเรียบร้อย

ด้วยความที่กินเข้าไปเยอะในระดับนึงจึงชวนทุกคนไปเล่นชิงช้าสวรรค์ เพราะถ้าเล่นอะไรแรง ๆ บีมตายแน่ ๆ รอคิวสักพักก็ได้ขึ้นไปเล่น ชิงช้าที่นี่หมุนเร็วกว่าที่ไทยมาก ๆ ไม่ชิวอย่างที่คิดเลยแฮะ แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวจนทนไม่ไหว หลังจากพักท้องกันแล้วก็ไปต่อกันที่เครื่องเล่นหวาดเสียวที่บีมคิดว่าตัวเองไม่น่าจะทำได้ เพราะที่เห็นคือน่าจะน่ากลัวในระดับนึงเลยแหละ แต่ก็พยายามเอาชนะใจตัวเองระหว่างการต่อคิว มันเป็นลักษณะทรงคล้ายกับม้าหมุนขนาดใหญ่ มีที่นั่งเรียงรายสลับกันอยู่รอบ ๆ เครื่องนี้จะยกเราขึ้นและหมุนเราไปรอบ ๆ เป็นวงกลม เหงื่อเริ่มไหลออกมาจากความกังวลตั้งแต่นั่งรอให้สตาฟเช็คความปลอดภัย พอจะเริ่มอาการกลัวเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็คิดว่ามีเด็กตั้งหลายคนมาเล่นเครื่องนี้ มันไม่น่ากลัวขนาดนั้นหรอก พอเครื่องยกสูงขึ้นและหมุนไปเรื่อย ๆ บีมพยายามไม่มองลงพื้นแต่มองขึ้นฟ้าเพื่อลดความกลัว แต่มันกลับไม่ค่อยได้ลดความมึนสักเท่าไหร่ เครื่องเหวี่ยงบีมเป็นวงกลมด้วยความเร็วมากพอที่จะทำให้รู้สึกกำลังถูกเหวี่ยงออกจากจุดศูนย์กลาง โยกขึ้นลง ซ้ายขวา สร้างความมึนมหาศาลให้กับบีม ตอนนี้ความกลัวได้จบลงไปแล้ว หลงเหลือแต่ความมึน งง คลื่นไส้ไว้อย่างชัดเจน แต่ในใจบีมยังคงคิดจากไม่ต่างจากเดิมว่าจบสักทีเถอะ ไม่ใช่เพราะความกลัวแต่เพราะว่าจะอ้วกแล้ววว......สุดท้ายมันก็จบลงด้วยความภูมิใจของบีมเล็ก ๆ ว่ากล้าเล่นมันด้วยแฮะ เหมือนเครื่องนี้เป็นกุญแจที่ปลดล็อคความกลัวบีมว่า จริง ๆ มันก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนี่หน่า ทั้งหมดมันก็แค่จิตนาการราวกับว่าบีมได้ก้าวออกจาก comfort zone ของตัวเองบางอย่าง หัวใจมันพองโตขึ้นมาเหมือนมีไฟกระพริบ ๆ ในหัวใจเพื่อเฉลิมฉลองภารกิจบางอย่างที่บีมทำสำเร็จโดยไม่ได้คาดหวังว่าจะทำ แต่สุดท้ายมันผ่านไปได้เฉยเลย หลังจากนั้นบีมไปเล่นเครื่องเล่นอื่น ๆ ด้วยความรู้สึกอยากลองและสัมผัสกับความตื่นเต้นดูสักครั้ง สุดท้ายอยากบอกว่า "ยินดีที่ได้รู้จักนะเจ้าความกลัว หวังว่าเราจะสนิทกันมากกว่านี้นะ"  

Brave Bubble

Vancouver, Canada