สวัสดีคนที่กดหลงเข้ามาไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ? ไม่รู้จะเริ่มยังไงเหมือนกันแฮะ เอ่ออ..แนะนำตัวละกันเราชื่อบีม เพิ่งเรียนจบมาแบบสด ๆ ร้อน ๆ เอาเป็นว่าบีมอยากเขียนเก็บไว้เป็นความทรงจำ ในหลาย ๆ ครั้งได้เขียนเก็บไว้ให้ตัวเองอ่าน แล้วไม่ค่อยมีวินัยมากนัก หวังว่าตัวเองจะมีวินัยมากขึ้น บวกกับตอนหาข้อมูลเรื่องนี้ยากมาก คิดว่าน่าจะมีประโยชน์บ้างในบางพาร์ท (มั้ง) ที่ขาดไม่ได้เลยคือบนไว้ 55555 แล้วก็ตอนเด็ก ๆ อยากมีมีหนังสือที่ตัวเองเขียนเองสักเล่มเปลี่ยนเป็น Blog แทนละกัน นี่เป็นสิ่งแรกที่อยากทำมานานแต่ไม่ลงมือทำสักที ถือเป็นฤกษ์ดีนี่คือสิ่งแรกที่บีมจะลองทำใน ก้าบเยียร์ ?
ใครหลายคนคงเคยได้ยินคำว่าการทำตัวแบบเป็ด ๆ บีมเองก็เป็นคนหนึ่งที่นิยามตัวเองว่าบีมหน่ะเป็น 'เป็ดดดดดด' (เป็ดเหมือนกันแต่ยาวกว่า 55555) เพราะบีมมีความชอบหลายอย่างมาก บีมชอบทำอาหาร ชอบทำขนม ชอบศิลปะ ชอบการตัดต่อ ชอบภาษาอังกฤษ ชอบจิตวิทยา แต่บีมก็ไม่ได้เก่งสุดสักอย่าง บีมเลือกเรียนจิตวิทยา มหาวิทยาลัยชื่อที่เรียกตัวเองว่าอยู่รังสิตแต่จริง ๆ ไม่ใช่ ? และอยากทำงานด้านจิตวิทยาการปรึกษา ในประเทศที่ไม่มีใบประกอบให้กับสายนี้ให้ แต่ปิดเทอมตอนปี 3 ที่ผ่านมาบีมไปฝึกงานด้าน HR นะ พอตอนจบปี 4 จะไปฝึกงานด้าน Marketing 55555 แล้วตอนลงทะเบียนเรียน บีมลงทะเบียนเรียนวิชาที่เหมือนสุ่มเรียนเลย มีทั้งจิตวิทยา (ซึ่งมันต้องลงแหละเดี๋ยวไม่จบ) ดนตรี ปลูกข้าว การตลาด ภาษาสเปน ฯลฯ แต่จริง ๆ บีมแค่อยากรู้ว่าบีมชอบไหม บีมทำมันได้ไหม ใช้หลัก If you never tried You never know แต่ดูไป ๆ มา ๆ มันเหมือนสุ่มเรียนจริง ๆ แหละ ? จากที่เล่า ๆ มากทุกคนก็คงเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าคำว่า เป็ดของบีม มันคือเป็ดจริง ๆ เป็ดแบบออกจากท้องแม่ไม่ได้ร้อง "อุแว๊ ๆ" นะแต่บีมร้อง "ก้าบ ๆ" นี่แหละคือประวัติก้าบ ๆ ของบีม
"ภาพฟิล์มถ่ายไว้ที่เกาะล้านตอนปี 2 ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องหรอก แต่ชอบ 55555"
วันนี้เป็นเพียงธรรมดาวันนึง ที่ทุก ๆ อย่างกำลังดำเนินไปข้างหน้าตามกาลเวลาที่กำลังไหลผ่านไปเรื่อย ๆ โดยที่โควิดยังคงอยู่ในชีวิตของทุกคน ข่าวที่ไทยยังคงมีแต่เรื่องราวที่ทำให้บีมคิดกับตัวเองว่า บีมจะต้องอยู่ในสังคมแบบนี้จริง ๆ หรอ โดยเฉพาะการรับมือโควิดที่ทุกคนรู้ แฟนคลับรู้ แต่มีคนบางกลุ่มเลือกที่จะไม่รู้ ชีวิตปกติของใครหลาย ๆ คนกำลังค่อย ๆ ถูกกลืนหายไป หรืออาจหายไปแล้ว เพราะการจัดการที่ไม่ดีพอ แม้ว่าเราจะเป็นคนที่ชอบอยู่บ้านและหาทำอยู่เสมอ มันก็ดำเนินมาถึงวันที่เรารู้สึกหมด passion ไม่อยากทำอะไร และหมดหวังมาก ๆ โอ้.....บีมบ่นมาเยอะเหมือนกันนะ บีมควรเปลี่ยนเรื่องและเข้าเรื่องที่บีมอยากจะบันทึกเพื่อที่จะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีกว่าเนอะ
จริง ๆ เรื่องที่บีมบ่นมาก็ไม่ใช่เหตุผลหลักในการที่เราจะ Gap Year ขนาดนั้น บีมต้องการ Gap Year ให้กับตัวเองหลังจากเรียนจบมหาลัยก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้ทำมันอีก เหตุผลอีกอันคืออยากแน่ใจเรื่องการเรียนต่อของตัวเองมากกว่านี้ด้วย และการโตเป็นผู้ใหญ่มันคงทำให้เราไม่กล้าทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว คงมีเรื่องต้องรับผิดชอบอีกมากมายตอนที่โตขึ้น ใคร ๆ ก็บอกว่าเป็นผู้ใหญ่มันเหนื่อยนี่เนอะ แต่เราก็คงเป็นเด็กตลอดไปไม่ได้หรอก ถึงเวลาก็ต้องเติบโตนะเจ้าเป็ดดด
ในความเป็นจริงแล้ว ของบีมอาจเรียก 'Gap Year' ไม่ได้ บีมเลยนิยามปีที่จะถึงเป็น 'ก้าบเยียร์' เพราะบีมไม่ได้จะปล่อยว่าง ๆ เพื่อค้นหาตัวเองหรอก บีมตัดสินใจลง Work and Study Co-op Program ที่ Vancouver, Canada ไว้ เป็น Digital Marketing ของ Greystone College เป็นการเรียน 48 สัปดาห์ สามารถทำงานได้ 40 สัปดาห์ ในตอนแรกบีมตั้งใจว่าจะเรียนปีเดียวแต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างมันเลยเลยเถิดไปขนาดนี้ บีมคิดว่าปีนี้ ไม่สิต้องเรียกว่าเกือบสองปีนี้ บีมจะเปิดใจลองทำอะไรหลาย ๆ อย่าง เพื่อค้นหาตัวเอง และอยากเป็นปีที่ได้พักจากการเรียน(ที่จริงจัง) จริง ๆ ถึงจะลงเรียนก็เถอะ แต่คิดว่าบีมคงไม่ได้กดดันตัวเองให้ตั้งใจเรียนขนาดนั้นหรอก ถ้าทำได้อะนะ 555555 หวังว่ามันจะเป็นสองปีที่ดีนะ และจะสนุกกับชีวิต จะ Make my life worth living คงได้ประกอบจิ๊กซอว์แห่งความฝันของตัวเอง และหวังว่าจะได้หลายชิ้นนะในสองปีนี้
บีมไม่ได้อยากแปลงร่างไปเป็นอย่างอื่นหรอก บีมแค่อยากกลายเป็นเป็ดที่โตขึ้นและเข้าใจตัวเองมากขึ้นเท่านั้นเอง ??
Brave Bubble
Nakhonsawan, Thailand
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in