"คุณคิดว่าอดีตของคุณนั้นไม่มีความจำเป็นใดๆให้ต้องนึกถึงมัน"

ถูกต้อง อดีตของผมนั้นทั้งมืดมิดเเละไม่มีค่าใดๆ ไม่ต่างจากสีเทาเข้มที่พร้อมจะกลายเป็นสีดำหลังจากถูกหยดหมึก 1 หยดร่วงลงไป 

อดีตอันเเสนดำมืดเเละไร้ค่า ที่ทำได้เพียงเเค่สร้างความเจ็บปวดให้ทุกครั้งที่นึกถึงมัน สร้างบาดเเผลมากมายจนกระทั่งผมกลายเป็นผมในตอนนี้ 

ผมที่บิดเบี้ยว เเตกร้าว ไม่เป็นรูปเป็นร่าง ไม่ควรค่าเเม้เเต่จะอยู่บนโลกใบนี้ 

ความทรงจำที่มีเเต่บาดเเผล ผลักดันให้ผมต้องใช้ชีวิตไปเรื่อยๆไม่ต่างจากหุ่นยนต์ เเทบจะไร้ความรู้สึกนอกเสียจากความโศกเศร้าเเละความผิดหวังในตัวเอง

หายใจเข้าพร้อมกับโอบกอดร่างกายที่มีเเต่รอบเเผล ทั้งที่ผ่านมานานเเล้วเเต่เวลาก็ไม่ได้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดใดๆเลย ทรมานจนเเทบจะทนไม่ไหว

หายใจออกพร้อมกับกลั้นน้ำตาที่พร้อมจะร่วงหล่นลงมาจากดวงตาคู่นี้อยู่ทุกเมื่อ 

ผมน่ะ น่าจะหายๆไปสักที

ถึงจะคิดเเบบนั้นก็เถอะ เเต่ยังมีพันธนาการมากมายที่ยังฉุดรุ้งใ้ผมต้องใช้ชีวิตต่อบนโลกใบนี้ มีมากพอที่ผมจะจำยอมปล่อยให้อวัยวะในอกข้างซ้ายเต้นต่อไปเเล้วทำมันอีกครั้ง

หายใจเข้าพร้อมกับโอบกอดร่างกายที่มีเเต่รอบเเผล ทั้งที่ผ่านมานานเเล้วเเต่เวลาก็ไม่ได้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดใดๆเลย ทรมานจนเเทบจะทนไม่ไหว

หายใจออกพร้อมกับกลั้นน้ำตาที่พร้อมจะร่วงหล่นลงมาจากดวงตาคู่นี้อยู่ทุกเมื่อ 

ผมน่ะ ยังคงต้องมีชีวิตต่อไป