เสียงนั้นดังชัดจนต้องยอมรับว่าได้ยินมันจากในหัว
คำว่า"อยากตาย"ที่ตัวผมในอดีตไม่เคยเเม้เเต่จะปริปากพูดมันออกมากลับปรากฏอยู่ในหัวซ้ำเเล้วซ้ำเล่า
ถึงจะเอาคิดอยู่เเบบนั้นตลอดเวลาก็เถอะ เเต่ก็ไม่คิดจะทำมันจริงๆหรอกนะ
คนขี้ขลาดอย่างผมทำได้เเค่รอความตายมาหาเท่านั้นเเหละ
ถึงเเบบนั้นก็มีหลายสิ่งมากมายที่ทำให้อยากมีชีวิตอยู่
ช่วงเวลาก่อนฝนจะลงเม็ดกับท้องฟ้าสีเทานั้นก็ไม่ต่างจากตัวผมในตอนนี้สักเท่าไรหรอก
หุบปากเเล้วกลืนความทุกข์ลงคอไปในทุกวันไม่ต่างจากยาที่ต้องกินอยู่ตลอด
ถึงอย่างนั้นเเล้วก็อยากได้ใครสักคนมาช่วยรับฟัความทรมานนี้ ความทรมานที่ไม่ต่างจากคราบน้ำมันที่ลอยเเผ่อยู่บนผิวหน้าของท้องทะเล
เพราะมันไร้ค่าเเละอาจจะทำร้ายคุณได้ ผมเลยตัดสินใจที่จะตระกองกอดมันไว้กับตัวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
จากนั้นก็ร้องไห้ออกมาซ้ำเเล้วซ้ำเล่า
ร้องไห้ออกมาซ้ำเเล้วซ้ำเล่าจนพอใจก่อนจะบอกว่า"ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงนะ"
ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงนะ
เพราะตัวผมที่เเหลกสลายซ้ำเเล้วซ้ำเล่านั้น ชินชากับเรื่องเเบบนี้ไปเสียเเล้วสิ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in