ชิงชังในกาลเวลาที่ผลักไสให้ผมต้องเติบโต

กาลเวลาได้พรากความสุขเล็กๆน้อยๆในวัยเด็กของผม เช่น การเล่นซ่อนเเอบหรือการเล่นวิ่งไล่จับกับเพื่อน เพราะเวลาที่เคลื่อนที่ไปข้างหน้านั้นทำให้ผมไม่อาจมีความสุขกับมันได้อีกเพราะตัวเลขที่เรียกว่าอายุเพิ่มมากขึ้น

กาลเวลาได้ยัดเยียดความเย็นชาให้ผม ทำให้ผมสามารถมองใครสักคนที่กำลังเจ็บปวดอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง

กาลเวลาทำให้ผมพูดโปป้ดออกไปง่ายดายราวกับการหายใจเข้าเเละออก ทำเรื่องเเบบนั้นจนชินชาราวกับกิจวัตรประจำวันไปเสียเเล้ว 

กาลเวลาได้มอบเล่ห์เหลี่ยมให้ผมเป็นดั่งส่วนหนึ่งของร่างกายที่ไม่ได้มีค่าอะไรเเละก็ไม่ได้ไร้ค่าเช่นกัน น่าหงุดหงิดใจอยู่เหมือนกันที่ผมกลับใช้มันได้อย่างคล่องเเคล่วราวกับว่ากำลังพิมพ์บทความนี้

กาลเวลาได้สร้างหน้ากากเเห่งรอยยิ้มเเล้วติดมันลงบนใบหน้าของผม เเนบสนิทถาวรจนเเม้เเต่ตัวผมเองก็ไม่สามารถเเกะมันออกได้ 

กาลเวลาได้เพิ่มรอยเเผผลมากมายตามวงปีของต้นไม้ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นบาดเเผลที่ถ้าไม่มีมันก็ไม่อาจมีผมในตอนนี้ได้เช่นกัน

ดังนั้นผมจึงชิงชังกาลเวลาที่เเย่งชิบความอ่อนโยนเเละใสซื่อที่มีของผมไป พอๆกับความชื่อชอบที่มีให้กับเกราะอันเเสนเเข็งเเกร่งที่ได้รับมาจากกาลเวลาด้วยเช่นกัน