ศพที่ 25 เป็นร่างของผมที่เเหลกเหลวในกองเลือดบนพื้น

ศพที่ 84 เป็นร่างของผมที่มีมีดทำครัวแทงลึกเข้าไปในอกของตัวเอง

ศพที่ 103 เป็นร่างของผมที่มือข้างซ้ายถือปืนอยู่เเละของเหลวสีชาดกระจายตัวอยู่ทางด้านขวาบริเวณศีรษะ

ศพที่ 254 เป็นร่างของผมที่ผ่านการบดขยี้จากรถคันหนึ่ง ไม่อาจทราบเลขทะเบียนได้เพราะไม่คิดเเม้เเต่ที่จะลืมตาเพื่อมองมัน 

ศพที่ 342 เป็นร่างของผมที่กำลังหลับไหลอยู่บนเตียงโดยที่ก้อนเนื้อในอกได้นิ่งสนิทไปเเล้ว คาดว่าน่าจะเกิดจากการจงใจทานยาอันตรายบางอย่างเข้าไปในปริมาณมาก 

ศพที่ 419 เป็นร่างของผมที่นอนหนุนคอนกรีตบนทางเข้าข้างถนนอยู่ คาดว่าน่าจะเกิดจากการทิ้งตัวลงจากรถมอเตอร์ไซด์ที่กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 

ศพที่ 576 เป็นร่างของผมในสภาพบวมอืดจนลอยขึ้นมาจากบ่อน้ำตรงหน้า 

ศพที่เท่าไรไม่รู้กับรายละเอียดมากมายที่ไม่อาจจดจำได้ ไหลผ่านเข้ามาในม่านตาของผมซ้ำเเล้วซ้ำเล่า เเละผมเองก็ทำได้เพียงเเค่มองศพของตัวเองจากภาพในจินตนาการที่ซ้อนทับกับความจริงซ้ำเเล้วซ้ำเล่า 

เเละก็ไม่อาจทราบได้ว่าศพที่เท่าไหร่นั้นที่เป็นกายเนื้อ หยาดเลือด เเละภาพความจริงของผม

ไม่อาจทราบได้เหมือนกันว่าศพที่เท่าไรนั้นจะทำให้ผมหายไปเสียที