ผมไล่อ่านบันทึกของตัวเองตั้งเเต่หน้าเเรกจนถึงปัจจุบัน
ได้เเต่เเปลกใจว่าทำไมตัวตนของผมเมื่อ 1 ปีก่อนถึงได้มีความสุขเเละสว่างไสวเหลือเดิน ผมคนนั้นที่สามารถรักตัวเองได้อย่างสุดหัวใจคนนั้นได้หายไปเเล้วในตอนนี้
มีเพียงเเต่คนที่กลัวเเละผิดหวังในตัวเอง เอาเเต่ร้องไห้ซ้ำเเล้วซ้ำเล่า ทั้งโทษตัวเองและไม่เห็นค่าของชีวิต เอาแต่ภาวนาให้มีรถสักคันพุ่งมาชนตอนข้ามถนน เเต่พอเรื่องเเบบนั้นกำลังจะเกิดขึ้น เท้าก็ดันหยุดลงเสียก่อน
สุดท้ายก็ได้เเต่มาคิดว่าทำไมนะ
เเต่พอมาคิดดีๆ ผมน่ะ ไม่ได้อยากหายไปหรอก
แค่เหนื่อยเฉยๆ
ตอนนี้เเค่อยากพัก หยุดทุกอย่างที่เรียกว่าภาระหน้าที่เเล้วหนีไปที่ไกลๆที่ไหนสักแห่งที่ไม่มีใครรู้จัก หรือไม่ก็บ้านเล็กๆของผม
อยากจะเก็บตัวอยู่ในนั้น ทำเรื่องที่อยากทำจนพอใจเเล้วกลับมาสู้ต่อไปในโลกของความเป็นจริงนี้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in