เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวนิยายฉบับคนชอบดองChadang
รีวิว ปรมาจารย์ศาสตร์กาม หาใช่เป็นกันได้ง่ายเลยจริง ๆ (จบแล้ว)
  • ปรมาจารย์ศาสตร์กาม หาใช่เป็นกันได้ง่ายเลยจริง ๆ
    ผู้เขียน Lawliet30101979
    ผู้วาด Tako
    สำนักพิมพ์ Hermit Books

    เรื่องย่อ

            คุณปู่ชาติชาย วัยหกสิบกว่าปีออกไปเที่ยวราตรีกับเพื่อนฝูงครั้งสุดท้ายก่อนลาวงการถาวร ดันเจอโชว์ส่งท้ายของมิตรสหายทำให้ตกใจหัวใจวายคาเก้าอี้ รู้ตัวอีกทีก็มาลืมตาตื่นอยู่ท่ามกลางศพซอมบี้สุดสยอง ในตอนที่กำลังสับสน เจ้าหนุ่มหน้าจืดตาตี่ที่บอกว่าตัวเองเป็นอาจารย์ของเขานามเลื่องลือในฐานะ ปรมาจารย์ศาสตร์กาม และตนคือผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวที่จะช่วยโลกที่กำลังดับสูญด้วยซอมบี้ นามคือ ซวี่เซิง …แต่เดี๋ยวก่อนเป็นอาจารย์แท้ ๆ มาสอนงานอยู่ไม่ถึงวันจะทิ้งกันไปแบบนี้ไม่ได้ ปรมาจารย์ศาสตร์กามจู่ ๆ จะให้เป็นก็ส่งต่อกันได้ง่าย ๆ แบบนี้เลยเรอะ


    ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึง //อาจจะ//มาก)

           ขอเรียกย่อ ๆ ว่า ปรมาจารย์ศาสตร์กาม นะคะ มี 2 เล่มจบ เราอ่านจบสักพักแล้วค่ะ มีครบทุกอารมณ์ในเรื่องนี้มาก ๆ ไม่ว่าจะยิ้มขำ หน่วง อบอุ่นกับความเป็นครอบครัว หรือเสียน้ำตาไปกับความซึ้ง สำหรับเราคือมาหมดเลยค่ะ //คว้าทิชชู่แทบไม่ทัน // 

    ** เราขอตั้ง คำเตือน เนื้อหาสักเล็กน้อย เท่าที่เรารู้สึกนะคะ **

          มีการเล่าถึงอดีตของตัวละครเอกที่ถูกทำร้ายร่างกาย และมองคนในครอบครัวถูกบังคับให้เป็นทาสบำเรอกาม ไม่ได้ลงรายละเอียดมาก เป็นการเล่าผ่านมุมมองตัวเอก และมีหลายจุดเขาก็ฟังจุดจบของคนที่รักมาอีกที 
             มีการบรรยายถึงการผ่าร่างต่าง ๆ ในฉากต่อสู้ มาไม่บ่อย แต่มี 

             แต่ ใด ๆ คำเตือนในส่วนแรกเป็นการสะท้อนถึงเหรียญสองด้าน ซึ่งส่วนตัวมองว่าเป็นเส้นหลักที่นักเขียนต้องการจะเล่าค่ะ เนื้อหาจึงออกไปทางสะท้อนใจมากกว่าบรรยายลงลึก


    กู้โลกด้วย (สอน) การมีลูก

          เปิดเรื่องมาคุณปู่วัยหกสิบกว่าก็เล่าวีรกรรมอันโชกโชนของตนเองให้พวกเราฟัง ยอมรับเลยว่าเขาสมกับการทะลุมิติมารับตำแหน่งปรมาจารย์ศาสตร์กามต่อจากรุ่นก่อนจริง ๆ (55555) ก่อนอื่น ขอเล่าก่อนว่าโลกที่ ซวี่เซิง ถูกอัญเชิญทะลุมิติมากำลังจะล่มสลาย เพราะผู้คนพากันฝึกฝนจนกลายเป็นเซียน ลืมเลือนวิธีทำลูก ทำให้ไม่มีเด็กเกิดบนโลกมนุษย์เป็นเวลานาน ขณะเดียวกันคนตายเองก็ไม่ลงนรก กลายเป็นศพเดินเข้าทำร้ายคนที่ยังมีชีวิตต่อไป ทางสวรรค์เองตัดสินใจปิดประตูทอดทิ้งมนุษย์ที่ (กลายเป็นเซียนหมดแล้ว) บนโลกให้ตายกันตามเวลา ดังนั้นเพื่อกอบกู้โลก ศาสตร์แห่งการเกิด จึงเป็นความหวังเดียวที่จะคืนสมดุลสู่ภพมนุษย์ แน่นอนว่า ปรมาจารย์ศาสตร์กาม คือผู้กุมความหวังนั้นไว้นั่นเอง !


    สยบซอมบี้ด้วยศาสตร์แห่งการกำเนิด

            อนึ่ง พอลืมตาตื่น ซวี่เซิง ก็ต้องเผชิญหน้ากับซอมบี้เป็นร้อย และถูกคนที่อ้างตัวว่าเป็นอาจารย์สอนวิธีวาดภาพกามต้านซอมบี้ให้ตีกันเอง จากนั้นเขาถูกส่งต่อภารกิจภายในเวลากระชั้นชิด ก่อนถูกอาจารย์ที่น่ารักทิ้งให้ศึกษาเรื่องต่าง ๆ คนเดียวค่ะ (55555) ซวี่เซิงคืนชีพมาเป็นครึ่งซอมบี้ หลังเรียนรู้ศาสตร์ต่าง ๆ ของการกำเนิดก็พบกับวิชาคืนชีพซอมบี้ คุณปู่ที่ได้ร่างวัยหนุ่มคืนมาจึงออกปฏิบัติการออกตามหาซอมบี้สภาพดีมาทดลอง จนพบกับซอมบี้เด็กร่างกายสมบูรณ์หนึ่งตน เขาเลยเสี่ยงตายกลางฝูงซอมบี้และเซียนพาเด็กน้อยกลับสำนัก จากนั้นคุณปู่ซวี่เซิงจึงได้เด็กน้อยนาม เหวินชู มาเป็นลูกชาย แค่ก เป็นลูกศิษย์ครึ่งซอมบี้สืบทอดศาสตร์กามต่อไป แต่ความสงบสุขสองศิษย์อาจารย์อยู่ได้ไม่นาน เจ้าสำนักพรรคธรรมที่ติดพรี่ไผ่ และเจ้าสำนักพรรคอธรรมตัวน้อยที่ติดนมอุ่น ๆ ก็ตามมาชิงตัว ความวุ่นวายของสองสำนักยังไม่พอ ตงฉวน (คุณพระเอก) แม่ทัพนอกด่าน ชาวชนเผ่านอกด่านคนสุดท้ายที่เหลืออยู่และเกลียดปรมาจารย์ศาสตร์กามเป็นที่สุดดันเข้ามาไล่ฆ่าเขาด้วย ซวี่เซิงทำได้อย่างเดียว...

    เหวินชูที่น่ารักช่วยอาจารย์ด้วยยยยย (5555555)


    นิยายรักเรื่องนี้ข้าไม่ขอให้มีตอนจบ

          เก็บหนังสือเข้าตู้ไปแล้วเลยหาคำเป๊ะไม่ได้ (Y-Y) แต่แค่เขียนตามความจำในอกก็ตื้อ ๆ แล้ว แงงงง
      อย่างที่เกริ่นเล่าว่าเรื่องนี้มีครบทุกอารมณ์ แรก ๆ พระนายเขาจะตีกัน ไม่ถูกกันซึ่งเราจะมาชอบโมเมนต์ตี ๆ ปรับความเข้าใจกันตั้งแต่พระเอกคุ้มกันตัวนายเอกไปดูแลมาก ๆ ยิ่งเข้าไปอยู่ด้วยกัน ตี ๆ เถียง ๆ แบบบ (เราชอบแนวคู่รักคู่กัดค่ะ มีความลำเอียง) แล้วพอมีเด็ก ๆ เข้ามา เหมือนฟิลลิ่งครอบครัวเกิดขึ้น ความอบอุ่นเลยตามมาติด ๆ แค่บรรยากาศเงียบสงบที่พวกเขานั่งเขียนงาน หรือการนั่งสางผม มัดผมให้กันก็คือ...ดี ค่ะ //ซับน้ำตา แล้วลูกแต่ละคนนิสัยติดแม่มากกกกก เหวินชูเห็นซึนอย่างนี้ แทบจะปกป้องนายเอกทุกอย่าง ตอนหลังเสียงในใจน้องทำเราร้องไห้น้ำตานองที่สุด เจ้าตัวคนเล็กยิ่งแล้วใหญ่ หัวไว สัญชาตญาณดี ตอนเกิดก็ว่าหนักหน่วงแล้วนะ (T-T) น้องเป็นเด็กดีมากกก น่ารักมาก ตอนหลังที่ดูแลท่านลุงคือเอ็นดู เดี๋ยวจะกลายเป็นเมาท์แต่เด็ก ๆ พ่อพระเอกสุดล่ำก็ดูแลเก่งเป็นที่สุดดด พอรู้ว่าชอบเขานี่ มือพี่ท่านไม่เคยว่างเลยค่า โอบคนเก่งงงง พาดไหล่เก่งง อุ้มคนเก่งงง โอ้ยย ชอบ เป็นคนชอบการสกินชิป ยิ่งที่อุ้มไปอุ้มมาไม่ให้ลงพื้นเจออันตรายนี่ //ทรุดลงตรงนั้นด้วยความแพ้ทาง


             เรื่องนี้ เพราะโลกจะสิ้นเลยต้องดิ้นมารวมตัวกัน อารมณ์เลยเป็นเฟมมิลี่อยู่พอสมควร พ่อแม่ลูก ลุง ลุง อา น้า พี่สาว เต็มไปหมด ดูแลกันอย่างดี ประทับใจค่ะ มีแรงใจขึ้นมากะจะกลับไปอ่านประมุขพรรคมารเป็นน้องให้จบ นั่นตอนแรกก็ติดลมมาจนจะครึ่งเล่มสองงานดันแทรกจนไม่ได้จับ ฮือออ 

            สปอยล์แรงที่สุดที่อยากบอก คือสุดท้ายเขาได้อยู่ด้วยกันค่ะ 


    ช่วงเพ้อเจ้อที่จากนี้มีสปอยล์มาก ๆ 
    ถ้าไม่โอเคอย่าคลุมแถบนะคะะ

            มาช่วงแรกคือขำ ตลกเลยค่ะ เรื่องนี้มีเนื้อเรื่องดี เพราะทำให้เห็นเหรียญสองด้านของศาสตร์แห่งการเกิด หริือศาสตร์กามนั่นเอง หากใช้ถูกก็กำเนิดตามธรรมชาติ ใช้ผิดก็นำมาถึงความทรมาน ความเจ็บปวดของคนได้ ถึงขนาดเป็นการล้างเผ่าพันธุ์กันไปเลย ซึ่งโลกทุกวันนี้ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องราวเหล่านี้แฝงอยู่ พอมาช่วงกลางเรื่องจะเป็นฟิลเริ่มรู้ใจกัน เข้าหากัน อยู่ด้วยกันอย่างเป็นธรรมชาติ มีลูก ๆ วิ่งเล่น บรรยากาศอบอุ่นสุด ๆ พอมาช่วงหลังที่เฉลยจะเริ่มมีหักในหัก ว้าวมากก เฉลี่ยบทบาทตัวละครดีด้วยประทับใจ แต่ก็ร้องไห้หนักมากตั้งแต่นายเอกกลับมาจากย้อนอดีต รู้เรื่องราวต่าง ๆ และสะเทือนใจอดีตพระเอกมาก (พระเอกโดนทุบตีอย่างเดียว ไม่มีเรื่องอื่น) ทาสบำเรอกามที่ถูกบังคับมา สู้ก็สู้ไม่ได้ เผ่าพันธุ์เขาทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ แน่นอนว่าเหตุผลคนทำดูน่าสงสาร แต่ขณะเดียวกัน นั่นคือความเห็นแก่ตัวที่ทำร้ายคนหลายคนทั้งเป็น 
           ในพาร์ทอดีตส่วนใหญ่เราเดาได้บ้าง เพราะนักเขียนเริ่มทิ้งเบาะแสในตอนปัจจุบันทีละน้อย และเป็นเอ็นดูพระเอกตอนเด็กสุด ๆ อะไรจะขี้อ้อนขนาดนี้ ไม่แปลกใจทำไมคนเล็กติดแม่ขนาดนั้น ได้พ่อเห็น ๆ รู้เลยยยยนะะ แต่เราไม่คิดจริง ๆ เขาจะเล่นเรื่องมิติเวลาด้วย การสูญเสียซ้ำ ๆ  มันชวนปวดใจมาก แต่สุดจะสมเหตุสมผลเลยค่ะ
            แล้วฉากตอนนายเอกตัดสินใจจากไป เพื่อให้พระเอกมีชีวิตต่อไป แล้วเด็ก ๆ ร้องไห้นี่ร้องตามจนตาบวม มาเฉลยเรื่องเวลาอีก ก็ร้องเข้าไปอีก โอ้ยตาจะลืมไม่ขึ้น สุดท้ายเขาได้อยู่ด้วยกันเป็นหนึ่งเดียวกัน จนข้ามยุคข้ามสมัยในที่สุด ทุกคนก็ได้กลับมาเจอกันในงานแต่งของทั้งคู่ ลูกเลิกโตกันหมด ลุงข้างบ้านกับเจ้าพี่ชายคิดไม่ซื่อก็ตามมาป่วน แฮปปี้แหละค่ะ คนโตมีคู่ คนเล็กก็ทำให้ลุงของเขาไม่เดียวดาย (เลี้ยงเป็นลูกตัวเองไปแล้ว) แต่ส่วนตัวเรารู้สึกขม ๆ หวาน ๆ เพราะนึกกลับไปในช่วงเวลาอบอุ่นของพวกเขาเสมอ พูดง่าย ๆ ว่าประทับใจค่ะ //ยกนิ้วโป้งสองนิ้ว


            กี่พันปีผ่านไป แต่สายใยที่ถักเอาไว้ไม่ได้ขาดง่าย ๆ เรื่องนี้เลยทิ้งอะไรไว้ในใจเราหลายอย่าง ส่วนตัว ณ ตอนนี้ในงานเขียนของคุณนักเขียนเราดีดเรื่องนี้ขึ้นเลขหนึ่งไปก่อน ขอลองอีกเรื่องสองเรื่อง (ซึ่งเราพึ่งรู้ว่าปล่อยข้าขึ้นคานนี่หนูเชอรี่ เพื่อนซี้ของน้อง นายเอกประมุขพรรคมารเป็นน้องหรอคะะะ)


    ภาพปกจากเด็กดี
    By Chadang



เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in