เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Miscellaneoushaveasunnydae
Day14: Sky of a Million Stars

  • คุณถามผมว่า จะเอายังไงดีนะ
    ผมไม่ต้องถามก็รู้ ว่าคุณหมายถึงเรื่องไหน
    คุณชอบใช้เสียงล้อเล่น กับเรื่องที่คุณไม่ได้ล้อเล่นเสมอ


    ผมจะบอกคุณยังไงดี
    จะรั้งคุณไว้ยังไงดี


    ผมอยากให้คุณอยู่นะ สุดท้ายผมก็บอกไปแบบนั้น
    ทำไมล่ะ คุณถาม
    ผมนึกหาเหตุผลดี ๆ อยู่
    คงนาน
    นานเกินไป


    ผมจะอยู่หรือจะไปก็ไม่ได้มีอะไรต่างกันมากสักหน่อย คุณแทรกความคิดผม คุณส่งบุหรี่ให้ผม ทั้งที่ผมไม่สูบ
    ผมรับมามวนหนึ่งเป็นมารยาท และดูคุณสูบบุหรี่
    ต่างสิ ต่าง ผมรีบเถียง การมีคุณอยู่กับไม่มีคุณอยู่มันต่างกันเสมอ


    ดาวบนฟ้ามีเป็นล้าน หายไปดวงหนึ่ง แสงก็ไม่ได้มืดลงไปสักหน่อย คุณพ่นควันขึ้นฟ้า คนบนโลกมีเป็นร้อยล้าน ผมหายไปหนึ่งคน ก็ไม่มีอะไรต่างไปสักหน่อย


    ผมต้องพูดยังไงดี คุณถึงจะรู้สึกว่ามันต่าง ผมถาม
    ไม่รู้สิ คุณตอบ เพราะผมไม่รู้สึกว่ามันต่างกันจริง ๆ


    ผมอยากต่อยคุณ
    ถ้าไม่ได้กลัวว่าคุณจะตกตึก ไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะเป็นฆาตกร



    ต่างสิ ทำไมจะไม่ต่าง ผมย้ำอีกครั้ง
    เอ้า บอกมาสิ
    ถ้าคุณไป ทุกอย่างมันก็จะจบที่ตรงนี้ ผมเสียงสั่น ผมพยายามจะไม่ให้มันสั่น แต่ถ้าคุณอยู่ ทุกอย่างอาจจะเปลี่ยนไป


    อาจจะ คุณทวนซ้ำ อาจจะเปลี่ยน อาจจะไม่เปลี่ยน
    แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสเปลี่ยนไปเลย ไม่ใช่เหรอ ผมเถียง


    ไม่มีคนสนหรอกว่าดาวบนฟ้าหายไปไหนหนึ่งดวง
    ผมสน ผมเถียง เพราะผมแคร์


    คุณเงียบไป
    คุณเผาบุหรี่ไปกับอากาศกลางคืนโดยไม่สูบ


    อาจจะเปลี่ยนเหรอ คุณทวนอีกครั้ง
    ใช่ 
    แต่ก็อาจจะไม่เปลี่ยน คุณพูดซ้ำอีก


    มันก็เหมือนกล่องชโรดิงเจอร์นั่นล่ะ ถ้าคุณไม่เปิดกล่อง คุณก็ยังไม่รู้ว่าแมวจะตายไหม


    อะนาโลจีห่วยเป็นบ้า คุณว่า


    ขอโทษที่คิดได้แค่นี้นะ ผมบอก


    อาจจะเปลี่ยน หรืออาจจะไม่เปลี่ยนเหรอ คุณพึมพำซ้ำ แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าเมื่อไหร่มันจะเปลี่ยน หรือเมื่อไหร่ที่ชัดแน่ว่าไม่เปลี่ยนแล้ว


    สัก… ผมลากเสียง สักอีกหนึ่งร้อยปีเป็นไง
    ตอนนั้นทั้งคุณทั้งผมก็ตายกันหมดแล้ว คุณว่า


    ผมหัวเราะ
    ผมหัวเราะเยอะไป เพราะคุณเริ่มโมโห


    นั่นแหละ คุณไม่มีทางรู้หรอก ผมยอมรับ
    นอกจากอะนาโลจีแย่แล้ว เหตุผลยังแย่อีก คุณบอก


    แต่จะลองดูก็ได้ คุณบอก
    ผมยิ้ม
    ดีแล้ว ผมบอก สั้น ๆ ก่อน แล้วมาให้ผมโน้มน้าวอีกหนก็ได้



    คุณพ่นลมหายใจ
    ผมหัวเราะซ้ำอีก


    เพราะผมไม่รู้จะบอกคุณยังไงเหมือนกัน
    เหตุผลผมมันกำปั้นทุบดิน


    ผมไม่อยากให้คุณไป
    เพราะผมอยากให้คุณอยู่











    (เขียนไว้เดือนหนึ่งเห็นจะได้ เป็นครั้งแรกเลยที่ลงงานในเพจที่เดียว แล้วไม่กระจายไปไหน 555)

    (ก่อนที่คุณจะถาม เราก็จะบอกว่า ใช่ค่ะ เราโปรชอยส์)


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in