เรื่องแฟนเดย์
ตอนดูรู้สึกแบบ สัสเอ้ยยย มิวอะไรจะดีขนาดนั้นวะ
ได้ยินมาว่ามิวทำตาสองชั้นมา นี่ก็นั่งจ้อง
แม่งเนียนว่ะ ดูไม่รู้เลย หน้าก็เนียน ยิ้มดี แม่งเอ้ย
อยากเกิดเป็นมิวชิบหาย
เรื่องนี้มันหน่วงหน่วงเศร้าเศร้าเหมือนกันนะ
ระหว่างดำเนินเรื่อง เรานั่งคิดตลอด
ว่าถ้าเราเป็นพระเอก เราจะทำอย่างนั้นไหม
ด้วยความที่เป็นเรา บางทีเราอาจจะทำ
เพราะที่ผ่านมาเราก็ทำแบบนั้นบ่อยบ่อย
เราชอบทำให้ตัวเองพังไร้สาระ
ปล่อยตัวเองมีความสุขแค่วันเดียว
แต่นั่งพังไปอีกเป็นอาทิตย์
เหตุผลเพราะอะไรก็ไม่รู้
รู้ว่าไปแล้วพัง แต่ก็ยังไปนะ
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไปไหม
ก็คงตอบว่าก็ยังจะไปแหละ
ถ้าไม่ได้ไปเราคงเสียใจแย่
แต่เอาจริงจริง เราว่าทางที่ดี
ที่มองจากมุมที่เราไม่ใช่พระเอกนะ
เราว่าถ้าพระเอกปล่อยวันนั้นไป
พระเอกคงเจ็บน้อยที่สุดแล้ว
เราชอบคำว่าอย่าเพิ่มความรู้สึก
หรือคำว่าเวลาเราตกหลุมรักใคร
สมองมันคอยปกป้องเราด้วยเหตุผลต่างต่างตลอดแหละ
แต่เราเองนั่นแหละ ที่ผลักมันทิ้งแล้วเดินลงหลุมไปเองทั้งนั้น
หนังเรื่องนีี้ตอนเกือบท้ายเรื่อง
เราชอบฉากที่พระเอกเห็นก้อนน้ำแข็งโดนทำลาย
พระเอกมองด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มี ร้องไห้อีก
แต่นางเอกกลับมอง แล้วหันมาหลับ
แม่งได้ว่ะ! มันต่างกันจริงจริง
ก็เหมือนกับเราที่เป็นบ้าไปเอง
คิดเอง เออเองไปทั้งหมด นั่งพังอยู่คนเดียว
คนอื่นเค้าก็ดำเนินชีวิตแฮปปี้ดีนี่นา
พอนางเอกรู้ว่าพรุ่งนี้จะลืม
ทำไมไม่จดรายละเอียดหน่อยอะ
ก็วันนี้มันดีขนาดนี้ อธิบายหน่อยไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นมั่งอะ!
5555555 อัดคลิปแค่นั้นมันไม่พออออ!
เป็นเรา เราคงวิ่งขึ้นห้องไปเขียนไดอารี่
หรือนั่งอัดเสียงสักหน่อยแล้วหล่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in