ดอกไม้ในใจ - My First Story

ดอกไม้ในใจ
   “แดนดิไลออน(n.) เป่าหนึ่งครั้ง
ความฝันที่เคยปรารถนาจะได้มาครอบครอง”

20 ตุลาคม ปี 2564,
ถึงคุณผู้เป็นดอกไม้ในใจ

“คุณคิดว่ามีอยู่จริงไหมคะ?” เด็กสาวเอ่ยถามกับใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความไร้เดียงสา
“อะไร”เขาเอ่ยตอบด้วยคำถาม
“หนูเคยได้ยินมาว่ามนุษย์เราเกิดมาพร้อมกับดอกไม้ในใจหนึ่งอย่าง”

ดอกไม้(n.)—สิ่งที่อ่อนโยนและปลอบประโลมจิตใจผู้คนเสมอ สัญลักษณ์ของความสวยงามที่สุดแสนจะอ่อนโยนบนโลกใบนี้สิ่งมีชีวิตที่ปลอบประโลมจิตใจผู้คนนับล้านด้วยรูป กลิ่น สีสิ่งธรรมดาที่ไม่ธรรมดากับจิตใจผู้คนเลยสักนิด


“ดูธรรมดามากเลยใช่ไหมคะ?” เด็กสาวเอ่ยถามอีกครั้ง
“อืมก็ดูเหมือนดอกหญ้าทั่วไป” เขาตอบ
“คุณคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดอกไม้เลยสินะคะ”เด็กสาวยิ้มมุมปากเหมือนกับทุกอย่างที่เธอเอ่ยมันกลายเป็นสิ่งไม่ธรรมดาซะแล้ว
“หนูเคยอ่านมาว่าดอกแดนดิไลออนเป็นดอกไม้แห่งความหวังค่ะ”
“ดอกไม้หน่ะหรอให้ความหวังได้” เขาเอ่ยถาม
“ก็ความหมายของดอกแดนดิไลออนเป็นแบบนั้น”
“เป็นแบบนั้น?”

เด็กสาวลุกขึ้นพร้อมกับผมที่พริ้วไสวดอกหญ้าปลิวพร้อมกับสายลมอยู่ล้อมรอบตัวของเธอ เหมือนกับเธอถูกโอบกอดจากพวกมันเสมอทุกอย่างที่เห็นชวนให้รู้สึกแบบนั้น :-)
เธอก้าวเท้าไปหยุดอยู่ตรงหน้ากลุ่มดอกแดนดิไลออนที่ถูกแทรกแซงไปกับหญ้าสีเขียวอย่างธรรมชาติราวกับว่าพระเจ้าสร้างสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาเพื่อเธอเธอหยิบขึ้นมาเพียงสองดอกเท่านั้น พร้อมกับเดินกลับมานั่งอยู่ที่เดิมอีกครั้ง

“สำหรับคุณ”เด็กสาวยื่นดอกแดนดิไลออนให้กับเขา
“สำหรับฉัน?”
“อื้อจับมันไว้แบบนี้แล้วหลับตาอธิษฐานสิ่งที่คุณปรารถนาในใจ”
“แล้วยังไงต่อ”
“ลืมตาค่ะแล้วเป่าลมไปที่ดอกแดนดิไลออน”
“เป่า?”
“เป่าแค่หนึ่งครั้ง หนึ่งครั้งที่สามารถทำให้มันหลุดออกทั้งหมดได้”
“หลุดแล้วมันจะเป็นแบบไหน”
“ความปรารถนาของคุณจะเป็นจริงไง”—เธอยิ้ม
“ถ้าอย่างงั้นเริ่มทำพร้อมหนูนะ”

ชายหนุ่มวัย20ย่างก้าวเข้า21 สวมเสื้อยืดคอกลมธรรมดาสีขาวกางเกงยีนส์สีเข้มขายาวตัวโปรดเต็มไปด้วยความสงสัย ในความเชื่อเต็มเปี่ยมหัวใจของเด็กสาวที่มีต่อดอกแดนดิไลออนที่ผู้คนต่างมองว่าเป็นเพียงดอกหญ้าที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คน…ยกเว้นเธอเธอที่มักมีเรื่องราวให้ชวนสงสัยอยู่เสมอถึงแม้จะเต็มไปด้วยความสงสัยแต่เขาก็ทำตามคำพูดของเด็กสาวโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ

“ไม่ได้”ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับดอกแดนดิไลออนที่ถูกเป่าออกไม่หมดในมือ
“โอ้ะ..เย้!!”หญิงสาวกระโดดด้วยความดีใจพร้อมกับดอกแดนดิไลออนในมือที่ถูกเป่าออกจนหมดต่างจากดอกที่อยู่ในมือของชายหนุ่ม
“อธิษฐานว่าอะไร?” เขาถามพร้อมเสียงหัวเราะ
“ไม่บอกหรอกค่ะ”
“อ้าว”
“ก็ถ้าบอกคำอธิษฐานให้อีกคนฟังเขาว่ากันว่ามันจะไม่เป็นจริง”
“อย่างงั้นเลย?”
“อื้ออย่างงั้นเลย”

—แสงพระอาทิตย์ในยามเย็นสาดส่องมาที่ทั้งสองเปรียบเสมือนสัญญาณเตือนของการจากลา ลุกขึ้นปัดฝุ่นยินดีน้อมรับการจากลาครั้งนี้ทุกอย่างผ่านไปไวราวกับฝันไปแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขใจ ความยินดีไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็อยากยินดีเสมอ ยินดีที่ได้พบเจอยินดีที่ได้อยู่ด้วยในช่วงเวลาสั้นๆ ยินดีจากใจ—

    “หนูขอให้คุณมีความสุขค่ะ ขอให้คุณเจอแต่ความรักโอบกอดอยู่เสมอหนูขอให้ความสุขเลือกยืนข้างคุณ ไม่ว่าจะเจอเรื่องยากแค่ไหนหนูขอให้คุณอดทน แล้วมันจะผ่านไปได้ดีอย่างที่คุณหวังอย่างแน่นอนหนูขอให้ความฝันของคุณเป็นจริงไม่ว่าความปรารถนาของคุณจะคืออะไรสุดท้ายหนูขอให้หนูได้อยู่ตรงนี้กับคุณอีกครั้ง คุณที่อยู่ข้างๆหนูตอนนี้,,, ไว้เจอกันอีกนะคะ ถึงคุณดอกไม้ในใจของหนู?

ขอบคุณค่ะ ?

เขียน ถึงคุณ ผู้เป็นดอกไม้ในใจ
ขอให้ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขอยู่เสมอนะ

ได้โปรดอย่าลืมอธิษฐานให้ตัวเธอเอง?

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น