เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
#Firthgrantsean and his nightmares
winter is coming... | ลมหนาวมาแล้วนะ
  • Title : Winter is coming... | ลมหนาวมาแล้วนะ

    Author :  Sean

    Pairing : Colin Firth x Hugh Grant

    Rating : No Rate


     


     

     

    แสงแดดในยามสายกับแก้มขาวซึ่งโผล่พ้นผ้าห่มผืนหนาที่ปิดขึ้นไปไม่ถึง

     

    มือเรียวขยับถกปลายผ้าห่มที่ว่าขึ้นมาหวังจะปิดแก้มของตัวเองให้พ้นจากเศษเสี้ยวความร้อนของดวงอาทิตย์ที่กำลังเลียแก้มของเขาราวกับไอศกรีมในฤดูร้อน

     

     

     

     

    'ครืด..ครืด..'

     



    เสียงแหลมเล็กๆของเหล็กบางที่กระทบกันดังขึ้นอยู่ไม่ไกล

    ถ้าให้เทียบกับสิ่งของที่ใหญ่กว่าคงไม่ต่างอะไรกับเสียงของล้อรถไฟที่เสียดสีกับรางเหล็ก

     

     เป็นเสียงของราวผ้าม่านที่กำลังเลื่อนเปิดออกนั่นเอง


     


    “ตื่นได้แล้ว ขี้เซา” พื้นเตียบยุบลงตามน้ำหนักของคนเพิ่งมาใหม่

     



    ไอความอุ่นที่แผ่ออกมาจากผิวขาวซึ่งถูกพรมด้วยหยดน้ำค้างจากฝักบัวเป็นตัวดึงดูดมนุษย์แม่เหล็กท่อนหนาที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาได้เป็นอย่างดี


    เจ้าก้อนแม่เหล็กที่ว่ากลิ้งตัวไหลเข้ามาชาร์ตกับแผ่นหลังกว้างแทบจะทันที

     

     



    “ไม่ต้องมาอ้อนเลย สายแล้ว” หมีตัวใหญ่ตะปบมือปริศนาที่กำลังโอบรอบเอวของเขา

     



    “ขออีกครึ่งชั่วโมง..” เสียงงัวเงียที่อัดอยู่กับหมอนนุ่มเอ่ยตอบ

     

     


    หมีตัวใหญ่เปลี่ยนจากตะปบมือเป็นดึงผ้าห่มแทน

    แย่หน่อยนะฮิวจ์ แกรนท์..ที่เจ้าหมีตัวนี้ชอบแกล้งคนขี้เซา

     

     

     

    “ลุก”

     


    ครั้งที่หนึ่ง หวังเป็นแค่คำเตือนเฉยๆแน่นอนว่าเจ้าคนขี้เซายังไม่ยอมขยับไปไหน

     

     


    “ลุกได้แล้ว”

     


    ครั้งที่สอง หมียักษ์ก้มเข้าไปใกล้ๆมนุษย์ที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม

    เจ้าหมีคอลินนิ่งรอหยดน้ำบนเส้นผมเปียกๆได้หยดลงบนแก้มเนียน

     

     


    'ตึ๋ง..'

     

     


    “…” เจ้าหมีตัวโตเงียบ

     

    และเจ้าคนขี้เซาก็เงียบเช่นกัน “…”

     

     


    เจ้าหมีจ้องมองปฏิกิริยาของคนตรงหน้าที่เริ่มขยี้ตา

    ใช่..ดวงตาสีฟ้าใสของฮิวจ์คู่นั้นที่ทำให้เจ้าหมีคอลินหลงรักเสียเหลือเกิน

     

    ทำไมไม่ทะนุถนอมเอาเสียเลย- เจ้าหมีคิดในใจ

     


     

    เขามองดูคนขี้เซาที่กำลังเช็ดแก้มเปียกๆของตัวเอง

    เจ้าหมียื่นมือไปวางบนเส้นผมยุ่งๆของคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู

     



    “น่ารัก..” หมียักษ์งึมงำเหมือนเสียงหมีที่กำลังกินน้ำผึ้ง

     


    เขาทำหน้ามุ่ยแล้วปัดมือ “ไม่ต้องมายุ่งเลย เปียกหมดแล้ว”

     


    “ขอโทษ” หมียักษ์ก้มลงไปจุ๊บแก้มคนขี้เซา “รีบไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้ไปกินข้าว”



    “..รู้แล้วหน่า”



    “รู้แล้วก็ลุกซี- หรือจะให้ปลุกอีกรอบ”เจ้าหมีคอลินมองเจ้าเล่ห์ “คราวนี้ไม่ปลุกแบบเมื่อกี้แล้วนะ”

     


    ฝ่ามือยาวๆฟาดลงบนแผ่นหลังกว้างจนเป็นรอยนิ้วมือแดงๆ “..หยุดอยู่ตรงนั้นเลย”

     


    “หยอกแค่นี้ ทำไมต้องตีผมแรงขนาดนี้ด้วย”คอลินจับแก้มของอีกคนดึงไปดึงมา

     


    “ปล่อยเดี๋ยวนะคอลิน ผมเจ็บ” เจ้าตัวดีโวยวาย

     


    “ถ้ายอมไปตามที่ผมบอกตั้งแต่แรกก็จบแล้วมั้ย” คอลินยอมปล่อยมือ

     


    ฮิวจ์หน้ามุ่ยอีกแล้ว “แล้วยุ่งอะไรด้วย”

     


    “สายแล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน หืม”

     


    “ช่างผมเถอะหน่า”

     


    “ช่างไม่ได้ เดี๋ยวคุณพ่อคุณก็มาบ่นว่าผมดูแลลูกชายเขาไม่ดีอีก”

     


    “งั้นผมก็จะไปฟ้องคุณพ่อว่าคุณแกล้งผม”

     


    “งั้นผมก็จะแกล้งคุณให้คุณไม่มีแรงไปฟ้องคุณพ่อเลยดีไหม” คอลินยิ้มเจ้าเล่ห์

     


    “ไม่ดีเว้ย”

     


    “พูดไม่เพราะ”

     


    “อยากตายหรือไง”

     


    “ไม่อยากครับ”เจ้าหมีชูแขนไปข้างหน้า “ปะ ไปอาบน้ำกันเด็กดีของผม”

     


    “ไอ้บ้า” คว้าหมอนได้ก็ปาใส่หน้าเจ้าหมีคอลินทันทีแถมยังมือไวดึงผ้าเช็ดตัวที่อีกคนผูกคาดเอวเอาไว้ติดมือวิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วย

     


    “เอาคืนมานะ!”

     


    “ฝันไปเหอะ”



    end.


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Who's kill JFK (@Kennedy1963)
งุ้ยยยย น่ารักอ่ะ ฮรือเจ้าหมีที้งสอง