เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกนักอยากเขียนSooth Suwansakornkul
เขาอยู่ในห้องน้ำ
  • วันก่อนมีจดหมายส่งมาที่หอพัก บุรุษไปรษรีย์สอดเข้ามาในร่องใต้ประตูจ่าหน้าซองถึงเดย์ เพื่อนร่วมห้องของผม.แต่วันนั้นมันดันไม่อยู่ ผมเลยต้องเป็นคนเก็บไว้ให้ไม่มีชื่อและที่อยู่ผู้ส่ง มีแต่ชื่อไอ้เดย์ที่เป็นผู้รับ.ผมพยายามติดต่อมัน แต่ติดต่อเท่าไหร่ก็ไม่ได้.วันต่อมา รอจนดึกมันก็ยังไม่กลับมาที่ห้อง.แต่พอผมตั้งใจว่าจะเข้านอน ก็มีคนมาเคาะประตูห้อง."ใครวะ ไอ้เดย์เหรอ" ผมตะโกนก่อนเดินไปที่ประตู.เหมือนคนข้างนอกจะได้ยิน เสียงเคาะเงียบลงไป."ไอ้หนึ่ง ใช่มึงหรือเปล่า เปิดประตูที" เสียงไอ้เดย์ดังมาจากข้างนอก."เออ เปิดประตูให้กูเข้าไปเถอะ" ไอ้เดย์ตอบกลับมาเสียงสั่น ๆ.ผมสงสัยว่ามันเป็นอะไร เลยส่องผ่านช่องตาแมวออกมานอกห้อง.หน้าห้องมีตำรวจคนหนึ่งกับกู้ภัยอีกสองอยู่ด้านหลังไอ้เดย์."เฮ้ย ไอ้เดย์มึงพาตำรวจกับกู้ภัยมาทำไมดึก ๆ ดื่น ๆ ป่านนี้วะ" ผมตะโกน.ไอ้เดย์ไม่ตอบ แต่ผมเห็นคนที่อยู่หน้าห้องทั้งสามพนมมือไหว้มาที่ประตูผ่านช่องตาแมวผมก็แปลกใจนิดหน่อยแต่คิดว่าคงไม่มีอะไร จึงเปิดล็อค.พอประตูเปิดออก กู้ภัยสองคนก็เดินนำเข้ามาในห้องไอ้เดย์ยืนอยู่นอกห้องทำท่าลังเลใจว่าจะเข้าห้องมาดีหรือไม่."เจอแล้ว อยู่ในห้องน้ำ" กู้ภัยคนหนึ่งพูดขึ้น.ไอ้เดย์เข่าทรุดทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น"กูขอโทษนะหนึ่ง เพราะกูเอง มึงถึงโชคร้ายขนาดนี้".โชคร้ายอะไรฟะ ผมครุ่นคิด.ตำรวจเอาจดหมายของเดย์ที่ไม่มีชื่อที่อยู่ของผู้ส่งมาเปิดอ่าน"นี่คือจดหมายของพวกแก๊งค์ทวงหนี้การพนันที่น้องพูดถึงใช่ไหม"."ครับคุณตำรวจ" เดย์ตอบ.พอได้ยินเช่นนั้น ผมทรุดตัวลงนั่งผมจำได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น.พวกแก๊งค์ทวงหนี้ตามมาทวงหนี้ที่ห้องพวกมันนึกว่าผมเป็นไอ้เดย์ ผมปฏิเสธว่าไม่ใช่มันไม่เชื่อก็เลยซ้อมผม... แล้วก็ทิ้งผมไว้ในห้องน้ำJob Tehcarus

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in