3

เข้ามา

เมืองร้าง ห่างไกล มิติใหม่ที่รวบรวมด้วยซากปรักหักพัง
วิ่งวนเข้ามา
ตกใจ ประหลาดใจ แปลกใจ กลัว ฟุ้งซ่านแต่ก็โล่งอก
เธอมาได้ เธอมาถึงที่แห่งอื่นได้
ราวกับละเมอฝันไป ประตูทางเข้ากลายเป็นไร้ซึ่งประตูทางเข้า

กระแสสีดำแห่งกาลเวลาไม่ไหลย้อนกลับอีก
มีเพียงโลกสีเทาขุ่นเต็มไปด้วยซากปรักหักพังให้เฝ้ามอง

2


นาฬิกาปลุกข้างหัวเตียงไม่ส่งเสียงปลุก
ทำไมกันล่ะ
เธอลืมตั้งไว้เมื่อคืนอย่างงั้นหรอ ก็ไม่น่าใช่ เธอไม่ใช่คนขี้ลืม
แบตมันหมดหรือเปล่า ก็ไม่น่าใช่ เธอไม่ใช่คนสะเพร่า
เกิดคำถามหนักหัว หันพลิกตัวนอนตะแคงไม่ได้ลืมตา
ความเงียบเข้าเกาะกินจิตใจ ความคิดสงสัยว่ามันคงยังไม่ถึงเวลา

Final 

กระพริบตาครั้งเดียวก็เห็น
เมือง

ที่ไม่เหมือนใคร
ทุกอย่างแปลกตา
ไม่หรูหราขนาดแฟนตาซี แต่ไม่ปกติคล้ายเมืองทั่วไปแน่นอน

โดยไม่ต้องคิดเธอก้าวขาออกเดิน
มุ่งตรงไป
ไร้ความลังเล

ฝุ่นในอากาศไม่มีผลต่อความมุ่งหมาย
ภายในของมัน เธอจะรู้จัก
ภายนอกของมัน เธอจะรู้จัก
สีดำขาวเสมือนเป็นโทนสีหลักของสถานที่แห่งนี้
ถนนเรียบยาวยังไม่ส่งเสียง

ไม่ใช่ข้อเท็จ
ไม่จำเป็นที่ฉันต้องเดินเสาะหาความเป็นมาของเมือง เมืองต่างหาก ที่ต้องรู้จักเธอ
เธอรู้ก่อนที่ฉันจะนอนหลับเสียอีก