ทุกครั้งที่เถียงกัน เบนจะพูดว่า “นายเป็นคนเริ่มก่อน”





เขารู้ดีว่าตนเองเป็นฝ่ายถูกเสมอ 






เรื่องเกิดตอนเบนยังอายุห้ายังไม่ถึงหกขวบดี แน่นอนล่ะว่าห่างกับเบ็นอยู่สี่นาที เขาจำเรื่องในช่วงที่อายุยังอยู่ในช่วงเลขหลักเดียวไม่ค่อยได้นัก ความรู้สึกก็จำไม่ได้ ไม่ว่าจะเคยหัวเราะหรือแผดเสียงร้องไห้จ้าเพราะเหตุผลอะไร ก็เหมือนเช่นผู้ใหญ่ที่เติบโตผ่านพ้นวัยเด็กมาแสนนาน สิ่งเหล่านั้นมักไม่เหลือติดความทรงจำ






เหตุผลที่แฝดคาร์เดลคนน้องเกลียดพี่ชายของตนเองก็รวมอยู่ในกองความทรงจำฝุ่นจับนั่น สิ่งที่เหลือรอดมาจนถึงช่วงอายุขึ้นเลขสองกลางๆ มีเพียงความไม่ชอบหน้า






ตอนนั้นพวกเขายังตัวติดกัน ใช้เวลาส่วนใหญ่ในโลกอยู่กับคนที่เหมือนกับตัวเองอย่างที่สุด ไม่ค่อยยอมพูดจาหรือเล่นกับเด็กอื่น ความสนุกของฝาแฝดคือทำให้คนรอบข้างปวดหัวเมื่อแยกพวกเขาไม่ออก เสียงหัวเราะของทั้งคู่ยังกลืนกัน เกิดเพราะเหตุผลเดียวกัน 






มองจากภายนอก ฝาแฝดคาร์เดลไม่เหมือนเด็กคนอื่น






แต่เบนคิดว่าไม่เป็นไร เขามีพี่ชายที่พิเศษเหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องมีคนอื่นเข้าใจก็ได้ - เบ็นเหมือนกับเขาทุกอย่าง เข้าใจเขาทุกอย่าง จึงไม่ต้องกลัวอะไร 






รอบตัวทั้งคู่มักถูกล้อมด้วยบล็อกไม้ของเล่น นัยหนึ่งราวกับเป็นกำแพงกั้นพวกเขาออกจากคนอื่น แท่งไม้สี่เหลี่ยมถูกก่อขึ้นเป็นรางรถไฟ เป็นซุ้มสะพาน ฝาแฝดอยากให้รถไฟเล็กๆ วิ่งอยู่บนนั้นได้ มันจึงออกมาซับซ้อนเกินกว่าบ้านหน้าตาง่ายๆ ที่มือเล็กจิ๋วคู่อื่นสร้าง ทั้งคู่ช่วยกันจ้องตาไม่กะพริบตอนลุ้นผลความสำเร็จ หรือทำหน้าบูดบึ้งถอดพิมพ์เดียวกันไม่ผิดเพี้ยนตอนมันไม่เป็นเหมือนใจหวัง





แต่แล้วมันก็พัง






เวลาผ่านไป เบ็นเริ่มห่างจากฝาแฝดของตนไปเล่นกับเด็กอื่น และเบนก็ไม่รู้ว่าจะเข้าไปตรงนั้นได้อย่างไร ที่ผ่านมาเขามีแต่พี่ชาย จึงไม่รู้ว่าจะพูดหรือทำสิ่งใดกับคนที่มองว่าตนแปลก - เขารู้สึกเหมือนถูกทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียว 






ต่อไปจะไม่มีใครรักเขา คนอื่นจะรักแต่เบ็น และเบ็นจะรักแต่คนอื่น






จะไม่มีใครเข้าใจเขา ทั้งที่เขาไม่ได้ต่างจากพี่ชายของตัวเองตรงไหน เบนไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงต้องอยู่คนเดียว 






ตอนนั้นเบนเด็กเกินกว่าจะคิดหาคำตอบว่าทำไม มีเพียงความรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจชักนำการกระทำ สิ่งที่ฝาแฝดคาร์เดลคนน้องทำคือแผดเสียงร้องไห้ พังสิ่งที่เคยสร้างมาไม่เหลือชิ้นดี






จากนั้นไม่มีสิ่งใดถูกสร้างขึ้นมาด้วยมือของทั้งคู่อีก 






จากนั้นเป็นวันที่เบน คาร์เดล เริ่มนึกชังฝาแฝดของตนอย่างเหลือแสน