สำหรับ รอรี่ ดีแลป นั้นเป็นนักเตะธรรมดาคนหนึ่งที่แทบไม่มีอะไรเป็นที่น่าจดจำ จึงทำให้เขากลายเป็นส่วนเกินของทีมซันเดอร์แลนด์ ภายใต้การคุมทีมของ รอย คีน ระหกระเหินไปอยู่กับดาร์บี้ เคาน์ตี้ ก็ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แต่ในสมัยเยาวชน ดีแลป เป็นนักพุ่งแหลนมาก่อน จึงทำให้เขามีพลังกำลังในการออกแรงร่างกายส่วนบนมากกว่านักฟุตบอลทั่วไป ซึ่งพูลิสเห็นความสามารถตรงนี้จึงไม่รอช้าที่จะคว้าตัวเขามาร่วมทีมในปี 2006 ก่อนที่จะเป็นกำลังหลักในฤดูกาล 2007/2008 

จากสถิติการทุ่มบอล เขาสามารถทุ่มลูกฟุตบอลไปได้ไกลถึง 38 เมตร (จากเส้นข้างไปถึงกลางสนามพอดี) และมีความเร็วถึง 60 กม./ชม. ซึ่งมีความแตกต่างจากการเปิดบอลธรรมดานั่นคือ หากเราใช้เท้าในการเปิดบอลลูกฟุตบอลจะพุ่งขึ้น แล้วย้อยลง ทำให้กองหลังฝ่ายตรงข้ามสามารถกะจังหวะในการสกัดดั้นออกไปได้ นอกจากนี้การออกบอลจากเท้ายังสามารถดักล้ำหน้าได้อีกด้วย แต่สำหรับลูกทุ่มนั้นเป็นการออกบอลในแนวราบ ทำให้ลูกฟุตบอลพุ่งเข้าสู่หัวเป้าหมายได้เลยในทันที นอกจากนี้การทุ่มยังไม่รวมอยู่ในกฎล้ำหน้าจึงทำให้นักเตะหลายคนสามารถยืนออในกรอบเขตโทษที่จุดใดก็ได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงการยืนของกองหลังฝ่ายตรงข้าม จึงยากต่อการรับมือลูกทุ่มลักษณะแบบนี้ นี่เป็นฝันร้ายสำหรับแนวรับเลยทีเดียว ผู้รักษาประตูก็ออกมาตัดบอลยาก กองหลังก็กะจังหวะไม่ได้ แถมอาจจะเสียประตูจากลูกขลุกขลิกในกรอบเขตโทษได้ง่ายอีก โดยเทคนิคการทุ่มของ ดีแลป นั้นจะถอยตัวเองออกจากเส้นข้างประมาณ 2-3 ก้าว หากได้เล่นในสนามเหย้า ก็จะมีพื้นที่บริเวณข้างสนาม และมีผ้าเช็ดบอลให้สำหรับเขาโดยเฉพาะ 

จริงๆจะให้เหมือนเป๊ะนั่นก็เป็นเรื่องยาก แต่เท่าที่ศึกษาจากเว็บบอร์ดในต่างประเทศ เขาทำให้ได้ใกล้เคียงที่สุด สำหรับการทุ่มของดีแลป ผู้เล่นที่เหลือจะไปอยู่ในกรอบเขตโทษให้ได้มากที่สุด โดยในหน้า Set Up ผมเอาผู้เล่นไปอยู่ในกรอบเขตโทษถึง 6 คน แบ่งรายละเอียดปลีกย่อยเป็น ยืนบริเวณเสาใกล้ 1 คน, สุดเส้นเสาใกล้ 1 คน, เสาไกล 1 คน, บริเวณจุดโทษ 1 คน, ใช้นักเตะ 2 คนเคลื่อนที่ในกรอบเขตโทษแบบอิสระ เพื่อดึงความสนใจตัวประกบ และทิ้งหน้ากอรบเขตโทษ 1 คนไว้ยิงไกล ก่อนที่จะทิ้งผู้เล่นอีกสองคนไว้ป้องกันแนวหลังหากโดนเกมสวนกลับ (คำแนะนำจากผมก็คือ พยายามหาคนที่มีค่าพลัง Long Throws ตั้งแต่ 10 ขึ้นไป จะสามารถเริ่มหวังผลได้)