เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
life is not daijoubulost in september
ในวันที่แย่ แต่แมวก็ยังรัก (มั้ง)
  • ที่สุดของการรู้ซึ้งว่าไออุ่นจากสิ่งมีชีิวิตทำให้รู้สึกว่ายังมีชีวิตนั้นจริงแค่ไหน ในตอนได้สัมผัสแมว

    เรื่องมันมีอยู่ว่าดิ่ง โดดเดี่ยว ชีวิตพัง เจอแมวที่ท่ารถ ผูกมิตร กลับบ้านมาอวดแมวที่บ้านว่าได้เพื่อนใหม่เป็นแมวเหมือนกัน และจบด้วยการแมวที่บ้านมานอนด้วยกันเหมือนปกติ มันง่ายแค่นั้นแหละ พอรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่ามีแมวนี่ดีจังเลยเนอะ ส่วนตัวก็ไม่ชอบกอดใครเท่าไหร่อยู่แล้วเพราะมันค่อนข้างอึดอัด แต่พอมาเจอแมวเป็นความอบอุ่นที่พอดีและเป็นก้อน จัดสรรเองได้(ที่หมายความว่าแล้วแต่แมวที่บ้านจะโปรด)อยากอุ่นแค่มือ แค่แขน หรือแค่หน้า เป็นไออุ่นเล็กน้อยที่ทำให้รู้สึกกลับมาชีวิต รู้สึกยังมีตัวตน รู้สึกถูกค้นพบ 

    เรียกได้ว่าความโดดเดี่ยวมลายสิ้นในหนึ่งเหมียว

    ถามว่าเป็นทาสแมวไหม ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองจะอยู่ในคำนิยามนั้น ที่เป็นอยู่มันเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่า

    เลี้ยงแมวมาตั้งแต่จำความได้เพราะโหงวเฮ้งบ้านรับแมวจร แล้วไม่ได้มีข้อจำกัดในการเลี้ยงสัตว์ ผนวกกับนิสัยที่ไม่ค่อยคบค้าสมาคมกับมนุษย์ยิ่งทำให้ความทรงจำในแต่ละช่วงมีแต่สัตว์ หมาบ้าง แต่ก็มีแมวอยู่เป็นหลัก 

    ที่ชอบแมวก็แค่รู้สึกว่าแมวเป็นสัตว์ดูแลตัวเองได้ แต่ในบางครั้งมันก็ต้องการคนมาดูแล อนึ่งประทับใจในความหยิ่ง ซึ่งขอพูดจากใจประสบการณ์การเลี้ยงแมวมานั้นบ่งบอกว่า มันไม่ได้หยิ่ง มันแค่ประหยัดพลังงาน จะบอกว่ามันขี้เกียจก็ได้ไม่เต็มปาก เพราะตีสามมันก็โดดขึ้นหิ้งเสกพระพุทธรูปให้เป็นพระร่วงภายในหนึ่งอุ้งมือ

    ทั้งหมดทั้งมวลแค่อยากอวดว่าแมวที่บ้านตัวอุ่น 

    แจ้งเตือน: ลองเปลี่ยนจากคำว่าจะไหวเหรอเป็นคำว่าทำยังไง
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in