เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
life is not daijoubulost in september
ความรู้สึกแตกเป็นเสี่ยง โปรดหลีกเลี่ยงการสัมผัส
  • ไอ้เหี้ย

    วันนี้มันต้องคำนี้จริง ที่สุดของความพัง มันไม่ได้อลังการเหมือนความรู้สึกทำนองว่าโลกทั้งใบพัง แต่มันเป็นอะไรที่รู้สึกว่าเหวในใจมันลึก และห่างออกไปเรื่อย ๆ เหมือนจากที่แค่กระโดดข้ามก็ไปหาได้ เป็นโดดไปหนนี้เอ็งตายแน่

    ไม่ได้เตรียมใจมารับเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ก็พอจินตนาการไว้บ้าง ทุกครั้งในจินตนาการก็ไม่เคยหาทางรับมือได้ แล้วพอมาเจอเข้าแบบเต็มเปาแบบนี้ก็ไปไม่ถูก รู้สึกเคว้ง ๆ เข้าใจคำว่า ตัดหางปล่อยวัดอย่างสุดซึ้ง

    มุมมองโลกเรามันก็ยังหมุนรอบตัวเองอยู่ อยากให้คนอื่นเข้าใจแต่ก็ไม่เคยพยายามจะเข้าใจคนอื่น แล้วนี่จะปั่นหัวตัวเองทำไมก็ไม่รู้ แต่ก็นั่นแหละทั้งมวลถวิลหาการถูกยอมรับ

    มันก็แปลก ๆ ที่ตอนนี้ต้องเริ่มแบกความคิดตัวเองทั้งหมดไว้แล้ว ทั้งความคิดขยะ ความคิดแบบแคช หรือความคิดแบบกินหน่วยความจำเป็นปกติ จากที่คิดอะไรได้ก็พ่นคำพูดไปทั่ว ใครผ่านไปผ่านมาก็พ่น ไม่รู้จะเรียกว่าเข้าใจได้ไหมแต่มันก็แค่รู้สึกว่า อ๋อ เพราะแบบนี้สินะคนอื่นถึงไม่มีเวลาคิดเรื่องไร้สาระแบบนี่ เพราะต้องแบกความคิดทุกรูปแบบไว้นี่เอง

    เขาว่ากันว่าทุกจุดเริ่มต้นคือจุดจบ แบบนี้มั้ง พังแล้วสร้างใหม่ สร้างในแบบของตัวเอง รอเวลาหลุดพ้นอีกแค่อึดใจเดียว

    ต้องกลับมามองโลกตามความเป็นจริงอีกเยอะ แต่ก็สารภาพบาปไว้ตรงนี้ว่าจินตนาการสวยหรูมันกินพื้นที่สมองน้อยกว่า เลยชอบยึดติดกับอะไรแบบนั้น

    สงสัยว่าจะรู้สึกเสียใจบ้างไหมที่มีคนใกล้ชิดประกาศโต้ง ๆ ว่าจะไม่อยู่อีกไปแล้วในเร็ว ๆ นี้ จะเสียดายที่ไม่ได้อยู่ทำหน้าที่ หรือเสียใจเพราะการหายไป หรือท้ายที่สุดเราจะลืมกันแม้ยังสัมผัสกันได้ผ่านโสตประสาททั้ง 5 อย่างสุดท้ายดูเจ็บที่สุดแหะ

    ขยะก็เป็นขยะอยู่วันยังค่ำ 
    เห้อ จะพยายามทำตัวเป็นขยะที่หยิบไปรีไซเคิลได้ง่าย ๆ ก็แล้วกัน
    จะทำก็ทำ ไม่ทำก็ไม่ทำ แล้วจะไปตายไหนก็ไป
    (เค๊ ไปตายที่อื่นแน่น๊อน)
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in