ตั้งแต่วันที่นั้นที่ฉันได้รู้จักเธอ
ฉันก็ลืมเธอไม่ลงอีกเลย
ลูกชิ้นปลาทอดหัวมุมแฮปปี้แลนด์....
วันนั้นวันศุกร์ที่เท่าไหร่ไม่รู้ กินแพนเค้กกับเพื่อนเดินออกมาจากร้าน เห็นมีจัดงานของกินทั่วไทยเจอกุ๋ยฉ่ายทอดอยากกินมากแต่ตัวกำลังเลื่อนขึ้นไปที่ชั้นสอง(ตามบันไดเลื่อน) มองกุ๋ยฉ่ายทอดหายลับไปเรื่อยๆอย่างกับฉากซึ้งเคล้าน้ำตาในละครหลังข่าว ภาพเธอชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำจิ้มสีเข้มรสแซบกำลังดีเข้าปากไปสัมผัสหนุบหนับเคี้ยวแล้วกรุบนิดๆเพราะผ่านการทอด อ่าหอมใส้ผักแป้นจัง เสียดายที่ทั้งหมดนั่นเป็นแค่คิดทำได้แค่ปลอบใจตัวเองว่าเอาน่ายังมีฝั่งแฮปปี้แลนด์รออยู่มันต้องมีกุ๋ยฉ่ายทอดอีกสิ แต่ปลากดแว้....ไร้ซึ่งน้องแป้งห่อผักแป้นที่ว่าสุดแสนเศร้าสร้อยเหงาง่อยๆเดินตามเพื่อนเข้าออกตรอกนั้นนู่นกันเพราะเดินเองจะหลง เดินเลาะออกมาข้างนอกเจอรถติด ควันพิษ อากาศร้อนๆตามปกติแล้วสายตาต้องสอดส่องหาไอติมสักแท่ง แต่ก็นะ....นังเพื่อนก็พาเดินไปร้านลูกชิ้นปลาทอดที่มันบอกหนักหนาว่าอร่อย เลยถามนังทัวเดรว่า 'มึงๆน้ำจิ้มอะไรอร่อย' มันบอกน้ำจิ้มหวาน อย่าให้เสียคำแนะนำเราต้องตาม จัดไปน้ำจิ้มหวาน ถึงได้รู้ว่าจ้า.....มันดีมาก รักแรกพบของเราที่ตามหามานาน เธอกรุบกรอบหวานฉ่ำไปด้วยน้ำจิ้มหวานตัดเปรี้ยว อยากกินทุกวันไป
แต่......วันจันทร์นี้ที่ตั้งใจไป นังเพื่อนก็เพิ่งมาบอกว่าวันจันทร์ไม่ขาย ไม่ขายแล้วทำไมไม่รีบบอกร้องไห้ นั่งรถสองแถวกลับห้องมาซบข้าวหมูฝอย
ถึงได้รู้ว่ายิ่งตามหายิ่งวิ่งไล่ตามร้านที่อยากกินเท่าไหร่ร้านก็ยิ่งไม่เปิด ;-;
(เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งที่นกกับคน สัตว์ สิ่งของ ตลอดจนของกิน)
ดีจังวันพรุ่งร้านลูกชิ้นปลาทอดมาขาย และสุดท้ายวันพรุ่งนี้กินไรดีน้า...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in