ผมตอบเขาไปตามตรงว่า "ไม่ ไม่เคยหรอก" คราวนี้เขาสวนกลับมาทันควันว่า "อะไรนะ" เหมือนเพิ่งได้สติ เขาได้ยินถูกแล้ว ผมไม่เคยคบหาใครเป็นแฟนในฐานะลำดับขั้นหนึ่งของความสัมพันธ์แบบโรแมนติกมาก่อน ถึงแม้ชีวิตช่วงมัธยมปลายและปีแรกของมหาวิทยาลัยของผมจะเต็มไปด้วยหญิงสาวหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่ประธานนักเรียนจอมบงการที่ผมเคยไปเดทด้วยหนึ่งครั้ง เด็กสาวอ่อนหวานและเงียบขรึมที่ซ่อนความปรารถนาเร้นลับ เด็กสาวที่มีความปรารถนาเร้นลับแต่ไม่เคยปิดบัง หญิงสาวที่เจอกันในงานปาร์ตี้และจบกันในงานปาร์ตี้ เช่นเดียวกับหญิงสาวที่เจอกันในปาร์ตี้และตื่นขึ้นบนเตียงของผมในวันรุ่งขึ้น แม้กระทั่งผู้ช่วยสอนที่กระซิบข้างหูผมตอนที่มือของเธอล้วงเข้าไปในกางเกงเพื่อบอกว่าศาสตราจารย์ไม่ชอบหน้าผมสักเท่าไร พวกเธอล้วนเข้ามาแล้วก็จากไป เช่นเดียวกับชายหนุ่มอีกจำนวนหนึ่งที่ชอบทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากริมฝีปากของเขาเพิ่งผละจากผมไปได้ไม่ถึงนาที แต่นั่นไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า ผมรู้สึกขอบคุณพวกเขาทุกคนที่โล่งอก ไม่ก็แค่ส่ายหน้าช้าๆ เมื่อผมบอกว่าตัวเองไม่ได้มองหาความสัมพันธ์ใดๆ มากไปกว่านี้  บางคนยังคงเป็นเพื่อนกับผม และถึงแม้ในบางคราวเราจะหวนกลับมากอดรัดกันมากกว่านั้น ผมก็ระมัดระวังไม่ให้เราก้าวล้ำเส้นอันตรายเกินพอดี "ความสัมพันธ์มันยุ่งเหยิง" ผมเคยบอกคลาร่า ผู้ซึ่งเสนอแนะว่าผมควรมองหาใครสักคนเพื่อเริ่มต้นใหม่ในเมืองนี้ ฟังดูซ้ำซากเหมือนหนังห่วยๆ เรื่องหนึ่งไม่มีผิด "วุ่นวาย น่าปวดหัว ไม่มีอะไรความสุขอะไรควรค่ากับการแลกมาด้วยความปวดใจและปัญหามากมายหรอกน่า" จากนั้น คลาร่าก็จะเริ่มต้นวิเคราะห์ว่าทัศนคติไร้ศรัทธาและนอกรีตของผมมีที่มาจากครอบครัวและวัยเด็ก ซึ่งนั่นก็จริงของเธอ แล้วพอผมแย้งกลับไปบ้างว่าเธอเองนั้นโสดสนิทเพราะมัวแต่มาป่วนจิตเพื่อนหนุ่มอย่างผม เราทั้งคู่ก็จะหัวเราะให้กันเหมือนเด็กที่มีแผนชั่วร้าย ชั่วขณะนั้นเองที่แจ่มชัดในตัวมันเองว่าผมไม่ต้องการความสัมพันธ์อื่นใดอีก นอกจากมิตรภาพจากผู้คนที่ผมเลือกและเลือกผม

"นายตายไปโดยไม่ได้รักใครสักคนได้ยังไง" นายหัวฟักทองโพล่งออกมา คำพูดนั่นน่าหัวเราะเพราะมันดูอยู่ผิดที่ผิดทางเหลือเกิน จนผมแน่ใจว่าเขาต้องเมาแน่นอน ผมกำลังจะแย้งว่านั่นออกจะกล่าวหากันเกินไปหน่อย ผมไม่ได้ตายไปอย่างน่าเวทนาโดยไม่รู้จักความรัก แม้ว่าการบอกว่าผมตายเพราะมันก็ออกจะเกินจริงไปสักนิด แต่ว่าหมอนั่นไม่ได้รอฟังคำแก้ตัวของผมอยู่แล้ว เขาพร่ำเพ้อต่อไปถึงแฟนเก่าที่ประเสริฐเลิศล้ำและมีชื่อเสียงเรียงนามที่หรูหราจนน่าขำ เชื่อเขาเลย การมีรูมเมทคงคล้ายกับอะไรแบบนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้ดีสักเท่าไร ผมต้องฟังเขาเล่าว่าพวกเขาคบกันมาครึ่งปี ก่อนจะเลิกกันเมื่อเขาหลุดปากว่าเธอน่าจะย้ายเข้ามาอยู่ด้วย ซึ่งนำไปสู่การตั้งคำถามว่าเธอจริงจังมากแค่ไหน และนำไปสู่คำถามสุดท้ายที่ว่าเธอรักเขาหรือไม่  — แน่ละว่าผมเห็นจุดจบมารำไร คนเราใฝ่ฝันถึงการเจอใครสักคนที่สมบูรณ์แบบสำหรับพวกเขา หรือไม่ก็ใครสักคนที่มีข้อเสียและน่ารำคาญในระดับพอรับได้ พวกเขาใฝ่ฝันถึงบทสนทนาที่ดี มุขตลก รสนิยมที่ใกล้เคียง เซ็กส์ที่น่าพึงพอใจ ก่อนจะถึงเส้นชัยที่ความรัก การย้ายมาอยู่ด้วยกัน การแต่งงาน การมีลูก และวัยเกษียณที่ทั้งคู่กุมมือกันบนเก้าอี้โยก พวกเขาคิดว่าอุปสรรคแต่ละอย่างที่ฝ่าฟันมาได้ ทุกการทะเลาะและร้องไห้นั้นเป็นรางวัลที่วันหนึ่งจะสามารถหวนระลึกได้อย่างภูมิใจ แต่ความจริงแล้ว เมื่อได้มาอยู่ในความสัมพันธ์ พวกเขาไม่มีทางแน่ใจได้เลยว่านั่นคือชีวิตที่ฝันใฝ่  — ผมรู้จักคู่รักที่มั่นอกมั่นใจแบบนั้น แต่ไม่มีวันเชื่อว่าพวกเขาไม่เคยลังเลใจ บางคนมาระลึกได้เมื่อสาย คำถามนั้นมาช้าไปสามสิบปี ในขณะที่บางคนอย่างนายหัวฟักทองต้องพบกับคำตอบที่ว่า "ฉันไม่รู้" จากแฟนเก่าเร็วกว่าที่คิดไว้ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเธอเป็นฝ่ายถามกลับ เขาเองก็จนมุมด้วยคำตอบเดียวกันนั่นเอง

"สรุปคือนายยังชอบเธอ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเป็นคำถาม มองเขาเอามือลูบหน้าแรงๆ อยู่บนเตียง

"ฉันไม่รู้" เขาตอบเสียงอู้อี้ "ฉันคิดว่าเราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ แต่นั่นมันโง่บัดซบ" 

ผมรู้สึกเห็นด้วยในใจ การเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าที่คบกันนานหกเดือนและเห็นหน้ากันมาเป็นปีเป็นการตัดสินใจที่งี่เง่า แต่ว่าก็ต้องอดทน โดยเฉพาะอย่างยิ่งดูเหมือนเธอจะไม่ทุกข์ร้อนใดๆ และทำตัวตามสบายเหมือนเคย ผมบอกเขาว่าใครจะไปรู้ ไม่แน่ว่าแม่สาวคนนั้นอาจจะวิตกกังวลพอๆ กับเขาก็เป็นได้ ไม่แน่ว่าเธออาจเสียใจจนถึงทุกวันนี้ และไม่แน่ว่าเธออาจอยากกลับมาคืนดี (ซึ่งข้อนี้ผมเดาถูกในภายหลัง) นายหัวฟักทองแย้งผมว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ในเมื่อเธอมีแฟนใหม่เป็นผู้จัดการกองทุนในวอลสตรีทเรียบร้อยแล้ว ซึ่งสำหรับผม นายคนนี้ฟังดูน่าเบื่อกว่าเขาอีก สุดท้ายแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าเขาต้องการคำปรึกษาจากผม หรือแค่มาฟูมฟายให้ผมฟังเฉยๆ และคาดหวังให้ผมประนามแฟนเก่าเขาว่าเป็นนังตัวแสบกันแน่ "ตกลงแล้วนายยังต้องการเธออยู่หรือเปล่า" ผมดัดแปลงถ้อยคำเพื่อถามเขาใหม่อีกรอบ แต่คำตอบยังคงเหมือนเดิม เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆ เขาเชิญเธอคนนั้นมาปาร์ตี้ที่ห้องในวันพรุ่งนี้ด้วย

"ไม่ใช่เรื่องดีสักนิด" ผมว่า

"ฉันรู้" เขาโอดครวญ นอนฟุบหน้าลงบนที่นอน