ฉันเป็นคนชอบฟังเพลงและชอบอ่านเนื้อเพลงพร้อมกับความหมายของมันไปด้วยในเวลาเดียวกัน ถ้าคุ้นชินกับเนื้อเพลงแล้วฉันจะใส่หูฟัง ปิดหน้าจอมือถือแล้วนั่งฟังเพลงเงียบๆ ในบางครั้งที่ฉันอยู่คนเดียวอาจจะเผลอร้องเพลงที่ฟังอยู่ออกมาบ้าง และแน่นอนฉันทำแบบนี้เรื่อยมาจนติดนิสัยเสียแล้ว
วันหนึ่งที่สายลมได้พัดพาลมในฤดูหนาวมาทางเราแบบเบาหวิว ขณะที่ฉันกำลังนั่งฮัมเพลงเบาๆอยู่บนม้านั่งสีน้ำตาลเล็กๆที่พอจะทำให้คนสองคนนั่งด้วยกันได้ คุณก็ได้ลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วเดินไปรับลมที่กำลังจะพัดมาทางเรา

"มานี่หน่อยสิ"

คุณยิ้มแล้วกวักมือเรียกให้ฉันเข้าไปใกล้ พอเดินมาใกล้จะถึง คุณก็ถือวิสาสะขโมยหูฟังของฉันไปข้างนึงแล้วยืนฟังเพลงเงียบๆด้วยกัน

"ทำไมเธอถึงชอบฟังเพลงแนวเศร้าๆนักนะ"

คุณบ่นออกมาเล็กน้อยแล้วเสียบหูฟังข้างนั้นกลับเข้าที่หูของฉันเหมือนเดิม ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อ คุณก็ผิวปากออกมาเป็นเพลงที่ฉันกำลังฟังอยู่

ฉันจำได้ว่าในตอนนั้นรู้สึกเหมือนโลกนี้ได้ถูกคุณหยุดเวลาเอาไว้แล้วในชั่วขณะนึง ตอนคุณผิวปากเป็นทำนองท่อนฮุกของเพลงนี้ออกมา นกพิราบน้อยใหญ่ได้บินผ่านมาทางเรา สายลมที่พัดมาถูกจังหวะพอดี มันทำให้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น คุณแหงนหน้ามองท้องฟ้าเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมายิ้มให้ฉันอย่างสดใส

ให้ตายเถอะ ตอนนี้ใบหน้าของฉันได้กลายเป็นสีแดงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

— ฉันอยากจะพาคุณไปท่องโตเกียวในเสียงเพลงด้วยกันกับฉันนะ