โรเดอริคไม่เคยรู้สึกแปลกประหลาดเท่านี้มาก่อนในยามเช้า
อย่างแรกคือเขารู้สึกว่าร่างกายเบาหวิวผิดปกติ เหมือนกับว่าอวัยวะภายในของเขาหายไปจนเกลี้ยงและถูกแทนที่ด้วยนุ่น และอย่างที่สองคือกลิ่นกุหลาบอ่อน ๆ และอ้อมกอดอุ่น ๆ ที่กำลังกอดเขาในตอนนี้
โรเดอริคลืมตาตื่นก่อนพบว่าตัวเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเบ็ตตี้ที่หลับพริ้มอยู่ในผ้าห่ม ความสับสนเกิดขึ้นมาชั่วครู่ว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงในเมื่อเมื่อคืนเขานอนอยู่บ้าน จนเมื่อเขาก้มมองตัวเองและพบว่านี่ไม่ใช่ร่างของเขาแต่เป็นร่างของโรดี้ เจ้าตุ๊กตาจิ้งจอกตัวแสบที่เขาซื้อให้เบ็ตตี้
บ้าอะไรเนี่ย… เขาสบถในใจ
ระหว่างที่ตกใจอยู่นั้น ยัยหนูก็ขยับตัวพร้อมส่งเสียงครางออกมา โรเดอริคที่เห็นดังนั้นจึงเอาแขนนุ่นแปะ ๆ แก้มของเบ็ตตี้แล้วเรียกเธอให้ตื่น
“งือ… อรุณสวัสดิ์ โรดี้”
เบ็ตตี้บอกเสียงงัวเงียขณะขยี้ตาตื่น ก่อนที่เขาจะรีบพูดออกมา “นี่อาเอง เบ็ตตี้ ไม่ใช่โรดี้” พระเจ้าเถอะ แม้แต่เสียงทุ้มต่ำอันน่าภาคภูมิใจของเขายังกลายเป็นเสียงเจ้าตุ๊กตายัดนุ่นนี่… เบ็ตตี้กะพริบตาปริบอย่างงุนงง “คุณอาทำไมเหรอ โรดี้?” เธอถาม
“อาคือโรเดอริค ไม่ใช่โรดี้”
โรเดอริคไม่ละความพยายามที่จะบอกอีกครั้งแต่ดูเหมือนยัยหนูจะไม่เชื่อเขาเลย เธออุ้มเขาขึ้นมาเอาหน้าผากทาบกับหน้าผากของเขาเหมือนเวลาวัดไข้ “เธอไม่สบายเหรอ ไม่ได้นะ เดี๋ยวต้องพาไปกินยา” ว่าแล้วสาวน้อยก็อุ้มเขาลงจากเตียงก่อนจะวิ่งไปหาเดวิด เกรฟส์ที่กำลังกินมื้อเช้าอยู่ในห้องอาหาร
“พ่อขา โรดี้ป่วย” เบ็ตตี้บอกพร้อมกับชูตุ๊กตาจิ้งจอกขึ้น เกรฟส์มองเขาด้วยสีหน้าแบบรูปปั้นเหมือนทุกครั้งก่อนยกมือขึ้นลูบหัวลูกสาว “ลูกไปรอที่ห้องทำงานพ่อก่อน เดี๋ยวพ่อตามไป” หลังบอก ยัยหนูก็วิ่งตรงดิ่งไปที่ห้องทำงานทันที
“ไม่ต้องห่วงนะ โรดี้ เดี๋ยวพ่อจะมารักษาให้”
“เบ็ตตี้ อาไม่ใช่โรดี้”
ชายหนุ่มพยายามแย้งอีกครั้งก่อนร่างตุ๊กตายัดนุ่นถูกยัยหนูกอดแนบอกแบบเต็มรัก ให้ตายสิ ยัยหนูของเขาเริ่มมีหน้าอกแล้ว ตัวก็นุ่มอีกต่างหาก… อืม อยู่แบบนี้ไปก่อนก็ไม่เลว
“โร นั่นพี่ทำอะไร...”
เฟรเดอริคถามในตอนที่เห็นโรเดอริคเอาถาดเครื่องเงินใบเขื่องออกมาจากในครัวพุ่งตัวขึ้นบันไดบ้านไป เขาไม่เคยเห็นโรเดอริคฉีกยิ้มกว้างขนาดนั้นมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เจ้าตัววางถาดและขึ้นไปเหยียบไถลลงบันไดมาเหมือนเล่นเลื่อนหิมะ
“โรเดอริค!?” เฟรเดอริคหน้าเหวอหลังพี่ชายไถลไปชนโครมเข้ากับแจกันราคาแพงหูฉี่ที่เขาต้องพุ่งตัวไปรับมันอย่างหวุดหวิด แต่ดูเหมือนโรเดอริคจะไม่สนใจเลยนอกจากชูแขนตะโกนว่า “สุดยอด วู้ว!” แล้วเริ่มวิ่งไปเล่นอย่างอื่นทั้งกระโดดเล่นบนโซฟาราคาแพง ไถลบันไดเลื่อนไปกับตู้หนังสือก่อนตบท้ายด้วยการกระโดดออกจากหน้าต่างชั้นสองลงบนพุ่มไม้อย่างสวยงาม
ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยเห็นพี่ชายคึกเหมือนผีเข้าขนาดนี้มาก่อน
“เดี๋ยว นั่นพี่จะไปไหน เฮ้!” เฟรเดอริคที่พุ่งตัวไปเกาะขอบหน้าต่างตะโกน ในตอนที่โรเดอริควิ่งหน้าตั้งทั้งหัวเราะร่าออกจากรั้วบ้านไปแล้ว
“โอ้ แบบนี้ไม่ดีแน่ เดี๋ยวพี่มานะแมดดี้” เฟรเดอริคขยุ้มผมสีแดงของตัวเองก่อนวิ่งตามพี่ชายออกไป ทิ้งให้น้องสาวคนเล็กที่นั่งอ่านนิยายอยู่โบกมือน้อย ๆ เป็นเชิงว่า ‘ไปดีมาดีนะ’ ตามหลัง
“เรียบร้อย สาวน้อย” หลังโดนจับตรวจพลิกหน้าพลิกหลังเสร็จ เดวิดก็ส่งเขาคืนให้เบ็ตตี้ที่ยิ้มหวานสดใสและพาเขากลับห้องนอนไป โรเดอริคต้องทำอะไรสักอย่างให้ยัยหนูรู้ว่าเป็นเขาไม่ใช่เจ้าตัวแสบนั่น
ไม่ก็หาทางไปบ้านของเขาเองแล้วชิงร่างกลับคืนมา
“ไปบ้านแมดดี้กัน”
แค่บอกคำนี้คำเดียว ยัยหนูก็ตอบตกลงแทบทันทีเพราะปกติเธอจะมาหาเขาที่บ้านอยู่แล้ว โรเดอริคถูกเบ็ตตี้อุ้มขึ้นรถม้าตรงไปยังคฤหาสน์ดาลตันอย่างรวดเร็ว หลังบอกแม่บ้านเรียบร้อย มาเดอลีนก็เดินออกมาหาเธอที่หน้าชานบ้าน
“อรุณสวัสดิ์ แมดดี้!” เบ็ตตี้กระโดดกอดเพื่อนสาวผมแดงแบบเต็มรัก “คุณอาอยู่มั้ย?”
“ไม่ค่ะ เขาเพิ่งไถลลงบันไดก่อนกระโดดออกหน้าต่างวิ่งออกจากบ้านไปเมื่อกี้”
“เขาอะไรนะ” โรเดอริคทวนอย่างไม่เชื่อหู ชัดแล้วว่าที่อยู่ในร่างอันงดงามของเขาคือเจ้าโรดี้ตัวแสบไม่ผิดแน่ “งั้นเหรอ งั้นเดี๋ยวฉันรอคุณอาอยู่ที่นี่ก็ได้… อ๊ะ โรดี้!” เบ็ตตี้ร้องขึ้นในตอนที่ตุ๊กตาจิ้งจอกโดดลงจากอ้อมแขนของเธอแล้ววิ่งออกไป
สาวน้อยหันมามองมาเดอลีนอย่างเลิ่กลั่กก่อนตัดสินใจวิ่งตัวตุ๊กตาของเธอไป
โรดี้ไม่เคยรู้สึกเป็นอิสระขนาดนี้มาก่อน
ถึงแม้จะอยู่ในร่างของโรเดอริค แต่มันก็ต้องยอมรับเลยว่าเจ้ามนุษย์นี่แข็งแรงมากขนาดที่มันสามารถวิ่งไปบนถนนและกระโดดข้ามกำแพงได้อย่างคล่องแคล่ว รวมถึงสามารถไล่หมาตัวโตออกไปได้โดยไม่ต้องกลัวถูกฟัดด้วย
“ฮี่ จะเอาไปทำอะไรอีกดีนะ” โรดี้ในร่างโรเดอริคฉีกยิ้มอย่างนึกสนุก หัวคิดไปถึงแผนการเล่นต่าง ๆ นานา ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นหนูตัวอ้วนสีเทาที่วิ่งอยู่บนถนน โรดี้ตาวาวก่อนพุ่งเข้าตระครุบมันและคีบหางเจ้าหนูขึ้นมาพลางเลียปาก
“โอ๊ะ น่าอร่อย จะกินล่ะนะ”
“พี่ จะทำอะไรน่ะ!?”
ในตอนที่โรดี้กำลังจะหย่อนหนูเข้าปากนั้นเอง เสียงตะโกนของมนุษย์อีกคนก็ดังขัดขึ้นมาเสียก่อนและเมื่อหันไปมอง มันก็พบว่านั่นคือเจ้ามนุษย์น้องชายที่ชื่อเฟรเดอริคนั่นเอง “ชิ...” โรดี้จิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนปล่อยหนูออกจากมือแล้ววิ่งหนีเฟรเดอริคที่ตามไล่หลังอีกครั้ง
อุตส่าห์ได้ตัวโตแล้วแท้ ๆ มันจะไม่ยอมมาโดนจับง่าย ๆ หรอก!
“โรดี้ เดี๋ยวก่อน อ๊าย!” โรดี้ที่กำลังวิ่งล้มก้นจ้ำเบ้าทันทีในตอนที่ชนกับคนที่วิ่งสวนมา มันลูบก้นป้อยๆ ก่อนทำตาโตทันทีเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใคร
“เจ้าหญิง!”
“อ๊ะ คุณอา”
“แก!” เสียงที่สามร้องขึ้นพร้อมกับร่างตุ๊กตาจิ้งจอกที่พุ่งเข้ามาตะปบเกาะหน้าโรดี้เหมือนปลาหมึก ชายหนุ่มร้องเหวอพร้อมกับพยายามสะบัดร่างเจ้าตุ๊กตาก่อนที่เบ็ตตี้จะมาอุ้มมันออกจากหน้าเขา
“เอาร่างฉันคืนมา เจ้าตัวแสบ”
“จ้างให้ก็ไม่คืนหรอก” โรดี้บึนปากพร้อมกับกอดร่างของโรเดอริคไว้
เบ็ตตี้กะพริบตาปริบก่อนมองสลับกันระหว่างตุ๊กตากับอาของเธอ “คุณอา?” เธอเรียกอย่างไม่แน่ใจก่อนที่ตุ๊กตาในมือจะขานรับ “ว่าไง สาวน้อย” นั่นยิ่งทำให้เธอทำตาโตสับสนมากกว่าเดิม
“จับได้แล้วพี่” เฟรเดอริคที่วิ่งไล่หลังตามมาจับไหล่ก่อนถูลู่ถูกังลากพี่ชาย(ที่มีตุ๊กตาสิง)กลับบ้านอย่างทุลักทุเลพร้อมเบ็ตตี้ทันที
“ทำไมคุณอากลายเป็นโรดี้ล่ะคะ”
“อาก็อยากรู้เหมือนกัน ยัยหนู” โรเดอริคถอนหายใจ ตากระดุมเหลือบมองโรดี้ที่นั่งกระดิกเท้ากินคุกกี้อย่างน่าหมั่นไส้บนโซฟา ให้ตายสิ ร่างหล่อ ๆ ของเขาโดนเอาไปทำอะไรบ้างเนี่ย “โห เจ้าหญิงตัวเล็กนิดเดียวเอง” โรดี้พูดอย่างตื่นตาตื่นใจพร้อมกับมือที่อุ้มร่างเล็กของเบ็ตตี้มานั่งบนตัก
เห็นแบบนั้นโรเดอริคก็นึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้
ต่อให้นั่นเป็นร่างเขาก็เถอะ แต่เจ้าคนที่อยู่ในร่างมันไม่ใช่เขาอยู่ดี
“ในเมื่อไม่รู้ว่ากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง แล้วอาจะกลับร่างได้ยังไง” โรเดอริคพูด เบ็ตตี้ทำหน้าครุ่นคิดก่อนเสนอ “งั้นหนูจูบคุณอาแบบเจ้าชายกบดีมั้ยคะ?”
“มาสิ เจ้าหญิง” โรดี้ในร่างเขาพูดพร้อมทำปากจู๋พร้อมจูบก่อนที่จะโดนโรเดอริคขัด “หยุดเอาหน้าหล่อๆ ของฉันไปทำหน้าทุเรศแบบนั้นได้แล้ว”
“ไม่ทะเลาะกันน้า” เบ็ตตี้ว่าก่อนก้มลงจุ๊บตุ๊กตาจิ้งจอกในมือแล้วรอดูผล
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น โรเดอริคยังคงอยู่ในร่างโรดี้เหมือนเดิม
“สงสัยต้องหาวิธีอื่น” เบ็ตตี้ว่าก่อนเริ่มหาวิธีทำให้คุณอาของเธอกลับร่าง พวกเขาทำทุกอย่างที่เอาหัวโขกกัน จุ๊บกันเอง(น่าขนลุกมาก) หรือแม้แต่ร่ายคาถามหัศจรรย์ที่เบ็ตตี้คิดขึ้น แต่โรเดอริคก็ยังคงติดอยู่ในร่างตุ๊กตาจิ้งจอกเหมือนเดิม
“หนูต้องกลับบ้านแล้ว” เบ็ตตี้บอกหลังเวลาล่วงเลยมาถึงสี่โมงเย็น
“อาไม่อยากทิ้งร่างตัวเองไว้กับเจ้านี่หรอก เดี๋ยวมันเอาไปทำอะไรแปลก ๆ อีก” โรเดอริคพูดขึ้น ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ไว้ใจโรดี้เด็ดขาด “เธอค้างที่นี่สิ บอกพ่อว่ามานอนกับแมดดี้” เขาเสนอขึ้นกับสาวน้อย เธอทำหน้าตัดสินใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินไปบอกสารถีว่าให้มารับวันพรุ่งนี้แล้วจึงโทรไปบอกพ่อว่าจะอยู่ค้างบ้านอา
“หนูนอนกับคุณอาได้มั้ย” เธอถาม “อ้ะ ต้องโรดี้สิ”
“ได้สิ เบ็ตตี้” โรเดอริคตอบ
หลังจากมื้อเย็นและอาบน้ำเรียบร้อย ยัยหนูก็ปีนขึ้นมานอนอยู่บนเตียงเขา “ทำไมมนุษย์ต้องอาบน้ำบ่อย ๆ แล้วใส่เสื้อผ้านอนด้วยนะ” โรดี้บ่นอุบอิบหลังออกมาออกจากห้องน้ำมาในชุดนอนของเขา “นอนกันเถอะ โรดี้” เบ็ตตี้ยิ้มแป้นกอดตุ๊กตาจิ้งจอกก่อนที่จะร้องเมื่อตุ๊กตาในร่างชายหนุ่มโดดขึ้นเตียงมาแล้วกอดเธอแบบเต็มรัก
“ราตรีสวัสดิ์ เจ้าหญิง!”
“ราตรีสวัสดิ์ โรดี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณอา” เธอบอกก่อนจุ๊บจมูกตุ๊กตาจิ้งจอก
“....”
โรเดอริคลืมตาตื่นขึ้นกลางดึกพร้อมความรู้สึกที่คุ้นเคย เมื่อลองขยับตัวดู เขาก็พบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในร่างเดิมเรียบร้อยแล้ว
“เยี่ยมเลย กลับมาแล้ว...” เขาพึมพำหลังจับหน้าตัวเองตบ ๆ แม้ไม่รู้ว่ากลับได้ยังไงแต่ความรู้สึกกังวลก่อนหน้านี้ของเขาก็หายเป็นปลิดทิ้งทันที ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนดวงตาสีเขียวจะหลุบมองเด็กหญิงที่นอนขดตัวอยู่ในอ้อมกอดพลางก้มลงจูบหน้าผากอย่างเอ็นดู
“งือ คุณอา” เบ็ตตี้ละเมองึมงำออกมาทำให้เขาหลุดยิ้มน้อย ๆ บนใบหน้า ก่อนก้มลงจูบบนเปลือกตาของเธอ แก้มฝาดสีชมพูและริมฝีปากนุ่มนิ่มนั้น เป็นจูบที่เนิ่นนานจนทำให้เขาเริ่มเกิดความคิดที่ไม่ดีขึ้นมาในหัว
หลังผละออกเขาก็เห็นดวงตากลมแป๋วคู่นั้นกำลังจ้องมองอยู่ผ่านความมืดของห้องนอน “อาทำให้เธอตื่นเหรอ” เขาถามพลางลูบแก้มของเธอก่อนที่สาวน้อยจะส่ายหน้า
“หนูอยากจุ๊บคุณอาอีก”
โรเดอริคคิดว่าถ้าเดวิดมาได้ยินประโยคนั้นของลูกสาวคงอกแตกตายแน่ ๆ เขาควรจะปรามตัวเองเพราะสถานะคุณอาที่ค้ำคอแต่โรเดอริคชอบปล่อยตัวไปตามใจต้องการมากกว่า ชายหนุ่มคลี่ยิ้มตรงมุมปากก่อนช้อนท้ายทอยของเบ็ตตี้เพื่อจูบ เบ็ตตี้กอดคอเขาแน่นขณะเผยอปากให้ลิ้นของเขาเข้าไปสัมผัสกับลิ้นของเธอ
โรเดอริคจูบเธออย่างเชื่องช้าแต่สร้างความวาบหวามให้เด็กหญิงได้ไม่น้อยจากการที่เธอขยุ้มหลังเสื้อของเขา มือใหญ่ของชายหนุ่มเคลื่อนไปตามเรียวขาเล็กใต้กระโปรงนอนก่อนเลื่อนขึ้นสูงมาจนถึงเนินอกของสาวน้อยวัยกำลังโต เบ็ตตี้สะดุ้งโหยงเมื่อเขาใช้ปลายนิ้วบดขยี้ยอดอกเล็กน่ารัก เสียงครางแผ่วเบาดังขึ้นเมื่อเขาจูบลงบนลำคอขณะถกชุดนอนของเธอขึ้นจนเห็นแผ่นอกเปลือยเปล่า
“คุณอา” เบ็ตตี้ร้องครางเมื่อเขาก้มลงขบกัดเนินอกเล็กอย่างแผ่วเบาแล้วดูดดึงยอดอกนั้นจนทำให้ร่างของเธอบิดเร่าอยู่ในอ้อมแขน ก่อนลากริมฝีปากไล่เรื่อยลงผ่านหน้าท้องขาวมาหยุดอยู่ที่จุดกึ่งกลางหว่างขาของเด็กหญิง
เบ็ตตี้สะดุ้งโหยงเมื่อปลายลิ้นอุ่นร้อนกำลังตวัดลิ้มเลียอยู่ตรงนั้น พร้อมความรู้สึกวาบหวิวเหมือนมีผีเสื้อโบยบินอยู่ในท้องน้อย เด็กหญิงเม้มริมฝีปากแน่นขณะมือของเธอขยุ้มเรือนผมสีแดงของชายหนุ่ม สะโพกของเธอลอยขึ้นจากเตียงขณะที่มันดำเนินไป ร่างกายบิดเร่าเมื่อปลายลิ้นของชายหนุ่มลุกล้ำเข้ามา ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่างของเธอ ผ่านมือที่หาที่เกาะเกี่ยว ปลายเท้าจิกเกร็งและเสียงครางหวานที่หลุดมาเป็นระยะ จนเมื่อมันระเบิดออกมาพร้อมดวงดาวที่พร่างพรายอยู่ในดวงตาของเธอ
โรเดอริคกลืนกินความฉ่ำเยิ้มที่อยู่ในปากของเขา ลิ้มเลียรสหวานที่เลอะอยู่บนขาอ่อนของสาวน้อยก่อนผละออก เบ็ตตี้หอบหายใจ ใบหน้าแดงก่ำจากเลือดที่สูบฉีด ร่างกายอ่อนปวกเปียกหลังเข้าดึงชุดนอนของเธอให้กลับเข้าที่แล้วเรียบร้อยและจูบบนขมับของเธอ
“เด็กดี” โรเดอริคกระซิบเสียงต่ำก่อนกอดเธอไว้
สุดท้ายเบ็ตตี้ก็หลับไปอีกครั้งจนกระทั่งถึงรุ่งเช้าที่เขาปลุกเธอ.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in