เรื่อง  วุ่นรักสาวตัวร้าย

  ตอนที่1

  เริ่มแรกที่ ณ ร้านอธิสาดีไซด์

 นิตยสารเล่มนึงได้ถูกกเปิดอ่านโดยหญิงสาวอายุ18 ปี ซึ่งเทอได้นั่งอยู่ในห้องของผู้บริหาร แต่อยู่ๆก็มีหญิงสาวคนนึงเดินเข้ามาที่ด้านหลังของเทอและพูดว่า”อ้าว นี่มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย พี่ไม่เห็นเลย” และมีผู้หญิงคนนึงหันมาและพูดว่า”อ่อ หนูมาสัก15 นาทีได้แล้วพี่ มารอพี่ว่าจะไปซื้อหนังสือกัน”ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและตอบกลับว่า” แหม่ะ เราขยันจิงๆ เลยน่ะ ว่าแต่เพื่อนไปไหนน่ะทำไมช่วงนี้พี่ไม่เห็นส้มโอเลยล่ะ” เธอตอบกลับพี่สาวของเธอว่า “อ่อค่าช่วงนี่ส้มโออ่านหนังสือค่ะ เห็นว่ากำลังเตรียมสอบเข้ามหาลัยน่ะ”พี่สาวตอบกลับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า”อ่อหรอ งั้นพี่ไปเคลียร์งานแพรพน่ะ อีก 10 นาทีไปกัน”และมะลิตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า-“ได้ค่ะพี่”หลังจากนั้นไม่นานเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามากริ๊งๆ หญิงสาวรับสายด้วยเสียงอ่อนหวานพูดขึ้นว่า“สวัสดีค่ะ พ่อ” และได้มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นมาว่า “ สวัสดีมะลิ พ่อกำลังจะกลับเดียวแวะไปหาลูกๆและไปพากินข้าวเย็นกันน่ะ” หญิงสาวตอบกลับ “ ดีเลยค่ะพ่อแต่หนูกับพี่ต้องไปซื้อหนังสือก่อนน่ะ” อ่อ งั้นพ่อไปรอลูกๆที่ร้านอาหารเลยเนอะฝากบอกพี่ด้วยล่ะ หญิงสาวได้ตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า “ ได้ค่ะ เดี๋ยวซื้อเสร็จจะรีบตามไปค่ะ”  หลังจากวางสายพิงก็เดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าพร้อมแตะไหล่น้องสาวและพูดว่า “มะลิคุยโทรศัพท์กับใครหรอ” มะลิตอบ “อ่อ คุยกับพ่อค่ะ พ่อบอกว่าจะมารับพวกเราไปกินข้าวแต่เราต้องไปซื้อหนังสือกันก่อน พ่อก็เลยบอกว่าพ่อจะไปรอที่ร้านเลยและให้พวกเราตามไปทีหลังและเธอได้ตอบกลับน้องสาวว่า “ เค งั้นไปกันเลย”

เช้าวันต่อมา

มีหญิงสาวคนนึงตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียและเทอได้เดินลงบันไดมาทางโต๊ะอาหารที่มีทั้งพ่อและพี่เทอนั่งอยู่พร้อมกับมีเสียงพูดกับเทอว่า“อ้าว นี่เทอยังไม่เพิ่งตื่นหรอ พี่ให้ป้าแม่บ้านเรียกสองรอบล่ะน่ะ” มะลิตอบกลับว่า“จิงหรอค่ะ ไม่เห็นได้ยินเลยอ่ะ คงเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์มั้งค่ะทำให้หนูนอนหลับสบายกว่าทุกวัน พี่ก้อน่ะหนูมีวันหยุดแค่สองวันเองให้หนุพักผ่อนเยอะๆมั้งเหอะน่ะ”

พิงก็แบบหันกลับมากินต่อ“ช่างมันเถอะงั้น นั่งลงสิ้ พี่จะพูดอะไรกับเทอหน่อยพี่คิดว่าเทอควรไปทำงานที่ร้านพี่ช่วงปิดเทอมน่ะ เพราะเทอก็บอกพี่เองนิ้ว่าเทอชอบการเป็นดีไซเนอร์และอีกอย่างเหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนเทอก้อจะจบล่ะ เทอควรศึกษาเอาไว้ให้มากกว่านี้และเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบได้แล้วน่ะจะได้ผ่านได้อย่างง่ายๆ”  น้องสาวตอบกลับ “ค่ะ รับทราบ งั้นหนูกินล่ะน่ะ”

ทั้งพ่อและพี่สาวหันมามองหน้ากันและส่ายหัวพร้อมกันกับน้องสาวที่มีสภาพไม่ต่างกับเด็กอายุ13ที่ยังคงสนุกกับการใช้ชีวิตไปตามแต่ล่ะวันยังไม่สามารถจิงจังกับสิ่งเหล่านี้มากพอหลังจากกินข้าวเสดทั้งพี่และพ่อได้ลุกขึ้นและออกไปทำงานพร้อมกันส่วนสาวน้อยนั้นได้นั่งกินข้าวอย่างสบายใจเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและอยู่ๆก็มีข้อความเด้งเข้ามาว่า “มะลิ เทออยู่ไหนน่ะ ออกมาทำงานกลุ่มกัน” ส่วนมะลินั้นได้พิมข้อความตอบกลับไปว่าเอาสิ้ วันนี้ไม่มีอะไรทำอยู่ งั้นเที่ยงตรงเจอกันห้างเนอะส่วนผู้ชายในโทรศัพท์ได้พิมกลับมาอีกครั้งว่า อืมได้

***คอมเม้นกันได้น่ะ***