เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Intern? i’ll tell, how i felt i’ll tale you internwedapr
Real intern วันที่สามสี่ห้าหกเจ็ด

  •       การฝึกงานของเราก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น โดยที่เราทำงานเล็กๆ ของเราตลอดสัปดาห์ซึ่งในสัปดาห์แรกยังคงเป็นงานสรุปวิชาเอกที่เรียนอยู่ เราขอเล่ารายละเอียดการทำงานสรุปวิชาที่เรียนให้เพื่อน ๆ อ่านละกัน เราเริ่มงานเวลา 9 โมงเช้า พอรู้แล้วว่าต้องสรุปวิชาไหนก็หาเลคเชอร์เพิ่มเติมหรือบางทีก็มานั่งลิสต์ว่าเราเรียนยังไง นึกย้อนไปตอนที่เรียน มีความรู้สึกหรือว่าคีย์เวิร์ดอะไรที่ยังพอจะจำได้อยู่บ้างก็จดๆๆ พิมพ์ใส่เวิร์ด แล้วเขียนไว้ว่าครูให้ทำอะไรบ้าง มีกิจกรรมประมาณไหน แล้วเราได้ทำชิ้นงานหรือผลงานอะไรบ้าง ซึ่งเอาจริง ๆ เราก็จำได้ไม่หมด แต่อาศัยดูสไลด์สอนหรือชิ้นงานที่ส่งในคลาสรูม ซึ่งโชคยังดีที่ช่วงโควิดผลงานเราส่งไว้ในแพลตฟอร์มออนไลน์ จึงลดความวุ่นวายในการหาเลคเชอร์ไปบ้าง (แต่บางวิชาที่เรียนตอนปีหนึ่งปีสองก็ต้องหาเลคเชอร์อยู่นะT_T) แต่นั่นแหละ ถึงยังไงเราก็ใช้เวลาพอสมควรในการสรุปเนื้อหาที่เรียน จนเกือบพักเที่ยงเราก็สรุปเสร็จหรือบางทีก็เกินเวลาออกไป คราวนี้เราก็ต้องคัดเลือกข้อมูลมาใส่สไลด์นำเสนอเราเลือกข้อมูลที่คิดว่าควรนำเสนอ อยากจะบอกว่าขั้นตอนการทำสไลด์และอัดคลิปนี่ก็หลายเทคและกินเวลาพอสมควร เพราะบางทีเราพูดไปก็มีเสียงแทรก (ทำงานอยู่บ้านก็จะหามุมส่วนตัวยากหน่อยล่ะน้า) หรือบางทีเราก็ลืมว่าควรพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ทำมันจนเสร็จ ซึ่งพอทำหลายๆ วันก็เริ่มคล่อง เริ่มแบ่งเวลาและเผื่อเวลาได้มากขึ้น อะไรแบบนี้มันทำให้เราเกิดการเรียนรู้จริงๆ แหละ

           ในระยะสัปดาห์แรกเราก็ยังคงไม่ได้ทำงานอะไรมากมาย สรุปวิชาที่เรียนเสร็จถ้ามีเวลาเหลือก่อนเลิกงานก็เช็คหนังสือในเว็บว่าขาดรายละเอียดอะไรไปบ้าง ทำเรื่อย ๆ บางทีเราก็แอบเบื่อบ้าง แอบพักบ้าง จะบอกว่าตอนแรกเรายังไม่เข้าใจการทำงานแบบ wfh เราคิดเสมอเลยว่า ต้องเริ่มงานเก้าโมงเช้า พักช่วงเที่ยงและเลิกงานห้าโมงเย็น โดยไม่ได้คิดเลยว่าเราสามารถพักระหว่างทางได้ แค่เราจัดการเวลาให้ถูก ทำงานให้เสร็จตามกำหนด ซึ่งตอนแรกเราคิดว่าเราควรจะต้องทำงานให้ครบเวลา แต่พอได้คุยกับเพื่อนเรื่องการทำงานเราก็ได้แลกเปลี่ยนความคิดกันว่า ถ้าพี่เขาให้งานเรามาเราสามารถแบ่งเวลาเอาได้ เช่น เราเริ่มงานเก้าโมง อาจจะทำถึงสิบเอ็ดโมงแล้วพัก เที่ยงค่อยทำต่ออะไรทำนองนี้ ซึ่งเราคิดมาตลอดว่ามันจะต้องเป๊ะ ๆ พักได้ก็ต่อเมื่อเที่ยงเท่านั้น จนบางทีเราก็ทำตัวล่ก ไม่กล้าพักT_T  แต่พอได้คุยกับเพื่อนก็ผ่อนคลายมากขึ้นเลยแหละ เราได้เข้าใจการทำงานมากขึ้น ได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนประสบการการทำงานของเพื่อนคนอื่นที่ไปฝึกต่างสถานที่กัน ก็มีหลายแง่มุมอยู่เหมือนกัน

          แน่นอนว่าเราก็ไม่ได้มีใจอยากจะทำงานทุกวันอยู่แล้วในช่วงแรก ๆ เรามีอิดออดและโหยหาเวลาว่างที่เคยมี แต่สุดท้ายหน้าที่ก็ต้องมาก่อนใช่ม้า ฟังดูดี ฮ่าฮ่า>_< เราก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันแหละ ก็คิดซะว่าไม่ได้ฝึกตลอดปี แค่สองเดือนกว่าๆเราก็จะฝึกเสร็จ แล้วได้กลับสู่ชีวิตปกติ แล้วการทำงานมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย เราได้ประสบการณ์และรูทีนใหม่ ๆ ทำให้เราเป็นคนมีการมีงาน! มีอะไรให้ทำในทุก ๆ วัน! เป็นคนขยัน คนมีหน้าที่! นี่ฝึกงานยังภูมิใจขนาดนี้ ถ้าได้ทำงานจริง ๆ จะขนาดไหนน้อ



    (555555555T_T555555555)

     


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in